๏ คิดขีดเขียนสิ่งใดให้วิตก กลัวเขายกข้อความมาหยามหยัน อ่านหนังสือไม่กระจ่างสวนทางกัน มากข้อหาสารพันมาบั่นทอน นี่หนอเรื่องชอบกลคนในเน็ต มักเบ็ดเสร็จความคิดจริตหลอน ไม่ยอมอ่านทั้งหมดของบทกลอน อ่านบางตอนน้อยนิดแล้วบิดเบือน เพียงต้องการสื่อนัยไยยากเห็น เจอประเด็นแตกขยายจนไม่เหมือน หลากความคิดกำกวมคนร่วมเรือน ให้เปรอะเปื้อนยามอ่านละลานตา ฤๅจะต้องท้วงติงอย่างตรงตรง ระบุลงนามแฝงแจ้งข้อหา ซึ่งอาจโดนติฉินคนนินทา ชนทั่วหล้าเข้าใจไม่ตรงความ แสนทำใจลำบากยากขีดเขียน จะปรับเปลี่ยนอย่างไรอยากไถ่ถาม ฤๅนั่งนิ่งปล่อยไปไม่ติดตาม บ้านเสื่อมทรามทำเป็นหลับ..ไม่รับรู้ !!!...
อัลมิตรา 10 พ.ค. 2550 17:08 น. - ID 102161 
2170
11
0
10 พฤษภาคม 2550 17:36 น. - comment id 693649
ต่างจิต ต่างคิด ต่างใจค่ะ
10 พฤษภาคม 2550 21:00 น. - comment id 693704
ใจเย็นๆค่ะมาดื่มโกโก้สักถ้วย
10 พฤษภาคม 2550 21:08 น. - comment id 693708
ความคิดอ่านความเห็นหลากหลายไม่ตรงกัน ใยคำนึงสิ่งเหล่านี้เสียล่ะ หน้าที่ที่ทำก็ดีอยู่แล้วจน เป็นที่นิยมกันทั่วของหมู่ชนนักแสดงกลอนทั้งหลาย ยอดหญิงสิ่งใดควรไม่ควรคนอ่านย่อมรู้เองแหละ เธอทำหน้าที่ได้ดีเยี่ยมอยู่แล้วขอชม การที่จะได้ลง หน้าแรกหาใช่สิ่งสำคัญใดไม่ บ้านกลอนไทยเป็นงบ้านที่แสดงความคิดการทำอยู่ แล้ว บางคนมาฝึกฝนและปฏิบัติจนเกิดความรู้ ความชำนาญขึ้นเอง เช่นผมเป็นต้นมาใหม่ๆนั้น ไม่เป็นสัปรสอะไรเลย แต่ก็ได้รับความรู้มากมาย จากเพื่อนๆในกลอนไทยนี่แหละจึงพอที่จะ ลืมตากับเขาได้บ้างนะ อย่าคิดมากเลย อะไรเกิด ให้มันเกิดไปเถอะ เมื่อถึงเวลามันก็เหมือนกัน คือดับไปเองแหละจ๊ะ
แก้วประเสริฐ.
