29 ธันวาคม 2546 22:41 น.

ขอหลบพักสักหน่อย

Rainsummer



ปีใหม่นี้โอกาสดีได้หยุดพัก

ทั้งเรื่องรักเรื่องเรียนเขียนหนังสือ

ที่แล้วมาเรานั้นเฝ้าฝึกปรือ

อ่านหนังสือและนั่งบื้อให้เธอลวง


ต่อจากนี้ถึงทีได้เก็บแรง

ไว้เข้มแข็งจะสู้ศึกใหญ่หลวง

เรื่องหัวใจหยุดไว้งานทั้งปวง

แล้วค่อยทวงคืนกันวันหลังไง


จะลาเธอไปพักรักษาแผล

ใจย่ำแย่เหลือทนคนอย่างฉัน

ไม่ไหวแล้วขอลาพักสักวัน

รอให้มันหายดีปีใหม่เอย

...................
				
28 ธันวาคม 2546 04:41 น.

Winter....ไม่ชอบเลย!

Rainsummer

ได้เวลาลมหนาวพัดมาอีกครา                  รู้ไหมว่าฉันนี้นั้นแทบสุดทน

แม้ว่าใครต่อใครเขาไม่บ่น                      แต่ฉันคนล่ะที่จะประท้วงเธอ

winterจ๊ะรู้บ้างไหมใครเขาหนาว               อยากบอกกล่าวอยากมีข้อเสนอ

ลืมหอบลมอากาศหนาวได้ไหมเออ            ตาพร่าเบลอเจอความเย็นจนปวดใจ

 

ปวดตรงไหล่ไล่มาถึงที่สมอง                      ฉันนั่งจ้องอ่านหนังสือแทบไม่ไหว

มาแล้วนะอาการเจ็บคอเริ่มไอ                  หนาวต่อไปฉันคงแย่แน่แล้วนา

อ่านหนังสือต่อไปคงมิได้                           ตาของฉันมันไม่ทำงานหนา

เบนสายตามองไปที่เตียงตรงหน้า             ได้เวลาพักผ่อนนอนแล้วเรา

 

นอนลงไปไม่อาจข่มตาหลับได้                     ภายในใจมันยังวุ่นวายแกมเหงา

หลับได้ไงภาพของใครยังเป็นเงา                 ยังมาเฝ้าหลอนใจในสายลม

ยามหน้าหนาวฉันเกลียดมันเข้าไส้               หนาวแค่กายไม่พอยังใจขม

ข่มตาไปนอนให้ได้เดี๋ยวเป็นลม                  ลุกขึ้นมาชงนม อุ่นกินเอย

 

ขนาดว่าหน้าร้อนยังห่มผ้า                             ยามหนาวมาอยากจะว่าอยู่ไม่เฉย

วิ่งทุกวันยังไม่อุ่นไม่ร้อนเลย                        โอ้ละเหวยเคยอาบไหมน้ำแข็งเย็น

ฉันเป็นคนไม่ค่อยทนอากาศหนาว                ชาวภูเขาเขาช่างทนฉันแสนเข็ญ

แม้เข้าใจแต่มันยังทำลำเค็ญ                         ก็ฉันเย็นนี่นาว่าได้ไง

 

แค่อยากบ่นเล่นไปตามประสา                      ลมหนาวพัดมาเมื่อไรทนไม่ไหว

มันหนาวเย็นเยือกจนถึงหัวใจ                       นึกถึงใครบางคนที่เคยมา

เธอมาแปลกกว่าใครยืนตรงหน้า                   เธอเข้ามาเจอกันในยามหนาว      

เข้ามาเติมแต่งแต้มหลากเรื่องราว               จนความเหงาจางหายกับสายลม				
24 ธันวาคม 2546 05:14 น.

ฉัน.....ไม่ใช่!

Rainsummer



ในคืนนี้นิทราฉันเป็นอันล่ม                   ไม่อาจข่มตาให้หลับนับดาวได้

เธอคนเดียวที่เป็นหนึ่งในใจ                     มาร้องไห้ต่อหน้าฉันรำพันไป

เธอบอกว่าเขานั้นมาตีจาก                       เธอพลัดพรากรักแล้วกินแห้วไหม

เขาคนนั้นงามล้ำนางสาวไทย                   เธอร่ำไห้เสียดายฟูมฟายมา

 

คนสวยใสน่ารักหักใจเธอ                        ทำเอาเพ้อถึงเขาทุกเวลา

ฉันนั่งยิ้มกับตัวเองอย่างรู้ค่า                     สมน้ำหน้าใจตัวมัวรักเธอ

ขนาดเธอหน้าตาดีที่ว่าหล่อ                      ยังต้องง้อให้เขาอยู่เสมอ

โดนเขาหักอกมาแล้วสิเออ                       ถึงมาเจอนัดฉันวันใจพัง

 

มองหน้าไปใจฉันนั้นเจ็บปวด                   มันร้าวรวดถึงข้างในและความหลัง

ต้องเสแสร้งหันข้างให้ตั้งใจฟัง                  เพื่อยับยั้งน้ำตาคราแลมอง

ฉันขอโทษที่ฉันนั้นไม่ดีพอ                        ทำบ้าบอพอเธอไปกลับเศร้าหมอง

เกียรตินิยมอันดับหนึ่งมีคนจอง                  ตกเป็นรองเขาประจำต้องทำใจ

 

เรื่องสวยใสโดดไปไกลไม่ใกล้เขา               ความโง่เง่าติดอันดับนับดูไหม

ให้ได้เพียงเท่านี้แหละกำลังใจ                   ไม่เอาไหนเลยเราเศร้าเสียจริง

เรื่องขับรถเช่นกันฉันขอบอก                       มีคนนอกว่าทำตัวไม่สมหญิง

ใครบางคนเขาเข้ามาติติง                             ขับรถซิ่งบ้าบิ่นจนชินชา 

 

ัฉันไม่ใช่คนนั้นฉันรู้ดี                                 ไม่ใช่คนที่เธอเฝ้าฝันหา

ไม่ใช่คนแรกรักเมื่อสบตา                             ที่เจอหน้าแล้วรักกันฉันไม่เลย

ไม่ได้ดีเด่นเช่นใครเขาหรอก                        อยากจะตอกย้ำอีกครั้งยังเฉลย

ทนแค่ไหนก็ต้องแพ้เธอตามเคย                     น้ำตาเอยเห็นทีไรใจอ่อนแอ

 

ไม่ใช่คนในใจไม่ใช่เลย                              อยู่จนเคยแล้วนอกใจใครแยแส

อดีตมันผ่านไปแล้วอย่าเหลียวแล                  ใจคนแพ้ถึงอ่อนแอแผลยังไกล

เห็นเธอทุกข์ใช่ฉันสุขจนล้นปรี่                     ที่ทำนี่เสแสร้งไปเข้าใจไหม

ทำหน้ายิ้มบอกเสมอไม่เป็นไร                       แต่ข้างในแอบร้องไห้เพียงลำพัง
 
 

ฉันไม่ใช่...ฉันไม่ใช่..ท่องเอาไว้                  อย่าคิดไกลเดี๋ยวเขาไปให้ความหวัง

อยู่กับใจตัวเองให้ระวัง                                หัดยับยั้งไม่ให้คิดได้ไหมเรา

เราก็อยู่อย่างคนรู้ค่าตัว                                อย่าไปมั่วเอาตัวเทียบกับใครเขา

สู้ไม่ได้แพ้อยู่แล้วแค่เพียงเงา                       อยู่อย่างเก่าความงี่เง่าเป็นบทเรียน

 

				
23 ธันวาคม 2546 22:24 น.

ไม่เคยรู้....???

Rainsummer


        เธอคนดีพอที่จะเอ่ยบอกฉันได้ไหม

         ใจมีใครแสดงมาให้ได้เห็น

         ฉันไม่อาจนิ่งทนและใจเย็น

         อยากรู้เช่นเห็นความในใจของกัน



         บอกมาเถิดให้ฉันได้รับรู้

         คนที่อยู่ในใจนั้นใช่ฉัน
 
          หรือว่าเป็นใครคนอื่นที่สำคัญ

          ฉันแค่คนนอกใจใช่มั้ยเธอ


           หากแม้นเธอรักฉันอย่างเข้าใจ

           ได้รู้ไว้ใจเธอนั้นมั่นเสมอ

            บอกกันเถิดไม่ต้องอายหรอกเธอ

           อย่าให้เพ้อคิดไปเพียงคนเดียว


             บอกตอนนี้ดีกว่าปล่อยทิ้งไว้

            ให้ทำใจเสียแต่ในตอนแรก

            ใจของฉันหากมันสลายแหลก

              ให้มันแตกตอนนี้เลยคงดี				
21 ธันวาคม 2546 12:22 น.

รัก...กว่าจะได้มา....ต้องแลก...ด้วย?

Rainsummer



อันความรักหวานซึ้งที่ตรึงจิต

จงพินิจคิดดูให้รู้ไข

เขารักเราเรารักเขาให้ทั้งใจ

เป็นเช่นไรยอมรับไปทุกสิ่งอัน


กว่าจะได้มาซึ่งรักครั้งสุดท้าย

แทบใจวายหายไปไหนเล่าใจฉัน

เสียน้ำตามากมายหลายร้อยพัน

แลกกับมันเพียงรักเดียวเกี่ยวใจเรา


เจอกับใครหลายคนมามากมาย

แต่สุดท้ายคนที่ยืนอยู่ข้างเขา

กลับเป็นเพียงคนที่เคยเป็นเงา

เลิกโง่เง่าเก็บเอามาเป็นบทเรียน


ท้ายที่สุดเราก็พบกับคนดี

คนมีความจริงใจให้เสมอเหมือน

แม้ว่าดาวในใจจะลบเลือน

ยังคงเหมือนมีเธออยู่ข้างเรา


รักสุดท้ายได้มาด้วยน้ำตา

จึงรู้ค่าของมันพลันเมื่อเหงา

จำเอาไว้เป็นบทเรียนสอนใจเบา

อย่ามัวเมารักไม่คิดติดในใจ

...............................................				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟRainsummer
Lovings  Rainsummer เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟRainsummer
Lovings  Rainsummer เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟRainsummer
Lovings  Rainsummer เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงRainsummer