12 พฤษภาคม 2547 23:22 น.
spectaculous
หัวใจคนเรามีคนละหนึ่งดวง
คนที่สามารถจะอยู่เคียงข้างเราก็มีเพียง1ชีวิต
คู่ชีวิตในอนาคตที่ดีนั้น หากเขามีสิ่งเหล่านี้ คือคู่แท้เสียจริงนะ(ไม่ปาฏิหาริย์)
แข็งแรง แต่ไม่แข็งกร้าว
ยืดหยุ่น แต่ไม่ยืดเยื้อ
อ่อนโยน แต่ไม่อ่อนแอ
เข้มแข็ง แต่ไม่เข้มงวด
4เหตุผลที่จะทำให้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันได้อย่างอบอุ่นและมีความสุข
แล้วตอนนี้ล่ะ คนที่คุณคิดว่ารัก คุณคิดว่าเขาคนนั้นเป็นไปในแบบไหน
คนที่คุณพร้อมที่จะมอบความอบอุ่น
คนที่คุณพร้อมที่จะเป็นฝ่ายได้ให้
การรักคือการไม่บังคับใจกัน
เรารักเขาในแบบที่สมควร
ความรักที่แท้จริงคือการทำให้เขาเชื่อใจ
หากแม้วันหนึ่งที่เขานั้นจากไปเพราะมีใครอื่นนั้น
ขอให้คิดว่า เขาทำถูกแล้ว
การที่เขาจากไปนั้น คือการที่เขาจะไปเผชิญกับสิ่งที่แตกต่าง และพร้อมที่จะเรียนรู้อะไรที่มากขึ้น
หากแม้วันหนึ่ง
วันหนึ่งวันนั้น วันที่ที่เขาจากไปเมื่อไหร่
อันความเชื่อใจที่เราได้สร้างให้เกิดขึ้น ณ ใจของเขานั้น
ซักวันเขาจะคิดถึงเรา
และเมื่อเวลาได้มาถึง
วันที่เขาจำเป็นจะต้องเลือก
เขาจะคิดถึงเรา ความเชื่อใจที่เคยปลูกไว้ในจิตใจของเขานั้น จะย้อนกลับมาอีกครั้ง
คนฉลาดนั้นจะเลือกคนที่รักตน
ในวันนี้ ได้ทำในสิ่งที่ได้กล่าวไว้นั้นอย่างดีที่สุดตลอดมา
อาจจะเคยร้องให้
อาจจะเคยหมดกำลังใจ
แต่สิ่งเหล่านั้นจนบัดนี้ ได้หลอมให้จิตใจของเรานั้นเข้มแข็ง
และพร้อมที่จะไม่ร้องให้
แต่พร้อมที่จะอดทน และรอวันที่ความเชื่อใจนั้นจะกลับมาอีกครั้ง
สัญญาที่เคยได้ให้ไว้แก่กัน
สัญญายังคงอยู่
และจะยังอยู่เสมอ จนกว่าซึ่งวันสุดท้าย ที่คำตอบจะมาถึง
วันที่จะได้รู้คำตอบว่าเขานั้นจะอยู่หรือเขานั้นจะจากไป
ยังพร้อมที่จะอยู่
อยู่ ณ ตรงนี้ เพื่อรอในสิ่งที่ยังมีความหวัง
แสงสว่างที่ยังไม่ดับ เปลวเทียนที่แม้จะถูกลมพัดให้แทบจะดับในหลายครั้ง
แต่ก็ยังไม่มอดดับ ยังคงมีแสงแห่งความสุกใสนั้นเรืองรองอยู่
แม้ว่าจะนานเพียงไหน
ความภูมิใจที่ได้รัก และความสุขใจที่ได้ให้ ยังคงอยู่
และจะยังอยู่คู่ดวงใจนี้เสมอ
รักเขาด้วยใจที่บริสุทธิ์
ใจที่บริสุทธิ์ เหมือนจิตใจของเด็กที่มีแต่ความสดใส
ไม่ต้องการแม้สิ่งตอบแทนใดๆ
รักที่แท้จริง คือการภูมิใจที่ได้รัก
คือการไม่ผูกมัด คือการรักที่พอเพียง
และมอบให้ด้วยความอบอุ่นที่แท้จริง
ไม่ใช่รักแม้เพียงเพื่อหวังเพียงรูป รส ไฉนเลย
หากรักเพียงแค่นี้ ก็อย่าได้ริรักเสียเลย
มีแต่จะเกิดเพียงความเจ็บชํ้า
ขอจงรัก อย่างที่ควรรัก
และจงรัก อย่างมีความสุขใจ
29 สิงหาคม 2546 19:53 น.
spectaculous
เชื่อไหมล่ะว่า ไอ้อาการเบื่อแบบไม่รู้เรื่องอะไรเลยน่ะ มันเกิดได้ทุกครั้งไปเลยล่ะ และแปลกเนาะชอบเกิดตอนที่เราไม่รู้สึกเสียด้วย พอมารู้อีกที เอ้อ! มันก็เบื่อแล้วอ่ะ หรือบางที ทำนู่นทำนี่เพลินๆ ไม่ได้คิดอะไรเท่าไหร่ แต่พอคิดปุ๊ป ทำไมมันเบื่อปั๊ปหว่า เอแบบนี้ต้องมาทำความเข้าใจกันเสียแล้วเนี่ย
จะยังไงล่ะ ก็ไอ้เรื่องเบื่อ เบื่อ เบื่อ เนี่ยมันมีให้พบเห็นได้ทุกวัน ไม่เว้นเสาร์ อาทิตย์ แม้แต่วันหยุดราชการ พิลึกเนาะ คนอื่นเขาหยุดกัน แต่พี่แกไม่หยุด ขยันตายเลย แต่ไอ้เราๆไม่สุขีกับพี่แกด้วยอ่ะดิ่ ไอ้เพราะพี่แกขยันนี่แหละ ถึงทำให้เราห่อเหี่ยวกันไปหมดเลยเนี่ย ทำไงอ่ะทีนี้ สาเหตุคืออะไรล่ะ นึกสิ
คิดคิดคิด เอ่อ มันคือว่ามาจากว่า ไอ้เราๆน่ะไม่ค่อยได้เข้าใจอยู่อย่างนึงอ่านะ คือรู้ไหมล่ะ ว่าอดีตที่ผ่านๆมา เอ้อ ใช่ว่านานๆเท่านั้นนะ แม้แต่1อาทิตย์หรือ1วันก็เถอะ เคยมีใช่ม้าทุกคนแหละ ที่รู้สึกไม่พอใจอะไรกับชีวิตบ้างล่ะหว่า ทะเลาะกับใครมามั่งล่ะนั่น ไปเตะกะยาจกที่ไหนมาหรือป่าว ลูกจิ๊กเงินหรือไร เอหรือว่าวุ่นวายงานท่วมหัวดีล่ะนั่น ฯลฯ คิดว่าสิ่งเหล่านี้พยายามจะให้มันจบ คิดว่าจบแล้วล่ะสิ ป่าวอ่า ยังไม่จบ
