14 เมษายน 2552 06:23 น.
victoriasecret
เช้าวันจันทร์...พลันเหงา...เปลี่ยวเปล่าจิต
เฝ้าแต่คิด...ถึงดวงใจ...ที่ใหลหลง
เธอจะเป็น...เช่นไร...ให้พะวง
ป่านนี้คง...คิดถึงพี่...ที่จากมา
วันอังคาร...สงสารตัว...มัวแต่เศร้า
คิดถึงเจ้า...ยุพิน...ถวิลหา
คงจะเป็น...เช่นกัน...ขวัญชีวา
จงตั้งตา...รอวันที่...พี่กลับไป
ถึงวันพุธ...สุดหักห้าม...ความคิดถึง
เฝ้ารำพึง...ว่าเนื้อเย็น...เป็นไฉน
จะอยู่ดี...มีสุข...ทุกข์เช่นไร
ขอฝากความ...ห่วงใย...ไปถึงเธอ
พฤหัสฯ...ตัดใจ...ไว้แน่วแน่
ไม่ยอมแพ้...ใจตัว...กลัวจะเผลอ
จะระงับ...ดวงจิต...คิดถึงเธอ
แต่ต้องเก้อ...เผลอไป...แพ้ใจตน
ครั้นวันศุกร์...ยิ่งทุกข์ตรม...ข่มไม่ไหว
ต้องแพ้ใจ...อีกครา...น่าฉงน
ครุ่นคิดถึง...แต่น้อง...ราวต้องมนต์
จำต้องทน...แบบนี้...อีกกี่วัน
พอวันเสาร์...เช้า-สาย...จนบ่ายค่ำ
ใจเจ้ากรรม...คิดถึงแต่...แม่จอมขวัญ
รำลึกถึง...วันเก่าเก่า...เราผูกพัน
ต่อเมื่อไร...จึงถึงวัน...นั้นอีกที
วันอาทิตย์...จิตใจ...ให้ว้าวุ่น
เฝ้าแต่ครุ่น...คิดคำนึง...ถึงยาหยี
แสนเจ็บปวด...รวดร้าว...เศร้าฤดี
อีกกี่ปี...จึงสมใจ...ที่ใฝ่รอ
ทุกทิวา...ราตรี...ที่พ้นผ่าน
ทรมาน...นานยิ่ง...เสียจริงหนอ
แต่ขอเพียง...ทรามสงวน...นวลละออ
ยังเฝ้ารอ...ตัวพี่...นี้ยอมทน.
กลอนบทนี้...ที่จริง...ใช่สิ่งใหม่
แต่แต่งไว้...ปีกลาย...ปลายหน้าฝน
จากเมืองไทย...ให้เหงา...เศร้ากมล
กลัวว่าคน...ที่ตนรัก...จักกลับกลาย
จึงนำถ้อย...ร้อยคำ...ตามความคิด
ลงลิขิต...เขียนออก...บอกความหมาย
มอบหญิงหนึ่ง...ซึ้งกมล...ตราบชนม์วาย
ก็จักหมาย...มั่นนัก...รักนิรันดร์
แต่บาปรัก...ชักนำ...ทำหมองหม่น
เราสองคน...ด้นไป...ไม่ถึงฝัน
แม้นเราสอง...ครองคู่...อยู่นานวัน
ต้องมีอัน...พลัดพราก...จากกันไป
จากวันนั้น...ถึงวันนี้...ราวปีกว่า
จึงนำกลอน...ย้อนมา...ขึ้นหน้าใหม่
อาจบางที...มีคน...ค้นหาใคร
ขอมอบกลอน...นี้ให้...พร้อม(หัว)ใจเลย.......
1 เมษายน 2552 07:05 น.
victoriasecret
รอยรักซึ้ง...ตรึงหทัย...ให้หวนคิด
รอยจุมพิต...ติดตรา...พาวาบหวาม
รอยลูบไล้...ให้หลง...ทุกโมงยาม
เหลือเพียงความ...อาลัย...ให้คำนึง....