10 พฤษภาคม 2550 21:28 น. - comment id 693723
เข้ามาอ่านกลอนเพราะๆ อย่างเดียวแล้วละค่ะ ตอนนี้ เพราะไม่อยากโพสต์กลอนขึ้นไปแย้วววววว กลอนของเรามันหายจากจอเร็วปายยยยย หน่อย อิอิ
10 พฤษภาคม 2550 23:52 น. - comment id 693784
อย่าท้อจ้า มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ
11 พฤษภาคม 2550 00:37 น. - comment id 693798
ผมก้อะเป็นกำลังใจให้พี่นะครับ ผมเชื่อว่า กลอนที่ออกมาจากหัวใจจริงๆ ย่อมสร้างมิตรภาพที่ดีแก่กัน ตลอดไป มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า ผมยังจำถ้อยคำนี้ได้เสมอ เหมือนว่า เป็นสโลแกนของบ้านกลอนยังไงยังงั้นเลยล่ะครับ ฮาๆ ThaiPoem Forever มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
11 พฤษภาคม 2550 01:27 น. - comment id 693808
คุณอัลมิตราคงจะเหนื่อยหน่ายหีวใจเต็มประดากับความกระโหลกหนาของผม กลอน ร่อนอาจม ที่ลงไว้ความจริงก็สืบเนื่องมาจากอ่าน ละลานบนลานกลอนนั่นเอง ยอมรับว่าเลิอกเอามาเขียนเฉพาะบางส่วนไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไร เพียงอยากให้กระจ่างที่อาจมีบางคนเขาคิดมาก โดยเฉพาะเด็ก ๆ ใหม่ ๆ ที่ขยันลงกลอนวันละหลาย ๆ บท เพราะเขาเพิ่งหัดแต่งอยากแสดงออก ตามความเห็นผมเองก็ยินดีที่จะอ่านงานของเขา ถ้าทุกคนได้เห็นคำชื้แจง อัลมิตราเข้าใจว่า คุณยังเข้าใจในสิ่งที่อัลมิตราเขียน ไม่กระจ่างพอ.. บางคำ ที่ยกมา เช่น คำว่า อาจม โสมม .. จึงกลายเป็น คำที่คุณเลือกมาสื่อ โดยไม่อ่านบริบทรวมทั้งหมดว่า อัลมิตราขยายความทั้งหมดว่าอย่างไร ถือว่า ตรงนี้ อัลมิตราผิดพลาดเอง ที่ไม่รอบคอบในการใช้ภาษา และถ้ามีข้อความที่ทำให้สะเทือนใจ ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ ทุกคนก็คงเข้าใจดีแน่เลย อย่าถือโทษโกรธกันนะ ไม่มีจุดประสงค์อื่นใดนอกจากที่กล่าวมา ยินดีกับความสำเร็จของการเริ่มต้นโครงการด้วย
11 พฤษภาคม 2550 01:59 น. - comment id 693813
ใจร่มๆไว้ค่ะ
11 พฤษภาคม 2550 07:37 น. - comment id 693855
ขออย่ายอมแพ้...ฟังเพลงพี่อ้อมหรือร้องเสียงดังๆสักรอบดีมั้ย...อย่าเพิ่งท้อจนถอยล่ะ...เรารออ่านกลอนคุณอยู่นะคุณอัลมิตรา...ใจเย็นๆจ้ะ...บางครั้งก็อยากเห็นกลอนคุณอยู่ในน่าจอนานๆนะ..แต่สมาชิกคงเยอะมากไม่ทันข้ามวันกลอนตกหน้าเสียแล้ว...คนที่ลงกลอนวันละ 5-6 กลอนติดๆกัน..น่าจะคิดสักนิดเนาะ..(มาให้กำลังใจนะ..)
11 พฤษภาคม 2550 09:40 น. - comment id 693941
บางถ้อย ในการสื่อสาร ก็ทำให้คิดไป แบบไร้สติ และบางที ก็โลดแล้นไปกับความคิดที่เป็นความคิดของ"ตนฝ่ายเดียว"... (กรณีนี้ : ถ้าไม่ขยายความ ก็อาจคิดว่าเป็น คุณอัลฯ หรือมะกรูด แต่แท้จริงในความคิดคือ หมายถึงตัวเอง บางทีก็สื่อเข้าใจยากเหมือนกันและอ่านเข้าใจยากนะ) คนร้อยคน ความคิดต่างกัน ร้อยความคิดนะ แม้จะมีความเห็นตรงกัน แต่เหตุผลที่สรุปอาจแตกต่างกัน.... เชื่อมั่นในสิ่งที่ทำ และมั่นใจในสิ่งที่สื่อ...