เพราะอะไรถึงยังไม่จบ เพราะจิตใต้สำนึกคนไง คิดแต่ว่ามันจบแล้ว แล้วถ้ามันจบแล้วจริง จะมานั่งคิดทำไมล่ะเนี่ย เอ้อ งงกะเราๆเนาะพี่น้อง เดี๋ยวก็ว่าเอแล้วถ้าไม่คิดแล้วจะให้ทำยังไงอ่ะ นั่นสิ ทำยังไง ก็รู้อ่านะว่ามีใครไหมอ่ะที่จะไม่คิดไรเลยอ่า แหงแหละมันจะไปมีได้ไง คิดน่ะต้องคิดอยู่แล้ว แต่คิดอะไรที่มันทำให้ชีวิตมีค่าหน่อยสิ มัวแต่คิดอะไรก็ไม่รู้
แต่เอ้อ caseที่ว่าหลายคนชอบคิดแต่อดีต ( โดยเฉพาะคนวัยรุ่นแรกอ่านะ ชอบเหลือเกินเล่าความหลัง สนุกสนาน ) แต่รู้ไหมอ่ะทำไมคนเหล่านั้นถึงไม่ค่อยที่จะเบื่อหน่ายเท่าไหร่ เห็นสภากาแฟ ปาท่องโก๋ตัวละบาท ตั้งกะเช้ามืดยังเที่ยงทุกวันเลย พวกเค้าก็ไม่เห็นจะเบื่อกันเลย เพราะอะไรอ่ะ ก็เค้าคิดถึงความหลังที่มีคุณค่า ความหลังที่น่าจดจำ ความหลังที่มีแต่บรรยากาศดีๆทั้งหลายอ่ะนะ แบบนี้ดิ่ ถึงว่าเค้าเรียกผู้ใหญ่ใจเด็กอ่ะนะ สงใสอ่าดิ่ ว่าทำไมวนมาเรื่องนี้เกี่ยวกันไงอ่ะ บอกให้ ผู้ใหญ่ใจเด็กก็เพราะว่า คำว่าเด็ก คือไร้เดียงสา บริสุทธิ์ คิดแต่อะไรที่ดูสดใส มองโลกในแง่ดีอ่ะนะ แล้วคนวัยรุ่นแรกนี่อ่านะมักจะมีความคิดเหมือนเด็กๆอ่ะ แล้วแบบนี้พวกเขาจะมีคำว่าเบื่อได้ไงอ่า กาแฟกะปาท่องโก๋ ก็ไว้ช่วยบริหารปากในทุกๆเช้าอ่ะ ( ถ้าเทียบกะสมัยก่อนนะ ก็ต้องบอกว่าเคี้ยวแทนหมากปรามานนั้น ) เอ่อ แต่เค้ากินกันไปก็เมาท์กันไป ไม่เมื่อยซักทีเนาะ นั่นสิทำไมเขาไม่เมื่อยกัน เพราะคนเราอ่ะเวลาคุยอะไรถูกปากนะ ลืมสนิทอ่ะคำว่าเมื่อย พูดได้พูดดีเลยอ่ะ เคยได้ยินม้า พูดจนลิงหลับอ่ะ อ๊ะๆมีมากกว่า ถ้าพูดจนลิงยื่นกล้วยให้นี่คิดดูเอาเองว่า เกรดไหนเนี่ย
แล้วที่ว่าวิธีแก้ความเบื่ออ่านะมีตั้งหลายอย่าง ชื่อว่ามนุษย์อ่านะ ไม่จนปัญญากับเรื่องส่วนตัวหรอกจิงป่ะ อ่ะไม่เชื่อถามตัวเองดูดิ่ ถ้าจนปัญญา แล้วทุกวันนี้อยู่มาไงอ่ะนั่น ไม่ต้องตอบผมหรอก ตอบตัวเอง เกิดมาก็เรียนรู้นะ จากคนแรกก็หม่ามี๊ ป่า(เติมคำหนุกหนาน) แล้วก็ประเคนต่อให้คุณครูขามาปัดกวาดต่อ แล้วถามอีกทีว่าปัญญามาจากไหนอิอิ คิดได้ตั้งหลายวิธีเรียน ก-ฮ มา เอามารวมกันเป็นประโยคก็ได้ละวิธี ไอ้วิธีที่ว่าน่านะก็แล้วแต่คนอีกอ่าแหละ จะไปทำเหมือนกันหมดคงตลกตายเลย เป็นวิธีที่โหลมากเลยมั้งแบบนั้น ต่างคนก็มีอะไรที่อยู่ในความคิดของตนทั้งนั้นนี่นา มันแตกต่างกัน ก็เอาไอ้ตรงที่มันสนุกสนาน หรือตรงไหนก็ได้ที่มันมองโลกในแง่ดีออกมาเล่นอ่านะ เดี๋ยวก็หายเบื่อเองอ่ะแหละ ง่ายจาตาย แต่เอ บางคนบอกไม่มีไรในหัวสมองอ่ะ กลวงสนิท เอ่ออันนี้จะช่วยไงดี คุณคิดว่าช่วยไงดีอ่ะแบบนี้ เอ่อถ้าที่ทำได้ผมว่าก็หาไรที่ดูมีสาระมาให้เขาทำก็ดีเนาะ ถ้าสมองเค้าเคาะแล้วมันมีเสียง ก๊อง ก๊อง อ่านะ เอาของเล่นล่อตาล่อใจ ลูกกวาดก็ได้ เหอๆๆเหมือนเด็กๆไปไหมเนี่ย มันไม่มีหรอกครับ ไอ้คนที่บอกว่าตัวเองสมองกลวงอ่ะ มันจะมีได้ไงอ่ะที่เกิดมาจะไม่มีสมองอ่ะ ถ้าไม่มีคงไม่เกิดมาแล้วล่ะ
แนะนำ แนะนำ มีวิธีที่ดูเข้าท่า และก็เข้าที และสุขีปรีดีพนมยงค์น่ะมีอยู่นะ และลองแล้วจะติดใจอ่ะเหอๆๆ ยังไงหรือ ก็อ้อนแฟนดิ่ครับ มีไรอยากจะพูด อยากจะบอกเล่าก็เล่าไปซะให้หมด ก็คิดดูดิ่เวลาอยู่กะแควนมันมีไรต้องเบื่อมั่งอ่ะ ใครรู้ส่งคำตอบมาที่ตู้ ปณ.12345 นะ เอ่อ! หลายคนบอกเหมารวมเรื่องใต้สะดือด้วยป่ะ ( อ่ะแน่ะๆ รู้นะว่าก็คิดอ่ะ ไม่ต้องมาอำพลเลย ) ก็แล้วแต่อ่านะ ผู้หญิงสมัยนี้ใช่ว่าจะรังเกียจเรื่องแบบนี้ซะเมื่อไหร่เล่า ยิ่งพูดยิ่งหูผึ่งอ่ะ ชอบเสียด้วยซ้ำ แล้วคอยดูดิ่ลองคุยแบบนี้กะแฟนๆดูนะ รับรองเขาติดคุณหึ่งเลยอ่ะ อิอิเดี๋ยวนี้ใครว่าเรื่องลามกจะทำให้คนรังเกียจล่ะ ตรงข้ามตั่งหาก แต่จริงอยู่นะวิธีแบบนี้คุณไม่เบื่อแน่ ผู้ชายอ่ะของชอบนี่หว่า แต่เอ๊ะ แล้วถ้าหนูเป็นผู้หญิงนี่ค่ะจะพูดแบบนี้มันจะดีเหรอค่ะ เอ่อ อันนี้มันอยู่ที่ว่าคุญเจ๊ทั้งหลายอ่ะมี high confidence ฤ ป่าวล่ะ ถ้ามีอ่ะพูดไปเถอะจะเกิดผล ( เอาไว้ล่อป๋าขา 555 ) ( ไปๆมาๆพาเข้าเรื่องไรเนี่ย )
