ใจหนอใจมนุษย์ไม่คงที่ ใจไม่มีคุณธรรมทำเสียหาย ก่อกรรมชั่วมัวหลงสุขสบาย ไม่ละอายต่อบาปหยาบช้าจริง มาออดอ้อนวอนขอพ่อก็ให้ สามสิบไร่ให้ไปหมดทุกสิ่ง พ่อหมดค่ามองเห็นเป็นดั่งปลิง เอาไปทิ้งไกลตาน่าเศร้าใจ เหมือนดั่งคำโบราณขานให้เห็น พ่อแม่เลี้ยงลูกเป็นสิบมิหวั่นไหว ลูกหนึ่งคนเลี้ยงพ่อแม่ยากเป็นไป มิมีใครไหนแลแม้คนเดียว
1178
4
0
หน้าส่วนตัว