11 พฤษภาคม 2550 12:36 น. - comment id 694040
ทำดีแล้วนะคะขอเป็นกำลังใจ คนทำงานก็ย่อมได้รับคำคำชม คำตำหนิพร้อมๆกัน... ซึ่งเป็นหน้าต่างให้เราได้ปรับแก้ตนเอง แต่คนบางคนไม่ทำ ไม่โดนตำหนิ..ก็ไม่ได้รับการพัฒนา.. เวทีแห่งนี้มีเพื่อนหลากหลายเข้ามาเรียนรู้ ครูพิมเองเขียนไม่เก่ง เขียนไม่คล่อง ใช้ภาษาไม่งดงาม แต่ก็มีใจรักและชอบการอ่านบทกวีเป็นชีวิตจิตใต.. ก่อนหลับตานอน..ได้อ่านกลอนดีๆสักบท ก็ทำให้หลับสบายได้.. เพราะบทกลอน เป็นกวี เป็นสื่อจรรโลงใจจริงๆค่ะ ขอให้มีความสุขกับงานที่ทำนะคะ และขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ
11 พฤษภาคม 2550 12:51 น. - comment id 694053
ความไม่เท่ากันในด้านความคิดของแต่ละบุคคล .. คือ จุดเริ่มต้นที่ทำให้ความคิดแปลกแยกแตกต่างกันออกไป และถึงแม้ว่าจะเท่ากันในด้านความคิด อะไรจะเป็นเครื่องยืนยันได้ว่า จะเป็นเช่นนั้นเสมอ ความเข้าใจ และ ความไม่เข้าใจ .. ก็อาจจะเกิดจากปัจจัยในจุดนี้ที่เป็นตัวแปร คราวก่อน ในบทกลอน "ละลานในลานกลอน" และเมื่อย้อนไปอ่านคอมเมนต์ที่เพื่อน ๆ ได้แสดงความคิดเห็น ก็พบว่า .. บางคนเข้าใจ และ บางคนไม่เข้าใจ .. ที่เข้าใจอาจจะเข้าใจไม่ทั้งหมด และที่ไม่เข้าใจอาจจะไม่เข้าใจเพียงบางถ้อยคำเท่านั้น ไม่มีผิด ไม่มีถูก .. เพราะอัลมิตราจะไม่ตัดสิน เพียงแต่เมื่อพบว่า .. บางถ้อยประโยคที่อาจจะต้องรีบเคลียร์ รีบปรับความเข้าใจ อัลมิตราก็จะทำ ซึ่งก็ไม่ใช่ว่า ทุกครั้ง ทุกสถานการณ์อัลมิตราจะทำ .. ขึ้นอยู่กับว่า อัลมิตราคิดทำหรือเปล่า หากคิดว่า ป่วยการที่จะทำ .. อัลมิตราก็จะไม่ทำใด ๆ แต่ถ้าคิดว่า สมควรทำ .. อัลมิตราก็จะไม่รีรอเลย ที่จะทำ คนสำคัญ ความสัมพันธ์ .. ก็เป็นอีกหนึ่งในเกณฑ์ความคิดของอัลมิตรา หากทุกคนหันหน้ามาปรับจิต ปลดความคิดมุ่งหมายทำลายฝัน เรื่องดีดีแม้นน้อยพลอยแบ่งปัน ผลเวปนั้นน่าอยู่ดูเจริญตา หากทุกคนปักหลักในทิฐิ แถมอุตริเรี่ยราดกราดภาษา ต้องให้เตือนพร่ำเพรื่อเบื่อระอา ผลเวปเราไร้ค่าฤๅน่ามอง
11 พฤษภาคม 2550 13:11 น. - comment id 694079
ต่างมุมมอง ต่างความคิด ต่างพื้นฐาน บทสรุปสุดท้ายเลยแตกต่าง ๆ....
11 พฤษภาคม 2550 13:14 น. - comment id 694082
บางครั้งเราสื่อจากใจก็จริง แต่คนรับ..รับด้วยอารมณ์เลยผิดประเด็น อิอิ
11 พฤษภาคม 2550 13:16 น. - comment id 694086