เอ่อมาถึงนี่ละ คิดได้กันยังอ่ะ ว่าจะทำไรกันดี ให้ชีวิตมีรสชาติ เหยาะน้ำปลาหรอ เค็มตายเลย คนคิดแบบนี้อย่าไปคบอ่ะ อะไรดีๆมันมีถมไปครับ สิ่งรอบตัวคุณๆอ่ะเป็นมากกว่าที่คุณคิด เปิดมุมมองใหม่ ( unseen in surround ) แต่บางคนนี่พี่แกเล่น X surround เลย เอ่อคิดในแง่ดีนี่มันชื่อวงดนตรีนะ สมองตอนนี้คงปลอดโปร่งล่ะมั้งครับ ไม่ใช่โปร่งแบบมองทะลุเลยอ่ะ อันนั้นผีหลอก วิธีนึงที่อยากแนะนำนะ โทรคุยกะแฟนดิ่ หายเบื่อทันทีเลย อ่ะ หรือไม่จริง แค่ได้ยินเสียงก็เคลิ้มแล้วอ่ะ ใช่ป่ะล่าาาาา
ตามความเป็นจริงอ่านะ ชีวิตมันก็มีอะไรหลายอย่างที่หลากหลายดีอยู่เนาะ โหยโดยเฉพาะเวลาเจอผีนี่ดิ่ โหชีวิตมีรสชาติสุดขั้วอ่ะ ไม่เชื่อไปดูดิ่คนโดนหลอกมาใหม่ๆ หน้าจะเป็นรสโค้กอ่ะ(หน้ามืด) แล้วก็เอ เวลาโดนภรรเมียล้วงความลับล่ะ อันนี้แฟนต้าน้ำแดง แต่เอ ถ้าโดนสุนัขเหยียบขาอ่ะ แฟนต้าน้ำเขียวล่ะอันนี้ แล้วมีคนถามน้ำส้มอ่ะมีไม๊ มีครับแกะเปลือกแล้วกัดก็มีละน้ำส้ม ( เล่นเอาดื้อๆอ่านะ ) เอ่อละสไปรท์ล่ะ อันนี้เอาไปคิดเป็นการบ้านละกันพี่น้อง
ทีนี้รู้แล้วช่ามะว่าไอ้เบื่ออ่ะทำไมมันถึงเบื่อ แล้วแก้ไขน่ะทำยังไง ไม่ต้องบรรยายสรรพคุณล่ะมั้ง ไม่ทำให้ความสามารถในการขับขี่ยานพาหนะลดลงแหงๆอ่ะ อ๊ะ อ๊ะ รู้นะว่าหน้าบ้าน เอ๊ย! หน้าบานอ่ะตอนนี้ แน่ะๆเปลี่ยนเป็นสีแดง ( แก้มน่ะแก้ม ) ความสุขอ่ะมันมีได้ทุกวันนะ อยู่ที่ว่าจะเลือกสุขในแบบไหนนะครับ ใครจะไปเลือกดิบๆเหนียวจาตาย แล้วตอนนี้ในเมื่อท่านเลือกไดเแล้วว่าจะสุขแบบไหน ทั้งแบบทอดหรือย่างก็ช่างเถอะ ความเบื่อมันก็หายไปยังไง ท่านก็ไม่รู้ตัวเลยช่ามะ นั่นสิ มาก็ไม่รู้ตัว ไปก็ไม่บอกกล่าว แปลกคนเนาะ แต่ก็ไม่ต้องไปแป้งเด็กcareกันหรอกครับ มันก็แบบนี้แหละชีวิตมันก็มี ออกออก เข้าเข้า แน่ะรู้นะคิดอะไร (บ้า ทะลึ่ง) ทำใจให้เป็นสุขก็พอแล้วล่ะครับ ความพึงพอใจของคนเรามันไม่เท่ากันเลยนะ แต่อยากให้พึงพอใจที่มีชีวิตที่ดีในวันนี้ก่อนล่ะกัน ถ้ารู้จักคำว่าพอได้ อะไรอื่นๆที่เข้าท่ามันก็ตามมาเองแหละครับท่าน สาธุ!
ส่งท้าย
ใช้ชีวิตให้คุ้มค่านะครับ คนเราเกิดมาก็ต่างมีพันธะ( H-O-H )ภาระหน้าที่ที่ต่างคนต่างต้องกระทำ ไม่มีเวลาจะมานั่งเบื่อหรอกนะครับ ถ้าท่านมีเวลานั่งเบื่อแบบเหลือเฟือล่ะก้อ ท่านคิดว่าการใช้ชีวิตของท่านมันคุ้มค่าหรือยังล่ะ ( นั่นสิ ) ใช้มันให้สมกับที่ได้เดินเหินอยู่บนดินเถอะนะครับ หากวันใดคุณคิดว่าคุณหมดหนทางแล้ว ก็ให้คิดถึงความรู้สึกในแง่บวกดูนะครับ(+) ในแง่ที่คุณอาจจะคิดไม่ถึง และมันอาจจะอยู่ใต้ความรู้สึกนึกคิดของตัวตนคุณนะครับ และกำลังใจจะเกิดแก่ตัวของเราเองนะครับพี่น้อง หรือหากแม้ท่านจะไม่สามารถรู้ถึงจิตส่วนนี้ได้ ก็ง่ายๆครับ ขอให้คิดถึงผู้ที่ทำให้ท่านได้เกิดมาอยู่คู่บนผืนดินนี้บ้างเถอะนะครับ ท่านผู้นี้จะเป็นผู้ชี้ทางเดินข้างหน้าในยามที่ตาของท่านมืดมิด แล้วหากท่านได้รับการเปิดหนทางอันนี้แล้วก็ขอให้ก้าวไปข้างหน้าอย่างสง่า หนทางนั้นมุ่งตรงไม่ข้างหน้าไม่ใช่วนเข้าหาจุดเริ่มต้น จุดหมายไม่มีที่สิ้นสุด แต่จงก้าวไปอย่างไม่ลดละความพยายามนะครับ ขอกำลังใจนี้จงส่งแก่พี่น้องทุกคน ที่รู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอ กลับมาเข้มแข็ง และก้าวเดินไปด้วยกันอีกครั้งครับ
* Zear_Arragon Spectaculous_*
21 สิงหาคม 2546 18:59 น.
spectaculous
ชีวิตที่มักจะเกิดความรู้สึกผิดหวังอยู่บ้างในหลายๆครั้ง
บางครั้งแทบจะอยากระบายมันออกมาด้วยวิธีที่เป็นไปไม่ได้ ทำไมล่ะ
ทั้งที่เจ็บปวดหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ยังทนกับมันได้
ความเจ็บปวดที่เกิดจากความผูกพันธ์
พยายามที่จะทนกลั้น
พยายามฝืนใจ
แต่บางครั้งก็เกินกว่าที่เราจะทำใจกับมันได้ เพราะเราเองหรือ
เกิดจากจิตใจของเราเองหรือเปล่า ดื้อรั้นแต่จะยึดติดกับคนๆนี้
ทั้งที่รู้ว่าซักวันหนึ่งเค้าอาจต้องทำให้เราต้องเสียใจขนาดไหน แต่ก็ยังยึดมั่นในสิ่งที่ตนได้เลือก รู้สึกตลอดเวลา ตัวตนของคนที่เราได้ยึดมั่น เชื่อใจและไว้ใจมากที่สุด ไม่ได้รั้งความรู้สึกของเขาเลย
แต่เหมือนว่ากดดันความรู้สึกตัวเองมากกว่า แต่ก็ฝืนกับมันมาตลอด
ภายใต้หน้ากากที่ออกสู่ภายนอก ใช่ว่าจะมีความสุขเสียเลยไม่
กล้ำกลืนกับสิ่งที่ตัวเองได้กระทำมันตลอดเวลาเสียมากกว่า
เราผิดหรือป่าว
โทษตัวเองแล้วมันได้อะไรขึ้นมา
จะไปโทษคนที่ทำให้เราต้องเป็นแบบนี้หรือ
เพราะถ้าไม่มีเค้าสิกลับจะทำให้รู้สึกโดดเดี่ยว
แต่การเสียน้ำตาเพื่อคนๆนี้มันมากมายเสียเหลือเกิน
ไม่เคยแม้จะบอก
เป็นห่วง
ในบางครั้งถึงแม้อยากให้เขาได้รับรู้ แต่ก็กลับเก็บเอาไว้และพยายามที่จะลืมมันเสียทุกที แต่สักพักก็กลับหวนคิดมันขึ้นมาอีก
หลายคนคิดว่าเราเป็นคนที่ดูร่าเริงทีเดียว
ชอบทำให้คนอื่นหัวเราะได้
เสแสร้งหรือป่าว
ป่าวเลย
ตัวตนอีกแง่มุมหนึ่งที่พยายามจะกลบความเศร้าเสียมากกว่า
แต่ในยามเวลาโดดเดี่ยวมันยากนะ ที่จะรู้สึกสนุกกับตัวเอง
อยากจะหัวเราะ แต่มันฝืนกับความรู้สึกขนาดไหนล่ะ
โทรศัพท์หาเพื่อนที่เราไว้ใจ
เพื่อนที่คิดว่าจะให้กำลังใจเราได้เสมอ
ในยามที่เรารู้สึกแบบนั้น
ขอบคุณตลอดเวลากับเพื่อนคนนี้ ถึงแม้จะน้อยครั้งที่เราจะได้พบปะกัน แต่ก็ยังรู้สึกดีใจ ที่ได้มีเพื่อนคนนี้ไว้เคียงข้าง
ในยามที่เรารู้สึกฝืนทน
ยังมีเขาที่ทำให้เราอุ่นใจ
และกล้าที่จะกลับไปเผชิญกับปัจจุบันต่อ
ดีใจนะสำหรับเพื่อนคนนี้
ทำให้เราได้เข้าใจอะไรหลายอย่าง ให้เรากล้าที่จะเดินต่อไปถึงแม้จะรู้ว่าเรื่องที่จะทำให้ต้องเสียใจนั้นยังรอคอยเราอยู่ข้างหน้า
และรู้ตัวเองตลอดเวลา ว่าความรักสำหรับตัวเรานั้น ให้กับคนที่ทำให้เราช้ำใจมากที่สุด
มันเป็นความรู้สึกที่แปลก
ไม่เคยโกรธ
แต่ให้อภัยตลอดเวลา
พยายามที่จะทำให้เขารู้สึกดี ทำให้เขาสบายใจ ความรู้สึกเหมือนอยากที่จะเป็นผู้ให้ เหมือนว่ายอมให้ได้ทุกอย่าง
ความเสียใจที่มักจะเก็บซ่อนไว้ด้านหลัง
อยากให้ความอบอุ่นแก่เธอคนนั้น
ทั้งที่รู้ว่าต้องรออีกนานแค่ไหนล่ะ
แม้จะพูดคุยกันยังแสนจะยากลำบาก
แต่ก็พยายามที่จะเก็บความหวังนั้นไว้
จะมีสักกี่คนที่มีความรู้สึกในแบบเดียวกันนี้บ้าง
ความรู้สึกที่มีให้กับใครคนหนึ่ง แต่ต้องอดทนกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้ต้องเสียใจซ้ำแล้วซ้ำอีก
แต่เหมือนยิ่งนานวันยิ่งจะรู้สึกผูกพันธ์เสียมากกว่า
ยังรู้สึกดีใจ แม้จะไม่รู้เลย ว่าความรู้สึกที่เธอนั้นมีต่อเรามันเป็นไปในรูปแบบไหนด้วยซ้ำ
นับครั้งไม่ถ้วนที่ได้พยายามบอกกับเธอว่าเรารัก
ทุกครั้งที่ได้คุยจะบอกว่าคิดถึง
ช่างเป็นคนที่ไม่สบายบ่อยเอาเสียมาก ก็เป็นห่วงตลอดเวลา
เธอรักในบทกลอน เราก็รักในแบบเดียวกัน
ชอบอะไรคล้ายๆกัน
เธอเป็นหนึ่งในคนที่คิดมากเอาเสียจริงๆ
หลายๆเรื่องที่มักจะเก็บมันไปคิด
หมดหนทาง
แล้วก็ต้องร้องให้อยู่เสมอ
พยายามจะรับรู้ความเสียใจของเธอเสมอ คอยจะปลอบและแนะนำในสิ่งที่ดีๆอยู่ตลอดเวลา คอยที่จะรับความรู้สึกที่เป็นทุกข์จากเธอนั้นมา แล้วจะเป็นผู้ที่ทนรับความเจ็บปวดนั้นเสียเอง
แต่ไม่เคยจะหมดหนทางเสียทีเดียว ถึงแม้ว่าจะแก้มันไม่ได้บ้าง
ก็ยังมีเพื่อนคนหนึ่งคนนั้นคอยช่วยเราอีกหนึ่งคน จึงสามารถที่จะกลับมายืนได้อีกครั้งเสมอ เรารักเพื่อนคนนี้คนที่ทำให้เราสู้ต่อ
และเรารักเธอคนนี้คนที่ทำให้เรารู้สึกเหมือนว่า เราได้มีที่พึ่งที่ทำให้รู้สึกไม่โดดเดี่ยว และก็ดีใจที่เธอเองก็เคยที่จะให้กำลังใจเราในหลายๆครั้ง
รู้สึกมีกำลังใจนะ
เคยได้ถามเธอคนนี้ว่า ความรู้สึกที่มีต่อเรานั้นเป็นแบบไหน
ทั้งที่รู้ว่าเธอเองก็ยังไม่พร้อมที่จะตอบคำถามนี้ แต่ก็ได้ถามไปหลายครั้ง จนตอนหลังเริ่มรู้สึกว่า
ปล่อยให้เป็นไปในแบบนี้โดยไม่ต้องถามความรู้สึกของเธอจะดีเสียกว่า
เธอจะรู้สึกแบบไหนตัวเธอคงรู้ตัวเธอเอง
และซักวัน
เมื่อถึงเวลาคงจะบอกกับเราเอง
ตอนนี้ ระหว่างเราทั้งสองนั้นอยู่กันห่างไกลเหลือเกิน และเหลือเวลาอีกไม่มากนัก ที่ระยะทางที่เคยห่างจะยิ่งไกลออกไปกว่าเดิม
แต่ความหวังนั้นจะยังไม่หมดไปหรอกนะ
จะยังคงเป็นเหมือนเดิม
จะคอยส่งความคิดถึงอยู่เสมอ
ถึงแม้หากเราจะไม่มีโอกาสได้ติดต่อกันอีกเลยก็ตาม
รู้ไหม
รอบๆตัวของเรานั้น
มีผู้หญิงมากมายที่เพียบพร้อม
หลายครั้งที่รู้สึกอยากปันใจให้ใครอื่น
แต่พอถึงเวลา ในใจกลับคิดถึงเธอคนนี้ขึ้นมาทุกครั้ง
เหมือนกับว่าเป็นการบ่งบอกว่า เรามีคนที่เราได้มอบความรู้สึกอันนี้ให้แล้วนะ แล้วก็มักจะใจไม่กล้าขึ้นมาเสียทุกครั้ง
สามารถอธิบายให้รับรู้ได้ไหม ว่าทำไมความรู้สึกแบบนั้นถึงเกิดกับเรา
รับรู้บ้างหรือป่าว
ว่าได้มีใครคนหนึ่งได้ทำให้เราได้มีความสุขที่ได้รักและได้ทุ่มเทเพื่อเขา
และเขาคนนั้นคือใคร
เธอรับรู้หรือเปล่า
ใช่
เธอรู้ แต่ทว่าความรู้สึกของเธอนั้นเรามิอาจรู้เลย
พยายามจะคิดในแง่ดีเสมอ แต่ไม่ว่าเธอจะรู้สึกอย่างไร
เราเองก็ไม่อาจจะห้ามใจของเธอนั้นได้เลย
และจะไม่เสียใจเลยหากแม้ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้น เธอจะไม่ได้มีใจให้กับคนๆนี้ที่ได้เฝ้าเป็นห่วงเป็นใยอยู่ทุกเวลา
ขอบคุณเธอคนนี้ที่ทำให้เราได้มีความรัก
แม้สิ่งที่ได้ร้อยเรียงมาทั้งหมดถึงแม้หากเธอจะไม่ได้เห็น
แม้ไม่ได้อ่าน
แต่อยากให้รับรู้ ว่าเธอคนนั้นมีค่ากับคนๆนี้มากสักเพียงไหน เป็นหนึ่งคนที่ทำให้เราคนนี้ยังพร้อมที่จะอยู่และสู้ต่อไป
เพราะมีเธอ ทำให้คนๆนี้ยังคงอยู่
และอยากจะขอบคุณเพื่อน
เพื่อน ที่ให้กำลังใจเราเสมอ เพื่อน ที่สอนให้เราได้รู้ว่าชีวิตเหมือนภาพวาด หากแม้มีอุปสรรคใดๆมาสู่ ก็จะพยายามที่จะต่อสู้กับมัน และจะต้องวาดภาพๆนั้นให้สมบูรณ์ให้จงได้
หลายต่อหลายครั้งนะ ที่รู้สึกท้อและเกือบที่จะเลิกวาดมันต่อ
แต่เพื่อน ที่ทำให้เราได้ตั้งใจวาดมันต่อไป ถึงแม้ภาพๆนั้นจะยาก จะซับซ้อนสักแค่ไหน ขอบคุณมากกับทุกๆครั้งที่ได้คอยช่วยเหลือ
และถึงเธอคนนี้ที่อยู่ในหัวใจของเราเสมอ
ขอบคุณเช่นกันที่ทำให้เราได้เข้าใจความรักมากขึ้น
จะคิดถึงและห่วงใยตลอดไป
..........ถึงแม้ว่า...........