แล้วพะวง...แห่งภวังค์...ก็บังเกิด
ลอยเตลิด...ไร้ทิศด้วยคิดถึง
รักหอม-หวาน...วันเวลา...ที่ตราตรึง
รอยซาบซึ้ง...ตรึงอยู่ไม่รู้ลา
จะลืมรัก...หักใจ...อย่างไรเล่า
ทุกภาพเงา...ล้วนเล่ห์เสน่หา
เคยครองสุข...ร่วมฝัน...ทุกบรรดา
อนิจจา...กลกามแห่งความรัก
เคยเคียงคู่...ชู้ชื่น...ทั้งตื่นหลับ
กลับย่อยยับ...อับเฉา...เศร้าใจหนัก
รักเคยหวาน...พาลขื่น...สะอื้นนัก
นาวารัก...หักล่ม...จนจมไป
ในพะวง...แห่งภวังค์...ดังฝันร้าว
ทุกย่างก้าว...ร้าวราน...สะท้านไหว
ใจเอ๋ยใจ...ใยท้อ...ใจหนอใจ
เหตุไฉน...ใจแพ้...แค่กลกาม
รู้ทั้งรู้...ท้ายสุด...หยุดที่ช้ำ
เมื่อเพลี่ยงพล้ำ..ช้ำหมอง...ฤาต้องถาม
ไม่มีหรอก...เหตุผล...บนนิยาม
มีแต่ความ...หลงลืมที่ดื่มกิน
ก็กลกาม...กลไก...ดั่งไฟผลาญ
เพียงต้องการ...หล่อหลอมเพื่อดอมกลิ่น
จึงเผลอตัว...น้อมเกศ...ทุกเจตจินต์
ถลาร่าง...จูบดินก็ยินยอม.
26 มีนาคม 2552 13:55 น.
victoriasecret
รอยรักซึ้ง..ตรึงหทัย..ให้หวลคิด
รอยอดีต..กรีดใจ..ให้หม่นหมอง
รอยแผลเก่า..เศร้าซ้ำ..น้ำตานอง
รักเคยครอง..ต้องกลับ..ลับเลือนลา
รอยจุมพิต..ติดตรา..พาวาบหวาม
รอยรสรัก..สุดจักห้าม..ความโหยหา
รอยสวาท..มีอาจขืน..ฝืนวิญญา
ร่องรอยความ..เสน่หา..ยังอาวรณ์
รอยลูบไล้..ให้หลง..ทุกโมงยาม
รอยกลกาม..ลามใจ..เกินถ่ายถอน
รอยแย้มยิ้ม..พริ้มเพรา..เคยเว้าวอน
รักร้าวรอน..จรไกล..ให้คร่ำครวญ
เหลือเพียงความ..อาลัย..ให้คำนึง
เหลือเพียงความ..คิดถึง..คะนึงหวน
เหลือเพียงความ..รวดร้าว..เศร้าเซซวน
ใจแปรปรวน..หม่นไหม้..ดั่งไฟลาม
รอยรักซึ้ง..ตรึงหทัย..ให้หวลคิด
รอยจุมพิต..ติดตรา..พาวาบหวาน
รอยลูบไล้..ให้หลง..ทุกโมงยาม
เหลือเพียงความ..อาลัย..ให้คำนึง...
* * * *
12 กุมภาพันธ์ 2552 06:05 น.
victoriasecret
***ฝากอุมาสมรแม่แจ้ ลักษมี เล่านา
ทราบสวยมภูวจักรี เกลือกใกล้
เรียมคิดจบจนตรี- โลกล่วง แล้วแม่
โฉมฝากใจแม่ได้ ยิ่งด้วยใครครอง
Turned I to Indr's lof- ty kind.
Indr might have designs thee against.
Thrice turned, none I find as safe.
I'll entrust thee hence in thy own loving heart.
โฉมควรจักฝากฟ้า ฤาดิน ดีฤา
เกรงเทพไท้ธรณินทร์ ลอบกล้ำ
ฝากลมเลื่อนโฉมบิน บนเล่า นะแม่
ลมจะชายชักช้ำ ชอกเนื้อเรียมสงวน
Turned I to nether world's custody,
Can I secured be in trust?
Turned I to zephyr instead,
Its caress would crush thy chastity.
โอ้ศรีเสาวลักษณ์ล้ำ แลโลม โลกเอย
แม้ว่ามีกิ่งพโยม ยื่นหล้า
แขวนขวัญนุชชูโฉม แมกเมฆ ไว้แม่
กีดบ่มีกิ่งฟ้า ฝากน้องนางเดียว
My love, my beauty divine,
Were a tree t' be high above clouds
Parting, I'd consign thee t it.
No such arbour's about, where shall I turn?
ชมแขคิดใช่หน้า นวลนาง
เดือนตำหนิวงกลาง ต่ายแต้ม
พิมพ์พักตร์แม่เพ็ญปราง จักเปรียบ ใดเลย
ขำกว่าแขไขแย้ม ยิ่งยิ้มอัปษร
Looking at the moon on high.
