หน้าส่วนตัว
พรรษากาล ผ่านพ้น บนความช้ำ
เธอลืมคำ สัญญา ว่าจะหวน
ฤดูเปลี่ยน คนร้าง ต่างแปรปรวน
นางเรรวน กลับกลาย หายลับตา
พ้นขวบปี ที่คอย อย่างหงอยเหงา
ณ.ที่เก่า ขนำ โคนฉำฉา
เราสองเคย ดำริ ร่วมวิวาห์
ก่อนฝนซา เห็นพ้อง ควรครองเคียง
พิงฉำฉา ห่อเหี่ยว เปลี่ยวดวงจิต
ขาดคู่คิด อ้อนออด หยอดน้ำเสียง
ไร้เพลงหวาน ขานกล่อม น้อมเจรียง
เหลือก็เพียง ความหวัง อันพังภินท์
ยามเหลียวซ้าย แลขวา ช่างว้าเหว่
แรงทุ่มเท มากหลาย มลายสิ้น
ทุกข์ขมขื่น กลืนกล้ำ น้ำตาริน
แอบถวิล พ้อพก ระทกใจ
ฝนสร่างซา ลาแล้ว แ
3117
2
0