ความรู้สึกนี้ จะเป็นเพียงความรู้สึกของคนเพียงคนหนึ่ง ในโลกอันแสนกว้างใหญ่ใบนี้ก็ตาม
แต่ก็ยังรู้สึกว่า
ดีใจที่ได้รัก
4 สิงหาคม 2546 20:24 น.
spectaculous
ตั้งแต่วันนั้น ฉันรู้เพียงว่า คนคนหนึ่งที่คอยดูแล คอยเฝ้าทะนุถนอมคนที่แทบจะไม่มีค่าในสายตาของใครอื่น
แต่ทว่า เขาเคยบอกกับฉันเอาไว้ว่า
ถึงตัวฉันจะไม่มีค่าสำหรับใครๆแต่ก็ยังมีค่าสำหรับเขา เขาจะมอบความรู้สึกดีๆตลอดเวลาให้กับฉัน ถึงแม้ในหลายๆครั้งที่ฉันรู้สึกว่าฉันทำไม่ดีต่อเขาเองเสียนี่ ทั้งที่เขานั้นทุ่มเทให้กับฉันเสียขนาดนั้น
ตลอดเวลาที่จำความได้ ครั้งแรกที่เขาได้มาตีสนิทกับฉัน ฉันเหมือนคนที่ไม่มีใครแล้วในครานั้น
ตัวคนเดียว
ถึงแม้ครอบครัวของฉันนั้นจะเป็นคนที่พอมีฐานะ แต่ส่วนใหญ่แล้วฉันมักจะโดดเดี่ยวอยู่ในโลกส่วนตัว ที่มักจะไม่มีใครได้รับรู้ในตัวของฉัน
จนวันนั้น
วันที่เขาได้มา
มาทำให้ฉันไม่โดดเดี่ยวตลอดเวลาเหมือนดังเดิม
ณ ตอนนี้ฉันรู้ว่าชีวิตของฉันไม่ได้มีเพียงลำพัง แต่ยังมีใครคนหนึ่งที่เขาคอยเป็นห่วงเป็นใย
ยังมีคนที่คอยเอาใจ
คอยที่จะทำให้ฉันไม่รู้สึกเหงาท่ามกลางสิ่งที่แสนน่าเบื่อ
คอยที่จะปลอบใจฉันในทุกครั้งที่ฉันมีเรื่องที่ทุกข์ใจ
เป็นหนึ่งคนที่ถึงแม้ว่าจะมีธุระรัดตัว ก็ยังเจียดเวลาเพื่อที่จะมาคอยดูแล
เขาคอยบอกฉันตลอดเวลาว่าเขารักฉัน
แต่
ตัวฉันนั้นกลับไม่กล้าแม้แต่จะบอกกับเขาว่าฉันคิดกับเขาในแบบไหนกันแน่ แต่ถึงแม้กระนั้น เขาก็ยังคอยที่จะได้รับคำตอบจากฉันโดยไม่รู้สึกรำคาญเลยแม้แต่น้อย
ฉันรู้ดีว่าเขาทุ่มเทให้กับฉันมากแค่ไหน
เขาเป็นคนที่ดูใจคนอื่นได้เก่งทีเดียว เพียงแค่ได้คุยหรือได้มองตาก็รู้ว่าฉันไม่สบายใจหรือไม่ หรือว่ามีอะไรที่ปิดบังไว้
เขามักจะคอยตรวจความรู้สึกของฉัน
และจะคอยซักถามด้วยความห่วงใย
แต่ก็หลายครั้งที่ฉันมักจะเก็บซ่อนความรู้สึกนั้นเอาไว้ ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าฉันมีปัญหาใดๆก็ตาม แต่ฉันเองก็ไม่อยากให้เขามารู้สึกทุกข์ไปกับฉันเลย
เพียงแค่นี้
แค่นี้เขาก็ให้ฉันมามากพอแล้ว ไม่อยากเลยจริงๆ ฉันยอมที่จะทนรับความเจ็บปวดคนเดียวในหลายๆครั้ง ต้องทนที่จะร้องให้คนเดียวในยามค่ำคืน ในยามที่ไม่มีเขาหรือไม่มีใครมาคอยปลอบอยู่เคียงข้าง
ก็จริงนะที่การกระทำแบบนี้มันเหมือนทำให้ตัวฉันกลับมาพบเจอกับความโดดเดี่ยวอีกครั้ง แต่ฉันก็ยังที่จะทำในแบบที่ฉันเป็นแบบนี้
ฉันรู้สึกสงสารตัวเองเสียจริง แต่ก็ทนกับมันมาตลอด
ทำไมหนอฉันจึงไม่บอกเรื่องเหล่านี้กับเขานะ
ทั้งที่เขาเองก็อยากที่จะช่วยแท้ๆ
แต่ไม่ว่ายังไงฉันก็ยังไม่อยากให้เขาต้องมาเจ็บเพื่อฉันอยู่ดี
นานเท่าไหร่แล้ว
ที่เขารอคอย
และพยายามที่จะทำความเข้าใจในตัวฉัน
จริงที่ว่าฉันมีเพื่อนที่สนิทและรักน้อยมาก หรือแทบจะไม่มีเลย
แต่ก็มีเขาคนนี้นะ ที่จะคอยบอกกับฉันว่าจะคอยเป็นห่วง คอยดูแล จะคอยที่จะอยู่เคียงข้างฉันตลอดไป
แต่จนถึงตอนนี้ เราทั้งคู่ ต่างก็ต้องอยู่ห่างกันไกลเสียเหลือเกิน ระยะทางนั้นอาจจะเป็นหนึ่งในอุปสรรค์ที่ขวางกั้นเรา
แต่เขานั้นก็ยังพยายามที่จะมาหาฉัน
และบอกกับฉันอีกว่า
ถึงแม้ว่า ระยะทางนั้นจะไกลเพียงไหน
แต่เขาก็จะต้องกลับมาหาฉันให้ได้
เพราะตัวฉันคือคนที่เขารัก
เขาจะคอยอยู่เคียงข้างฉันตลอดไป
แต่แล้วเหมือนกับว่ามีบางอย่างเล่นตลกกับเราทั้งสอง
ระยะทางที่ห่างนั้นกลับห่างขึ้นทุกทีๆ จนถึงกับที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว และไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้บอกกับเขา
ฉันรู้ว่าเขาเป็นห่วงฉันมาก เขาคิดถึงฉันตลอดเวลา และฉันไม่มีโอกาสได้บอกเขาเลยด้วยซ้ำว่าฉันได้ไปอยู่ ณ หนไหน
ฉันผิดหรือเปล่า ฉันคอยบอกกับตัวเองตลอดเวลา
ฉันทำให้เขาคนที่รักและทุ่มเทเพื่อฉันมากที่สุดเท่าที่เขาเคยให้กับใคร (เขาเคยบอกกับฉันไว้) ต้องรู้สึกอ้างว้าง เพราะการต้องคิดถึงฉันคนนี้ ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าฉันได้ทำให้คนๆหนึ่งที่เขารักต้องรู้สึกเป็นทุกข์เพราะความห่วงใยเหมือนกับตัวฉันเอง ซึ่งตลอดเวลาฉันพยายามไม่ให้เขาต้องมารู้สึกไม่ดีกับฉัน
แต่ตอนนี้มันกลับยิ่งกว่าทุกครั้ง
ผ่านมานานแสนนานที่ฉันได้แต่คิดถึงเขา
เพราะเขาเป็นคนแรก
และเป็นเพียงคนเดียวที่ทำให้ฉันมีชีวิตที่ดีขึ้น
เป็นคนเดียวที่ทำให้ฉันได้พบกับความสุขถึงแม้จะเล็กน้อยก็ตาม
เขาเหมือนคนที่ช่วยหนุนให้ฉันได้ก้าวขึ้นไป