คุณแม่มดใจร้าย .. ค่ะ เป็นเช่นนั้น ทุกคนเป็นเจ้าของหัวใจตนเอง ดังนั้น ย่อมหวงแหนสิทธิ์ของตนเป็นธรรมดา ค่ะ คุณแมวน้อยตัวกลม .. รูปภาพน่ารักดี ค่ะ ดื่มโกโก้ กัน คุณแก้วประเสริฐ .. ทำให้อัลมิตรานึกถึงอะไรบางอย่าง ผ้าขาว .. ผืนผ้าสีขาว มีเพียงจุดเล็ก ๆ เท่านั้นที่เปรอะเป็นรอยดำ เมื่อชูผ้าขาวผืนนี้ขึ้นมาถามคนรอบ ๆ ข้าง ถามว่าสีอะไร บางคนก็บอกว่า สีขาว บางคนก็บอกว่า ยี้ สกปรก มีดำ ๆ ด้วย แล้วเราควรทำอย่างไรกับผ้าขาวดี หรือควรมองว่ามันเป็นสีอะไรดี ทำขาวให้เป็นดำซะเลย หรือ ทำดำให้หายไป ผ้าจะได้ขาวสะอาด มันมีทางเลือกที่จะทำนี่นา .. เพียงแต่ว่า แค่คิด แล้วไม่ปฏิบัติกันหรือเปล่า คุณสิริน .. ค่ะ เห็นใจค่ะ อัลมิตราเองก็รับรู้ในสภาพนั้น ก็ได้แต่หวังว่า ความรู้สึกที่ต้องร่วมแชร์กันจะส่งผลให้กับผู้ที่ลงกลอนเยอะได้ทราบค่ะ คุณปราณรวี .. ค่ะ ไม่มีท้อแน่นอน ลิงตัวนี้ไม่ถือลูกท้อ ค่ะ คุณแดนไกล ฯ .. มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า ไม่ใช่สโลแกนของบ้านกลอนไทยน๊า เดี๋ยวปีกฟ้ามาเก็บตังค์ค่าเปิดป้าย แต่ในหนังสือของอัลมิตรา มิตรภาพตราบสิ้นฟ้าจะอยู่ที่สันปกหนังสือค่ะ คุณฤกษ์ .. ตามความเข้าใจของคุณฤกษ์ ก็ไม่ได้ถือว่าผิดค่ะ เพราะคุณฤกษ์เข้าใจเช่นนั้น จึงบอกอย่างนั้น อัลมิตราเองต่างหากที่ไม่รัดกุมเรื่องการใช้คำ จึงทำให้มีการตีความไม่ตรงกับสิ่งที่ต้องการจะสือ ตรงนี้ถือว่าเป็นข้อบกพร่องของอัลมิตราค่ะ ซึ่งจะต้องปรับปรุงแก้ไข ในขณะเดียวกันก็ต้องปรับความเข้าใจกับคุณ สำหรับน้องใหม่ในบ้านกลอน.. อัลมิตราเองก็ไม่คิดว่าพวกเขาจะมาทำให้อัลมิตรารำคาญใจแต่อย่างใด กลับดีใจด้วยซ้ำที่เวปได้รับความสนใจ บางทีเห็นเขียนกันผิด ๆ ถูก ๆ ก็อยากจะแนะ อยากจะบอกเคล็ดวิชาให้ ทว่า.. การที่จะนำเสนอตัวเองไปแนะนำ อาจจะได้ผลสะท้อนกลับมาในเชิงลบ ประเภทว่า อวดตัว สร้างภาพ กร่าง หรือเป็นเจ้าแม่ประจำเวป .. และอีกสารพัดที่เคยได้รับสมญานามมา อัลมิตราไม่อยากให้พวกเขาเกิดความคิดที่ว่า .. ไม่ได้เชิญ ไม่ต้องมาสอด ดังนั้น หากมีการแจ้งว่า .. ขอให้พี่ ๆ เพื่อน ๆ ช่วยแนะนำบ้าง อัลมิตราก็เชื่อว่า หลาย ๆ คนก็อยากจะช่วยเต็มที่ค่ะ คนที่ไม่เคยโดนสบประมาทอย่างอัลมิตราคงนึกไม่ถึงว่า ทำไมจึงกลายเป็นเรื่องใหญ่ แต่สำหรับอัลมิตรา .. อัลมิตราไม่อยากให้เกิดความระคางใจต่อกันค่ะ คุณเปเป้ซัง ฯ .. :) ค่ะ อัลมิตรายิ้มนะ ทว่าคุณฤกษ์สิ ตอนนี้ไม่ยักจะยิ้มเลย คุณกัญจน .. เรื่องของกลอนที่จะอยู่ในหน้าแรกของเวป ไม่ใช่เป็นเรื่องที่อัลมิตราถือว่าสำคัญค่ะ ปกติแล้วบางที อัลมิตราลงกลอนแล้วปล่อยให้ข้ามวันจึงจะเข้าไปตอบคอมเมนท์ของเพื่อน ๆ เพื่อนบางคนที่คุ้นสำนวนกลอนของอัลมิตรา ก็อาจจะเลือกไล่เรียงเอาตามลำดับหน้าได้ค่ะ แต่สำหรับผู้อื่นนั้น อัลมิตราตอบแทนพวกเขาไม่ได้ ทั้งที่ร่วมรับรู้ความรู้สึกของพวกเขา ค่ะ คุณแมงกุ๊ดจี่ .. ค่ะ บางที มองในจุดเดียวกัน เผชิญในสถานการณ์เดียวกัน ทว่า..