Moon's shadows defile moons face.
My own heart desire's purity
Outshines fair moon's face, past angelic in s,ile.
ขอสยามเทวราชคุ้ม ครองไทย
ชื่นประชาธิปไตย แต่งหล้า
ราษฎร์รอดชีพปลอดภัย พาลสยบ สิ้นเทอญ
วโรกาสศกใหม่อ้า โอษฐ์เอื้ออวยเกษม
Pray, Siam guardian angle protect all Thais.
May the law rule their lives in democracy.
May their hearths and homes survive vicititudes.
May new year bring prosperity to this land of smiles.
ปีใหม่ศุภฤกษ์พ้อง พรรษกาล
ผงมสุขทุกวันวาร ห่อนเว้น
สรรพสวัสดิ์ขจัดพาล ภัยสยบ สิ้นแฮ
ทุกข์โศกสร่างโรคเร้น เรื่องร้ายมลายสูญ โสตดิ์เทอญ
New year dawns not only in the sky.
But let new light shine in your heart.
Every joy you may find, let it prosper.
Every sorrow let it depart, like darkness before dawn
ชีพเรายืนอยู่ร้อยเรียงฉนำ ไฉนนอ
ทุกข์สุขสืบบุญกรรม ก่อไว้
ศกหนึ่งขวบหนึ่งนำ ทุกข์เนื่อง กันนา
แบบฉบับปุถุชนไร้ เรื่องร้อน ฤามี
Hundred years though our days may saan,
Sorrow follows joy in man's life course.
Though the old year ran in bitterness,
Why yield to remorse? Such is life law
คัดจากหนังสือ Interpretative Translations of Thai Poets โดย มรว. เสนีย์ ปราโมช พ.ศ.๒๕๐๘
10 กุมภาพันธ์ 2552 16:43 น.
victoriasecret
***นาคีมีพิษเพี้ยง สุริโย
เลื้อยบ่ทำเดโช แช่มช้า
พิษน้อยหยิ่งโยโส แมลงป่อง
ชูแต่หางเองอ้า อวดอ้างฤทธี
Naga surpasses in venom
Passing, he seldom ever strikes.
Scuttling much in pomp, scorpion
Tail higher in his pride than poison has he.
อยุธยานี่นี้ มีหวัง
ตราบเท่าที่คนยัง เทิดไว้
คำกวีเก่าแก่ฟัง กำหนด
เพราะนั่นแลจิตไซร้ แห่งเชื้อเนื้อสยาม
There 's hope for beloved Ayuthya
So long as men are in respect
Of old precepts, far reaching
Into the soul, in effect, of immortal siam.
หมาใดตัวร้ายขบ บาทา
อย่าขบตอบต่อหมา อย่าขึ้ง
ทรชนชาติทา- รุณโทษ
อย่าโกรธอย่าหน้าบึ้ง ตอบถ้อยถือความ
Wise men bite not back a dog
Nor swear even pox on it
Fools' blames do but fog judgment
Keep faith with thy wit, and let fools be.
ถึงจนทนสู้กัด กินเกลือ
อย่าเที่ยวแล่เนื้อเถือ พวกพ้อง
อดอยากเยี่ยงอย่างเสือ สงวนศักดิ์
โซก็เสาะใส่ท้อง จับเนื้อกินเอง
Penniless live on salt preferably
Than to seek charity from friends
A tiger, though hungry, will starve
Rather than take offence of being fed by man.
เสียสินสงวนศักดิ์ไว้ วงศ์หงส์
เสียศักดิ์สู้ประสงค์ สิ่งรู้
เสียรู้เร่งดำรง ความสัตย์ ไว้นา
เสียสัตย์อย่าเสียสู้ ชีพม้วยมรณา
Robbed of wealth, your pride maintain
Robbed of pride, do gain things wise
Robbed of wisdom, a gain, to faith
Robbed even of life, in faith ye be
ข้าท้าวเอาจิตท้าว แม่นหมาย
บ่าวท่านเอาใจนาย แม่นหมั้น
ศิษย์ท่านผ่อนผันผาย โดยจิต ครูนา
อยู่ที่เรือนตัวนั้น แต่น้ำใจเอง
In a neighbour's house to dine.
Let his wishes be thine foremost.
Pupils must apply orders.
Back home, your own host, do as you will.
คัดจากหนังสือ Interpretative Translations of Thai Poets โดย มรว. เสนีย์ ปราโมช พ.ศ.๒๕๐๘
หน้าส่วนตัว
780
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟvictoriasecret
