11 กรกฎาคม 2546 20:02 น.
windsaint
หนึ่งวัน
ไม่พบหน้าหนึ่งวันใจมันเหงา
เหมือนฉุดเราดึงไว้ให้ห่างหนี
เพียงหนึ่งวันเหมือนผ่านนานหนึ่งปี
หนึ่งนาทีเหมือนห่างจางแสนไกล
ต้องการเพียงแค่เธอที่คิดถึง
อยากฉุดดึงเธอเอียงมาเคียงใกล้
ไม่ใช่เพียงมองตาแต่มองใจ
มองที่ไหนยังคิดถึงเธอทุกที
อยากจะมองให้ไกลไปยิ่งกว่า
แต่สายตาวนเวียนไม่เปลี่ยนที่
และหัวใจยังมองเธออยู่ดี
เพราะฉันมีแค่เธอในสายตา
เพียงได้พบเท่านี้ก็ดีใจ
แต่ยิ่งใกล้ใจนี้ดีใจกว่า
ไม่ใช่เพียงแค่พบหรือพูดจา
แต่คือว่าฉันรักเธอทั้งหัวใจ
เพราะคิดถึงจริงจริงจึงมาหา
อยากพบหน้าจะมีใครรู้ไหม
แค่พบกันได้คุยเรื่องทั่วไป
ก็สุขใจเท่านี้ที่รักเธอ
7 กรกฎาคม 2546 10:45 น.
windsaint
จะ...รัก...เธอ...
จะยืนยันว่าคนที่รักนั้นคือเธอ
จะเสนอคำรักสมัครสมาน
จะยังรักเธออยู่ไม่รู้นาน
จะไม่คร้านอาจรู้อยู่ใกล้เธอ
รักเพราะรักไม่เคยมีเหตุผล
รักเพียงคนคนเดียวอยู่เสมอ
รักเพราะรักเพราะรักแต่เพียงเธอ
รักเพราะฉันรักเธอไม่จืดจาง
เธอจงรับคำว่ารักของฉันไว้
เธอเก็บใจน้อยน้อยไว้ข้างข้าง
เธอคนเดียวไม่มีใครขวางทาง
เธอเท่านั้นที่ไม่ห่างไปจากใจ
จะรักเธอยืนยันคำคำนี้
จะรักเธอคนดีไม่ไปไหน
จะรักเธอคนนี้ไม่เปลี่ยนใจ
จะรักเธอตลอดไปไม่ลืมเลือน
ให้เพียงเธอคนเดียวเพียงเท่านี้
ให้เพียงเธอคนดีไม่มีเหมือน
ให้เพียงเธอขอเธออย่าแชเชือน
เพราะรักเธอและไม่เบือนไปรักใคร
6 กรกฎาคม 2546 19:25 น.
windsaint
สอน
อยากจะเรียนให้รู้ให้เท่าทัน
สิ่งที่เธอเท่านั้นจะสอนได้
ให้เธอสอนสั่งฉันทำยังไง
ช่วยบอกให้ฉันฟังสักครั้งที
ให้เธอสอนออกมาให้ฉันเห็น
ให้เธอเป็นอาจารย์ในเรื่องนี้
ให้ลงโทษหากลูกศิษย์ทำไม่ดี
ให้เธอตีหัวใจให้ช้ำตาย
อยากให้เธอสอนฉันทั้งวันคืน
หาใครอื่นฝืนแทนก็ไม่ได้
เพราะมีเธอคนเดียวที่บรรยาย
อธิบายรักให้เห็นจนเป็นทาง
ช่วยสอนคำว่ารักให้ฉันที
ช่วยสอนความรู้สึกดีดีให้ฉันบ้าง
ช่วยสอนความผูกพันไม่มีวันจาง
สอนให้เลิกคิดถึงเธอบ้างได้ไหมเธอ
สอนให้ฉันลองหยุดความคิดถึง
สอนให้หยุดความซึ้งหยุดพร่ำเพ้อ
สอนให้หยุดอยากพบอยากจะเจอ
สอนให้หยุดรักเธอไม่ได้เลย
5 กรกฎาคม 2546 00:14 น.
windsaint
นิราศวสันต์ 2
หยดพิรุณร่วงหล่นจากบนฟ้า
หยดนภาเมฆครึ้มอึมครึมฝน
หนึ่งหยดเผาะเลาะร่วงจากห้วงบน
หลุดร่วงหล่นลงพื้นที่รื้นกาย
เสียงฟ้าร้องก้องกู่ดูหน้าตื่น
คล้ายสะอื้นผืนฟ้าพาความหมาย
ร้องครืนครืนลื่นโหมที่โถมทาย
ดุจพระพายหมายย้ำและซ้ำเติม
แสงฟ้าแลบแปลบปลาบเข้าอาบจิต
เข้าแทงมิดหมายสะบัดตัดความเหิม
มันปลาบแปลบแสบขั้วเข้าตัวเดิม
และยิ่งเพิ่มพันทีทวีคูณ
ลมกรรโชกโศกซ้ำกระหน่ำซัด
เหมือนลมพัดปัดไสให้สาบสูญ
ดุจลมแกล้งแวทนาคอยอาดูร
แล้วพัดทูนแห้งเรื้อเมื่อขาดคน
คลื่นทวีปรี่ซัดเข้าพัดโถม
สุดแรงโหมโคมดับยิ่งสับสน
ดั่งดวงใจไร้ทางต่างมืดมน
เพราะไร้คนจนรักมักขาดแคลน
หลังพายุวสันต์พลันซัดสาด
ใจแทบขาดอาจตายกายแดดิ้น
เพราะหวังรักหนักรื้นจากพื้นดิน
จึงต้องสิ้นใจรักเพราะหักทรวง
ขอเพียงเธอเป็นเรือคอยเจือจุน
คอยเกื้อหนุนกำลังใจใครเป็นห่วง
ขอเพียงรอขออยู่เป็นคู่ควง
จะทั้งหวงห่วงรักตลอดไป
ให้สายลมบนฟ้าเป็นพยาน
ให้สายฝนเป็นหลักฐานอันยิ่งใหญ่
ให้ท้องฟ้าเป็นกระดาษเขียนลงไป
บอกว่าใจให้รักรักแต่เธอ
29 มิถุนายน 2546 00:00 น.
windsaint
นิราศวสันต์
ปรายฝนพรำปรอยโปรยโรยลงร่วง
ใจยังห่วงกังวลถึงคนหลัง
หยาดเม็ดฝนหล่นลงคงประดัง
หยดฝนหลั่งโรยรินแทบสิ้นใจ
หนึ่งเม็ดฝนหล่นลงที่ตรงจิต
เหมือนหนึ่งฤทธิ์พิษรักมาปักไว้
ถูกรักสาดซัดกลางที่หว่างใจ
จะหนีไปที่ไหนไม่อาจทัน
ละอองสาดกราดกระเซ็นออกเป็นฝอย
หยดน้ำน้อยกระทบกลบเขื่อนขัน
เศษหนึ่งเสี้ยวเพียงใดใครผูกพัน
หยดน้ำนั้นยังค้างอยู่กลางดิน
ถึงจะห่างนานหวนที่ทวนฝัน
คิดถึงกันบ้างไหมใจถวิล
ดั่งหยาดฝนหล่นรดมาหยดริน
แต่ขาดสิ้นน้ำใจใครถึงกัน
มีหยาดฝนหล่นร่วงจากห้วงฟ้า
ใจโหยหาความรักที่หนักนั้น
ฝนที่ใจใยไร้น้ำให้กัน
แต่ฝนหมั่นมันไม่ตกหนักอกใจ
หากวสันต์ผันผวนไหลทวนฟ้า
คงได้มาหลายคืนที่ฝืนไว้
ถึงคืนวันที่มันจะเปลี่ยนไป
คิดถึงใครคนนั้นนั่นคือเธอ
นิราศกลางวสันต์ในวันหยุด
มิอาจฉุดหัวใจให้ใครเพ้อ
แค่เพียงบอกออกมาว่ารักเธอ
ใจสุดเผลอว่ารักนักนวลปราง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟwindsaint
หน้าส่วนตัว
768