ความคิดก็ยังแตกต่างกัน อัลมิตราคุ้นชินกับความรู้สึกนี้พอประมาณ จากการที่ได้สัมผัสโดยตรงกับตนเองในหลาย ๆ เรื่อง จึงไม่ค่อยจะใส่ใจนัก บางทีก็นั่งอ่าน นั่งมองความคิดของผู้อื่นไป โดยที่ไม่อยากตัดสินอะไรทั้งนั้น ใจเขา ใจเรา .. บางทีการเอาใจใส่ ยกใจเขามาใส่ใจเรา หรือ หอบใจเราไปส่งที่ใจเขา มันช่างเป็นสูตรที่ไม่สำเร็จนักเชียวค่ะ คุณครูพิม .. ขอบคุณค่ะ ที่ให้กำลังใจมาตลอด อัลมิตรามีวัยวุฒิมาในระดับหนึ่ง และทำประกอบอาชีพในลักษณะที่ต้องรับผิดชอบงานที่สำคัญ ดังนั้น ทุกอย่างที่สั่งสมมา และทุกวิกฤตที่ผ่านพ้นมาได้ อัลมิตราเก็บรายละเอียดไว้เป็นบทเรียน และก็ต้องยอมรับว่า .. คนทำงาน ย่อมมีผลลัพธ์รออยู่เบื้องหน้าสองอย่างเสมอ ไม่สำเร็จ ก็ล้มเหลว เมื่อเทียบกับคนที่ไม่ได้ทำงาน ผลลัพธ์ทั้งสองย่อมไม่เกิด ทว่า ค่าของการวัด,ประเมินผล มันต่างกัน ค่าของคนอยู่ที่ผลของงานค่ะ แต่คนที่ไม่ทำงานอะไรเลยนั้นคำตอบก็มีคงมีเพียงอย่างเดียวว่า .. ไม่มีค่าค่ะ อัลมิตราคิดเช่นนั้น จึงตัดความกังวลออกไปได้เยอะเชียวค่ะ :)
11 พฤษภาคม 2550 13:19 น. - comment id 694091
คุณลิลลี่ขาว .. ค่ะ มองกันต่างมุม ใจต่างกัน ก็เลยอาจส่งผลที่แปลกแยกกันค่ะ คุณเฌอมาลย์ .. ค่ะ ดังนั้นทางที่ดี การจะรับ-ส่ง อะไรกัน ควรอยู่ในพื้นฐานของความคิดที่เป็น zero - base เนอะ
11 พฤษภาคม 2550 13:25 น. - comment id 694096
ไม่เอาน่ะอย่าคิดมาก..ไม่เอานะอย่าคิดไปกันใหญ่......ดีแล้วครับ..ผมคิดว่ามีหลายคนที่เข้าใจนะครับจะมีไม่เข้าใจก็คงมีแต่คนที่ไม่รูสึกรู้สาอะไร
11 พฤษภาคม 2550 14:30 น. - comment id 694150
11 พฤษภาคม 2550 17:06 น. - comment id 694266
คนต่างจิต คิดต่าง จึงต่างเขียน อาจจับต้น ปลายวนเวียน เปลี่ยนความหมาย ไม่รู้ลึก ถึงงานเขียน เพียรบรรยาย อธิบาย อย่างไร ไม่ได้ความ ................................................................ ต่างคน..ต่างความคิด สื่อด้วยจิต..บริสุทธิ์..อย่าหยุดฝัน ใครจะว่า..จะแปล..รักแกกัน ขอใจนั้น..ยึดสิ่งดี..ที่บ้านกลอน ..............................................
11 พฤษภาคม 2550 22:55 น. - comment id 694445
สวัสดีครับ พี่อิม กรไม่ได้เข้ามาคอมเม้นท์เนื่องจากไม่ได้เข้าเวบตั้งแต่เมื่อวาน เพราะต้องไปทำธุระต่างจังหวัดกับครอบครัว พี่อิมครับ ผมพูดได้เพียงว่า "ผมเข้าใจ" คำสั้น ๆ นี้พี่อิมคงเข้าใจเหมือนที่พี่อิมเข้าใจผมเมื่อตอนตั้งกระทู้นะครับ
11 พฤษภาคม 2550 23:00 น. - comment id 694447
นอกเหนือไปจากอาชีพการงานที่เราทุกคนต้องแบกรับกันอยู่ก็น่าจะเครียดพอแล้ว ความสุขอย่างหนึ่งที่พวกเราพอทำกันได้ คือการเขียนกลอน เหมือนการนั่งจับกลุ่มคุยกัน ในหมู่คนคอเดียวกัน เวลาจะผ่านไปเร็วมากเมื่อเราสนุกกับมัน มันเป็นโลกส่วนตัวที่พวกเรารักไม่ใช่หรือ แล้วอยู่มาวันหนึ่งเราก็ทะเลาะกัน เราช่วยกันดูแลน้องใหม่ดีกว่าไหมครับ เด็กดื้อก็บอกเขาไปตรงๆ ติเพื่อก่อ สามัคคีกันไว้ดีกว่าครับ
12 พฤษภาคม 2550 09:10 น. - comment id 694545
คุณอินสวน .. ขอบคุณค่ะ ที่เข้าใจ อัลมิตราเชื่อว่า คนที่หวังดีต่อกัน คนที่ต้องการให้ความอบอุ่นกลับคืน ก็คิดแบบนี้ค่ะ คุณครูพิม .. หนังสือ"คุณชายหัวใจละมุน"มีจำนวนจำกัดค่ะ .. อัลมิตราทำหนังสือก็เพื่อโครงการเพื่อนพ้องน้องพี่เพื่อโรงเรียนในชนบทเท่านั้น จึงกำหนดระยะเวลาในการทำช่วงระยะสั้น โดยใช้ทุนทรัพย์ส่วนตัว ที่ทำน้อย ก็เพราะไม่อยากให้เหลือค้าง อีกอย่างอัลมิตราประเมินไม่ได้ว่า ควรทำเท่าใดดี แรกเริ่มเดิมที อัลมิตราคิดทำเพียง 100 เล่มเท่านั้น โดยจะเก็บ 1 เล่มไว้กับตัวเอง อีก 99 เล่ม บรรณาการสำหรับผู้ร่วมโครงการ แต่ทำไปทำมา .. ยังไม่ทันประกาศขึ้นโครงการ ก็ได้รับการติดต่อจากกลุ่มวงใน หมดไปแล้วหลายสิบเล่ม ดังนั้นอัลมิตราจึงทำเพิ่มอีก 50 เล่ม โดยพยายามที่จะไม่ทำให้เหลือหนังสือค้างไว้กับตนเอง เพราะอัลมิตราคิดว่า มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะเก็บหนังสือไว้กับตนเองมากกว่า 1 เล่มต้นฉบับ ค่ะ แต่ก็ไม่แน่นะคะ หากยังอยู่ในช่วงของการดำเนินการของโครงการเพื่อนพ้องน้องพี่เพื่อโรงเรียนในชนบท และเมื่อมีผู้แจ้งความประสงค์ที่จะร่วมสมทบทุนในการช่วยเหลือโครงการฯ อัลมิตราก็จะทำหนังสือคุณชายหัวใจละมุนเพิ่มให้ โดยมีตัวเลขที่แน่นอนค่ะ ขอบคุณคุณครูพิมมากค่ะ ที่ให้ความสนใจ .. ไม่แน่นะคะ ..โอกาสต่อไป อัลมิตราอาจจะไปที่ จ. เลย ค่ะ อย่างไรก็แล้วแต่ ถ้าเป็นไปได้ ก็อยากให้คุณครูพิมช่วยประสานงานให้ด้วยค่ะ คุณเมจิค .. หวังไว้เหมือนกันค่ะ ว่าสุดท้ายนั้น ก็เพื่อสิ่งดี ๆ ในบ้านกลอน คุณกวีปกรณ์ .. อืมมม เข้าใจ คุณฤทธิ์ ศรีดวง .. ค่ะ อัลมิตราก็พยายามทำนะ เคยบอกไปแล้วเหมือนกัน แต่ก็ถูกแปลเจตนาให้กลายเป็นอีกอย่าง อาจจะเป็นไปได้ด้วยความที่ หาที่แทรกในใจไปนั่งได้ยากเย็นค่ะ ยังขอยืนยันนะคะ ว่า .. ไม่ได้รังเกียจ รำคาญน้องใหม่เลย และกลอนชุดนี้ เขียนเพื่อบ่นคุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์ค่ะ ซึ่งเขาก็รับรู้การบ่นแล้ว คุณฤทธิ์ ..อย่าเข้าใจผิดนะคะ เอาน่า .. อัลมิตรากับคุณฤกษ์ คู่กัน คู่กัด ค่ะ ฮา ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