แต่ฉันกลับเหมือนคนที่ทำให้เขานั้นต้องถอยหลังสู่ความปวดร้าว
ตอนนี้ความรู้สึกที่ฉันมักจะเก็บเอาไว้คนเดียวตลอดเวลา มันกลับจะอยากตะโกนออกมาให้หมด
หวนคิดว่า
ทำไมตลอดเวลาที่เรายังได้อยู่ใกล้กัน
ฉันกลับไม่เคยได้บอกกับเขาแม้เพียงสักครั้งเดียว
และจนถึงวันที่อาจจะไม่มีโอกาสได้พบกันอีกแล้ว ถึงกลับอยากจะบอกออกมาให้หมดในครั้งเดียว
ทำไม
ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าตัวเองไม่เคยทำในสิ่งที่สมควรเลย
ทั้งที่เขารักฉันมากถึงเพียงนี้ แต่ฉันกลับปกปิดเอาไว้
เพราะอะไร
อยากให้กลับมาหาจะได้ไหม
กลับมาในคืนวันที่เหน็บหนาว
มาคอยอยู่เคียงข้างดั่งทุกคราว
ใจปวดร้าวของฉัน.....คงหายดี
ทุกเวลาอารมณ์ยังคิดถึง
คอยคะนึง..ถึงไออุ่นที่โหยหา
ข้างกายนี้ไร้ซึ่งคน...ซับนํ้าตา
ดวงดารากลับดูเศร้า....ดั่งสีเทา
นาฬิกายังเดินอย่างช้าๆ...
หยดนํ้าตาก็รินไหลไม่...ขาดสาย
โอ้ดวงใจร้าวราน แทบมลาย
ดั่งสลายพร้อมเวลาที่ผ่านเลย
ใจน้อยๆดวงนี้สุดจะล้า
ร้องโหยหาใครคนนั้นที่เคยฝัน
เคยกุมมือ เคยเข้าใจ เคยผูกพันธ์
จะผ่านวันนี้อย่างไร......ไม่มีเธอ
กลับมาหาเถอะนะฉันยังฝัน
สร้างคืนวันหวานๆกันอีกหน
อ้อมกอดนี้ยังร้องหา...ใครอีกคน
คนๆนั้นคือเธอ......ไงคนดี
ในใจฉันรู้สึกหนาว
รู้สึกเหมือนกับมีบางสิ่งที่ผ่านเข้ามา
รู้สึกถึงความอบอุ่น
รู้สึกถึงความห่วงใยเมื่อครั้งที่ยังมีเขาอยู่เคียงข้าง
มันเป็นความรู้สึกที่ฉันอยากเหลือเกินที่จะสัมผัสมันอีกครั้ง
ถ้าหากสิ่งนี้คือสิ่งที่เขาคนนั้นได้ส่งมาให้ฉันคนนี้ที่อยู่แสนไกลได้รับรู้ล่ะก็
ฉันอยากจะบอกว่า ฉันได้รับรู้แล้ว
ฉันได้ยินทุกความรู้สึกที่เป็นตัวตนของเขา ได้ยินถึงความอบอุ่นที่อ่อนโยน ณ ความห่วงใย ที่ส่งผ่าน สายลม สู่ผิวสัมผัส และซึมซับสู่ดวงจิต
ดวงจิตที่อ่อนไหว เพลานี้ได้ถูกโอบล้อมด้วยความเข้มแข็ง จากสาน์สสุดท้ายที่ส่งมา
สื่อแห่งความคิดถึง ที่ไม่เคยได้รู้สึกมาก่อน แต่ตอนนี้กลับรู้สึกแผ่ซ่านไปทั้งร่างกายและจิตใจ
น้ำตา ที่มักจะไหลออกมาเวลาที่ฉันรู้สึกเป็นทุกข์ แต่ตอนนี้กลับหลั่งไหลออกมาในเวลาที่ฉันรู้สึกคิดถึง ชโลมความรู้สึกที่อึดอัดในจิตใจ ให้ถูกปลดปล่อยออกมาจนหมดสิ้น
ฉันได้รับรู้แล้วว่า ยังคงมีเขา ที่ยังคอยที่จะส่งความรู้สึกที่อบอุ่นมาให้ฉัน แม้ทิวา ราตรีกาล จะสลับกี่วันคืนก็ตาม
น้ำตาที่ไหลในครั้งนี้จะขอทดแทนในทุกสิ่งที่ฉันได้พลาดที่จะกระทำ ไม่สิ มันมิอาจจะทดแทนได้เสียแล้ว
ฉันอยาก อยากที่จะได้บอก
ประโยค ที่มีความหมาย
ที่เกิดจากจิตใต้สำนึก ของผู้หญิงคนหนึ่ง
ตอนนี้ภายในใจนั้นฤๅ มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้น
อยากจะให้เขาได้ยิน และให้ได้รับรู้
สิ่งที่เขาผู้นี้เฝ้าคอยที่จะได้ยินจากฉัน
พร้อมที่จะบอกกับคุณแล้ว ตอนนี้ฉันพร้อมแล้ว
ถ้าหากความรู้สึกและไออุ่น ที่คุณส่งมานั้น สามารถเข้าถึงจิตใจของผู้ที่ไม่ค่อยได้รับรู้ความจริงใดๆ ผู้นี้ได้
สิ่งที่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง พร้อมที่จะส่งไปด้วยความจริงใจนี้ ก็ขอให้คุณเองได้รับรู้ความรู้สึกอันนี้เช่นกัน
เมื่อการจะรักใครสักคนนั้นแสนยาก แต่การที่จะรักษาคนที่รักไว้นั้นยากกว่า
ฉันได้เข้าใจความรู้สึกอันนี้แล้ว
เมื่ออีกฝ่ายได้มอบความรักให้มากถึงเพียงนี้
เมื่อความรู้สึกที่ก่อให้เกิดความเชื่อใจ
ความเชื่อใจ
นํ้าตาแห่งความเชื่อใจนี้ ได้ไหลรินสู่ผืนดิน และจะคงไหลไปสู่จุดหมายสุดท้าย
ต้นกำเนิดแห่งความรู้สึก อารยธรรมแห่งชีวิต ที่ฉันได้เรียนรู้ในครั้งนี้ จะยังคงอยู่ในความทรงจำตลอดไป ภาพของชายคนหนึ่ง ที่ได้มอบชีวิตให้กับฉัน จะยังตราตรึงอยู่ตลอดไป
ฉันพร้อมจะส่งหมายนี้ไปสู่สายลมที่พัดผ่าน และหวังว่าจะผ่านไปถึงจิตใจของคุณ และอยากให้คุณได้รับรู้ตลอดไปว่า
ตลอดเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกัน
ฉันก็รัก
รักในความอบอุ่น ความห่วงใย และความรู้สึกดีๆทุกอย่างที่คุณได้มอบให้กับผู้หญิงคนนี้
ฉันรักในทุกสิ่งและทุกอย่าง ที่เป็นตัวคุณ
ฉันอยากจะขอโทษ ขอโทษในทุกสิ่งที่ได้ผ่านมา
ตลอดเวลาฉันไม่เคยจะได้บอกสิ่งนี้ แต่ตอนนี้ฉันต้องการจะบอกกับคุณ ขอให้คุณได้ยินขอให้ได้รับรู้ด้วยเถอะ
ฉันรักคุณ
และจะยังรักตลอดไป ตราบที่ความอบอุ่นภายในจิตใจดวงนี้ยังคงอยู่ และตราบที่ลมหายใจนี้จะสิ้นไป
ขอบคุณ ผู้ซึ่งรักฉัน และทำให้ฉันได้รัก
25 กรกฎาคม 2546 18:23 น.
spectaculous
ลืมตาขึ้นมา แสงอัสดงเฉิดฉาย ความสว่างที่เปิดโลกทัศน์แห่งปัจจุยุคสมัยในยามเช้าแห่งความสดชื่น ด้วยแสงสีแดงอ่อนๆจากรูปทรงเรขาที่ทำให้สรรพสิ่งคงอยู่ การก่อกำเนิด การดำรงค์ด้วยการมีตัวตนและความอบอุ่นจากการเคลื่อนไหวของอสสารภายใน จุดศูนย์แห่งความสมดุล พัฒนาการแห่งลักษณะพัฒนาการเฉพาะตัวอันโดดเด่นของต่างสายพันธุ์ รูปร่างอันเป็นที่สุดของวิวัฒนาการ จะก่อเกิดขึ้นได้ไม่ หากไร้ซึ่งสีแดงแห่งความอบอุ่นที่สาดส่องสู่ทุกอณูแห่งต้นกำเนิด ถูกแล้ว ตัวฉัน ณ ตอนนี้จะมีตัวตนหรือหากไม่มีสิ่งนี้
จิตวิญญาณ จากครั้งอดีตกาลสู่ปัจจุบันกาลยังคงวนเวียนอยู่ ณ จุดก่อกำเนิดด้วยปัจจัยที่ไร้การพิสูจน์ แม้ด้วยหลักการแห่งศาสตร์วิทยก็ตาม สิ่งใดฤๅจะเป็นสิ่งที่บ่งบอกได้ ออร่า(Ora) คลื่นรังสีโทนร้อนแห่งความอบอุ่นจากการแผ่ของสิ่งมีชีวิต เหนือกว่าธรรมชาติของสติปัญญาของสัตว์ผู้ซึ่งชื่อได้ว่าเป็นเลิศที่สุดจะหยั่งรู้ถึงสาเหตุของการแผ่อันนั้น หนึ่งในความมหัศจรรย์แห่งสีแดง ซึ่งตัวฉันเองได้เคยที่จะพิสูจน์แต่ต้องพบกับความน่าสะพรึงของสีแดงที่ทำให้ฉันจดจำมาถึงวันนี้
จากการพิสูจน์แสงแดดจากความร้อนในร่างกายที่แผ่ออกมาจากคนปกติที่แข็งแรงนั้นดูเข้มดุจสีเลือด เมื่อเทียบกับคนที่เป็นโรคแล้วนั้น สีที่ได้จะไล่โทนอ่อนลงจนถึงสีเหลืองนวล ซึ่งในวงการของความก้าวหน้าต่างก็รู้กันในเรื่องนี้ ใช่แต่เฉพาะในร่างกายของสัตว์ แม้แต่พืช เมื่อเปรียบเทียบออร่าที่แผ่จากใบไม้สดจะเป็นสีในโทนอุ่น แต่กลับกันกับใบไม้แห้งเรากลับพบว่าไม่เกิดการแผ่ออกมาแม้แต่น้อย จึงมักจะเชื่อกันว่าสิ่งที่ดับสูญออร่านั้นจะสลายไปด้วย แต่ทว่าหลักการนั้นได้ถูกลบลงไปเสียแล้วจากสิ่งที่ได้เจอหลังจากนั้นเพียงไม่นานเลยจริงๆ
วันหนึ่ง เป็นเวลาพลบค่ำเริ่มสลัวๆ ณ ห้องแลบที่ฉันและทางสมาคม (O.M.S) ได้ก่อตั้งขึ้นเพื่อพิสูจน์ปรากฏการณ์ต่างๆในทางธรรมชาติ ซึ่งในตอนนั้นก็คือรังสีแดงหรือที่เรียกกันติดปากว่า ออร่า นั่นเอง ตอนนี้เหล่าทีมวิจัยต่างก็ทยอยกลับกันเกือบหมดแล้ว มีเพียงเพื่อนอีกหนึ่งคนที่ขอค้นข้อมูลที่จะเป็นกรณีศึกษาของวันถัดไปซึ่งอยู่อีกห้องหนึ่งที่ถัดกันไป มีเพียงมู่ลี่ปิดหน้าต่างที่กั้นระหว่างห้องที่สามารถมองเห็นกันได้ แต่ฉันอยู่เพียงคนเดียว ณิ ห้องทดลองรังสีเหล่านั้น ชุดทดลองรังสีนั้นจะมี กล้องที่จับความเคลื่อนไหว เครื่องสแกน เรดาร์ตรวจจับและสเกลสร้างภาพในสภาวะจริง พร้อมทั้งตัวจับโมเลกุลความวัยสูงประกอบกัน และสื่อทั้งหมดจะทำการส่งข้อมูลมา ณ มอนิเตอร์พลาสม่าที่จะให้ภาพที่ถูกต้องมากที่สุด ตอนนั้นเวลา2ทุ่มกว่าๆแล้ว ฉันนั่งอยู่หน้ามอนิเตอร์พร้อมทั้งจิบกาแฟไปพลางเป็นการรอเพื่อนที่วุ่นอยู่อีกห้องหนึ่ง ฉันเองไม่ค่อยได้สนใจหน้าจอเลยเพราะไม่มีสื่อกลางที่จะนำมาทดลอง มันจะไปมีอะไรน่ามองนักล่ะ ฉันก้อได้แต่เหล่หน้าจอเป็นพักๆ มันจะมีอะไรกันนักหนากับไอ้หน้าจอว่างๆนี้ ซักพักก้อชักสงใส ตาที่เหล่ไปรอบๆเริ่มเล็งเข้ามา ณ จุดเดียวคือที่หน้าจอ จุดแดงอ่อนๆที่เยื้องกึ่งกลางเล็กน้อย ทีแรกก็ไม่คิดอะไร กาแฟกระเด็นมั้ง เอาผ้ามาเช็ดสิ ทำไมมันไม่ออกล่ะ ไม่เลยมันตรงกันข้ามคราบอ่อนๆกลับดูเข้มขึ้นจนดูชัดว่าเป็นสีส้ม มันน่าแปลกเรดาร์จับโดนอะไรเข้าล่ะ มันไม่แค่นั้นแล้วสิ สีส้มนั้นกลับแผ่ออกเป็นวงกว้างขึ้น มันขยายออกและจากส้มก็เริ่มกลายเป็นสีแดงที่เด่นชัด ฉันเริ่มระแวงแล้วสิ มีใครเล่นอะไรตลกหรือจะเป็นไปได้อย่างไรกีมีฉันอยู่คนเดียว พยายามมองไปรอบๆแต่มันก็ไม่มีอะไรซักอย่างที่เรดาร์จะจับได้เลยนี่นา หน้าจอแสงสีแดงเริ่มดูเป็นรูปร่างมันชัดเจนฉันแน่ใจ ว่ามันเหมือนร่างของคนๆหนึ่ง ซึ่งสีแดงดูเข้มขึ้นก้อหมายความว่ายิ่งเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ เรดาร์นั้นอยู่เยื้องไปข้างหลังทางซ้ายมือเพียงแค่ไม่ถึง2เมตร แล้วที่เห็นนี่มันคืออะไรล่ะ ฉันรู้ว่าตอนนี้หัวใจฉันเต้นแรงเหมือนว่ามีใครคนหนึ่งยืนอยู่ข้างหลังและใกล้เข้ามาเรื่อยๆ อาการวาบซึ่งเกิดขึ้นอย่างฉับพลันและติดต่อกันไม่หยุดเสียที บ่งบอกได้ว่ามีบางสิ่งแน่นอนอยู่ด้านหลัง ไม่มีทางเป็นเพื่อนเธอแน่ เขาอยู่อีกห้องหนึ่งซึ่งประตูอยู่ด้านหน้าถ้าเปิดมาต้องเห็นสิ ฉันรู้เพียงว่าตอนนี้ อย่ากลัวในสิ่งที่ไม่เคยเห็น แต่จงกล้าเผชิญหน้ากับสิ่งที่กลัว ฉันจะไม่หลับตา และหันหลังไปเผชิญกับสิ่งนั้น แต่ทว่าไม่ ไม่มี ไม่มีอะไรเลยตรงหน้าฉัน แล้วในมอนิเตอร์นั่นคืออะไรกันล่ะ ฉันรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างมีบางอย่างที่ทำให้ฉันรู้สึกหนาวและวูบวาบไปทั้งตัว อย่าร้องออกมานะ กลั้นมันเอาไว้ มีบางสิ่งเข้ามาในตัวฉันและผ่านออกไป ทำอะไรไม่ถูกแล้วในวินาทีนี้ แต่ในมอนิเตอร์ตอนนี้สีแดงที่เข้มดุจสีเลือดนั้นเริ่มกระจายและจางออก เหมือนกลุ่มควันที่แตกตัวออกจากกัน ฉันได้เจอกับอะไรเข้าล่ะนั่น แต่ที่รู้แน่ชัดไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่มีตัวตนเป็นแน่ ไม่สามารถจับต้องได้ แต่ฉันรู้สึกได้ถึงสิ่งนี้ สิ่งนี้คืออะไรกันแน่
หลังจากวันนั้นฉันได้เก็บเรื่องนี้ไว้โดยไม่บอกเล่าเรื่องราวที่ฉันได้ประสบให้ใครได้รับฟัง เพราะรู้ดีว่าคงไม่มีใครเชื่อแน่ ใครจะไปเชื่อว่าเรดาร์จับภาพคนได้ทั้งที่ไม่มีใครอยู่ในนั้นเลยนอกจากฉัน
จนถึงวันนี้ ฉันไม่เคยได้พบเจออะไรแบบนั้นอีกเลย แต่ทว่าความทรงจำในครั้งนั้นยังตรึงใจฉันตลอดไป ฉันไม่เชื่ออีกต่อไปว่าสสารที่มีชีวิตเพียงเท่านั้นที่จะมีการแผ่รังสีแดงออกมา การทดลองเรื่องเหล่านี้ยังคงมีอยู่ต่อไป นักวิทยาศาสตร์จำนวนมากต่างไม่เคยหยุดนิ่งที่จะหาคำตอบจากแสงสีแดงเหล่านี้ นานแสนนาน จนในที่สุดสิ่งที่ฉันได้เคยประสบนั้นก้อได้ถูกเปิดเผย ไม่ได้มีฉันคนเดียวเสียแล้วที่เชื่อ เมื่อได้มีการพิสูจน์บ้านร้างหลังหนึ่งในมลรัฐจอเจีย ณ สหรัฐอเมริกา ซึ่งถูกทิ้งร้างมานานถึง13ปี ในเวลาช่วงค่ำที่ได้มีการพิสูจน์กัน โดยการนำชุดตรวจจับรังสีออร่านั้นมาฉาย ณ ห้องโถงและตามห้องต่างๆ คำตอบที่สร้างความแปลกใจแก่ทุกสายตา มีรังสีสีแดงกระจัดกระจายอยู่ตามที่ต่างๆรายรอบบ้านหลังนั้น เป็นรูปร่างที่แตกต่างกันบ้าง คล้ายคลึงกันบ้าง ที่ส่วนใหญ่มีลักษณะคล้ายมนุษย์ ซึ่งแน่นอนว่าเวลาค่ำคืนแบบนี้ และบ้านที่ถูกทิ้งร้างมาถึง13ปี จะมีความร้อนได้ยังไงกัน จากครานั้นเองได้ทำให้ผู้คนในวงการนี้ต่างตื่นตะลึง และได้มีการพิสูจน์กันมากมาย มีทั้งที่ได้พบและไม่เจอะเจอเลยก้อมี สิ่งนี้หลายคนเรียกว่าปรากฏการณ์ แต่สำหรับฉัน มันคือความจริง ยังมีคนอีกมากที่ต้องการจะเห็นแต่ไม่ได้เห็น อาจเป็นเพราะว่า สิ่งนี้อยู่ที่ความศรัทธาของคน ถ้าคุณเชื่อ คุณอาจจะไม่ได้เห็นก็เป็นได้ หรือหากคุณได้เจอเข้ากับตัวของคุณเอง จงอย่าตกใจในสิ่งที่คุณเห็น มันเป็นสิ่งที่ไม่ต้องการให้ใครมาพิสูจน์ แต่หากเพียงขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของใครๆที่แตกต่างกันออกไป ทุกสิ่งทุกอย่างจะถูกพิสูจน์ผ่านกาลเวลาของตัวมันเอง แม้แต่ตัวของคุณเอง
ณ ตอนนี้ สีแดงคืออะไรในความคิดของคุณ สำหรับฉันแล้วสีแดงคือสื่อที่สะท้อนของความรู้สึกที่รุนแรงเกินต้านทาน คือพลังที่แฝงด้วยความสุขุม จนบางครั้งก็ยากเสียจะเข้าใจในความรู้สึกอันนั้น ผ่านมา6ปีแล้วกับความสะพรึงในครั้งนั้น ฉันแต่งงานและมีครอบครัว ลูกสาววัยน่ารักที่มักจะตั้งคำถามในทุกสิ่งที่เจ้าหล่อนได้พบเห็น ฉันเองก็มีความสุขกับการได้เป็นฝ่ายตอบคำถามเหล่านั้น ในตอนนี้ความรู้สึกของฉันต่อสีแดงนั้นต่างไปจากเดิม สีแดง ณ เวลานี้คือความมั่นใจ คือความสุข ความอบอุ่นที่ฉันได้รับหลังจากการมีคนที่ฉันรัก และคนที่รักและห่วงใยในตัวฉัน ตอนนี้ฉันพยายามที่จะลืมเรื่องเมื่อ6ปีก่อนนั้นเสีย เรื่องของวันวาน ก็คือวันวาน สีแดงในตอนี้คือสีที่ทำให้ความรู้สึกของฉันเติมเต็ม แล้วคุณล่ะ สีแดงในความหมายของคุณคืออะไร
หน้าส่วนตัว
774
