นึกถึงวันในอดีตกรีดใจช้ำ ฝังใจจำไม่หายในกายฉัน คนที่เคยรักมั่นมาหลอกกัน คอยรำพันค่ำเช้าเฝ้าเชยชม มาวันนี้นึกหวนยังแค้นหนัก คนที่รักหักหลังแสนขื่นขม ปล่อยให้เราร่ำให้ใจตรอมตรม เขาสุขสมแต่เราเศร้าเหงาทุกคืน คิดขึ้นมาคราใดฤทัยร้าว น้ำตาพราวแสนอับอายใจสุดฝืน เจ็บครั้งนั้นฉันแทบไร้จุดยืน นอนสะอื้นอยากตายหน่ายชีวิน เหตุเกิดจากความโง่งมจมในใจ หลงมอบให้กายชมภิรมย์สิ้น พอเขาหน่ายมีใหม่ใจโบยบิน น้ำตารินทิ้งสํญญาพาบิดเบือน ผิดครึ้งหนึ่งจึงเปรียบเช่นอุทาหรณ์ เป็นครูสอนรักซ้อนแอบซ่อนเงื่อน หากคิดรักฉันจึงอยากจะขอเตือน คิดก่อนเพื่อนอย่าให้เหมือนฉันเจอมา..........
1812
9
0
16 กันยายน 2550 23:03 น. - comment id 740452
วันนี้เศร้า.......พรุ่งนี้จะไปทำบุญที่วัดอัมพวันสิงห์บุรีจะขอพรให้นะรีบอนุโมทนาดว้ยละ
16 กันยายน 2550 20:02 น. - comment id 754617
สวัสดีค่ะคุณพิมญดาเอแวะมาให้กำลังใจนะคะ หวังว่าวันนี้คงกลับมาแข็งแกร่งแล้วน้า กำลังใจจากเอ รับไปรึยังคะ มีให้ทุกวินาทีน้า อิอิ
16 กันยายน 2550 20:37 น. - comment id 754627
เรนเป็นกำลังใจให้พิมนะคะ.... ผู้ชายคนนั้นมัยใจร้ายจัง.. เรนแค่หวังอย่าได้เจอะเจอเค้าละกันนะคะ.. แบบเรนไม่รู้จะทำอย่างไรดีนะดิคะ..
16 กันยายน 2550 20:53 น. - comment id 754641
คุณพิมญดาคนสวย แต่งแนวนี้ก็เพราะค่ะ นี่ถ้ามีเสียงคุณพิมประกอบด้วยหละก็ เพราะมากกกกกก ๆๆๆๆ กว่านี้ค่ะ ลองดูเนาะ..อิ.อิ
16 กันยายน 2550 21:11 น. - comment id 754652
เอาอดีตมาเป็นบทเรียนสอนตัวเอง คนเราใช่เก่งมาจากไหน ประการณ์ผ่านมานั่นอย่างไร เอาไว้ใช้บอกเล่าแก้ไขการณ์
16 กันยายน 2550 22:08 น. - comment id 754671
วันอดีตไม่เลือนเหมือนคอยย้ำ ความชอกช้ำฝังลึกเจ็บไม่หาย หวนคิดถึงรักนั้นทั้งเจ็บอาย เขามาหน่ายหนีหน้าไม่มามอง
16 กันยายน 2550 22:12 น. - comment id 754674
16 กันยายน 2550 22:16 น. - comment id 754678
ขอบคุณนะ อดีต ถึงวันนี้ ทำให้มี ประสบการณ์ ให้พานพบ ถึงเจ็บปวด และเรา ไม่ลืมลบ ทำให้ทบ และทวน มันขึ้นใจ ................ สวัสดีค่ะ
16 กันยายน 2550 22:26 น. - comment id 754687
มาอ่านกลอนพิมญดาเวลาค่ำ ดูชอกช้ำทุกบทเหมือนหมดหวัง พอมีรักมักพลาดขาดระวัง เป็นความหลังลึกซึ้งก้นบึ้งใจ มีถดถอยกี่ครั้งที่นั่งเจ็บ กี่หนาวเหน็บยังซ่อนความอ่อนไหว เหมือนเดินทางลาดชันขึ้นบันได จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ไม่ง่ายนัก ทางสู่ฝันนั้นใช้หัวใจแกร่ง หากหมดแรงอ่อนเพลียจนเสียหลัก หากอ่อนล้ามองหาศาลาพัก อย่านานนักเพราะทางยังห่างไกล คนโศกเหงาใช่เราเพียงเท่านั้น กี่ล้านพันปิดห้องนั่งร้องไห้ หากอยากร้องเถิดน้องจงร้องไป ขอได้ไหมตอนเช้าอย่าเศร้าซม แล้วดอกไม้ดอกน้อยจะลอยฟ้า พิมญดาโปรดลืมความขื่นขม เป็นผู้ใหญ่แล้วหนาทั้งอารมณ์ จงเพาะบ่มหัวใจให้งดงาม...
16 กันยายน 2550 23:19 น. - comment id 754706
พรุ่งนี้ห้ามเศร้านะคะ และวันนี้ก็ไม่น่าเศร้านะ ทุกคนมีอดีตทั้งนั้นแหละ เรื่องใดทำให้เจ็บก็ลืมนะคะ เรื่องใดทำให้มีความสุข..ก็จดจำเอานะคะ
16 กันยายน 2550 23:34 น. - comment id 754710
16 กันยายน 2550 23:43 น. - comment id 754713
คุณพิมจางง สมน้ำหน้า เราดันโง่ โธ่ไม่คิด รู้สึกผิด คิดทบทวน ควรนักหรือ เค้าลวงหลอก ยังอิ๋อ๋อ ทำอออือ ดันคิดดื้อ ดึงดันรัก เจ็บหนักจริง (¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
17 กันยายน 2550 01:22 น. - comment id 754743
สวัสดีครับคุณพิมญดา แวะมาอ่านกลอนของคุณ ของดาวระดายัง รอก่อนนะ กลอนหนึ่งกลอนดาวระดาใช้เวลานาน นี่นา ใครจะไปเก่งเท่าคุณพิมญดาล่ะ แต่งมาโดนใจทั้งนั้นเลยครับ
17 กันยายน 2550 09:26 น. - comment id 754785
ภาพความรักเลวร้ายเมื่อวานนี้ ขอคนดีลืมมันเถิดอย่าคิดถึง จงเร่งวาดภาพใหม่ให้สวยซึ้ง แล้วตอกตรึงแขวนไว้ข้าง..ชีวิตเธอ. ..แวะมาทักทายก่อนทำงาน..จันทร์สวัสดิ์ครับ.
17 กันยายน 2550 11:07 น. - comment id 754825
หน้าส่วนตัว
สวัสดีค่ะ คุณพิมญดา
เป็นบทเรียนสอนใจค่ะ
17 กันยายน 2550 11:11 น. - comment id 754827
...วันในอดีต... ไม่มีสิทธิจะมาเรียกร้อง..... ขอแต่เพียงส่งสายตาจ้อง..... แค่นี้...น้องก็สุขใจแล้วเอาเพลงมาฝากน่ะครับ
17 กันยายน 2550 11:17 น. - comment id 754830
1..สวัสดีคะครูเอ..
2...ดีเจ้าคะคุณเรน
ไปเยี่ยมบ้านคุณแล้วบทกลอนน่ารักและลงตัวที่สุดคะ..พิมอ่านไปด้วยยิ้มไปด้วย คุณเป็นตัวของตัวเองดีที่สุดแล้วคะ
ง่า..จะให้พิมร้องเพลงลงประกอบกลอน หรอ..โอ้..แม่เจ้าขอเถิดคะพิมกลัวบ้านกลอน ร้าวอะคะเสียงพิมไม่หว่ายฟังครูรพีคุงศรรกราดีกว่าคะเพราะมากคะ
4..สวัสดีคะคุณพี่ไหมไทย
รับมาเต็มๆๆแระ ขอบคุณกำลังใจเจ้าคะเช่นกันนะคะ พิมขอมอบกำลังใจให้คุณเช้นเดียวกัน
6..สวัสดีคะคุณป้าดอกไม้เก็จถะหวา
8..ดีเจ้าคะคคุงพี่ฤทธิ์..พี่ชายที่นับถือ มาอ่านกลอนพิมญดาว่าอีกแล้ว ใจน้องแก้วใช่หม่นหมองตรมใจหนา เพียงแต่เรื่องเศร้าๆที่ผ่านมา มันคอยหาเรื่องแหย่ให้ใจจำ
ขอให้มีความสุขทั้งคุณและน้องเล็กนะเจ้าคะ ในวันนี้ซึ่งพิเศษมากด้วย
10...อะเจ้าคะคุณครูพิมคนงาม ไม่เศร้า ไม่ร้องให้ ไม่เหงา..ดีไม่คะ อิอิ...จำคะจำจนตายเลยทีเดียวคะ ว่าใครทำพิมช้ำ
12...ดีเจ้าคะคุงศรรกรา
อ้าวๆๆแต่งกลอนหรอกรึ พิมนึกว่าจะมาขอ..อิอิ..ไม่เป้ฯไรคะค่อยๆๆแต่งไป..พิมก็มั่วๆๆเอานะคะ แหมๆๆมีชมกันงี้เขินแย่นะคะ
14...ดีเจ้าคะคนเลวที่แสนดี
งงง..เจ้าคะ
17 กันยายน 2550 11:22 น. - comment id 754833
17 กันยายน 2550 11:43 น. - comment id 754855
เราไม่อยากให้เขาเจอเหมือนเรา แต่คงห้ามไม่ได้หรอกค่ะ ใครไม่โดนใครไม่รูค่ะ
17 กันยายน 2550 13:06 น. - comment id 754916
17 กันยายน 2550 15:54 น. - comment id 755022
อดีตไม่สำคัญเท่าปัจจุบันหรอกค่ะ...
17 กันยายน 2550 17:17 น. - comment id 755088
คิดเสียว่าอดีตคือบทเรียนสอนใจเนอะ พิมจัง
17 กันยายน 2550 19:01 น. - comment id 755109
19..สวัสดีคะคุณเพียงพริ้วสบายดีนะคะ..
17 กันยายน 2550 20:09 น. - comment id 755130
แวะมาทักทายจ้า คอม ยังเดี้ยงๆอยู่เลยน่ะครับ
17 กันยายน 2550 20:15 น. - comment id 755134
กาแฟเปงเหตุ..อิอิ ขอให้คอมหายไวไวน๊า..อิอิ
17 กันยายน 2550 20:52 น. - comment id 755163
แวะมาเยี่ยมค่ะ หมู่นี้งานเยอะจังเลยไม่ค่อยมีเวลา เลยค่ะ ทั้งขายของ ทั้งดูแลเว็บ ทั้งคอยตอบปัญหา และคำถามที่เว็บชมรม และก็ต้องศึกษาหาข้อมูลต่างๆ มาเพิ่มเติมให้สมองอีก...เฮ้ออออ... หวังว่าคุณคงสบายดีนะคะ..
17 กันยายน 2550 21:35 น. - comment id 755181
ทำไมอดีตมีแต่ช้ำนะ ดีแล้วที่มันเป็นแค่อดีต ดี่ที่ปัจจุบันอนาคตดีกว่าเดิม
17 กันยายน 2550 21:43 น. - comment id 755185
พิมญดาเธอคล้ายหน่ายชีวิต ในดวงจิตเคยกลุ้มเพราะลุ่มหลง มาวันนี้ส่วนลึกจึงนึกปลง เพราะใจคงยับเยินเกินเยียวยา น่าสงสาร บอกแว้วว อย่าไปปลูกบนหิน ให้ปลูกบนดิน ก็ไม่เชื่อ สุดท้ามานั่งปลง... ปลงแต่ยังไม่วาง หรือยังไง อิอิอิ
18 กันยายน 2550 08:00 น. - comment id 755347
27...แล้วจาไปทำธระให้แต่ตอนนี้น้ำท่วมดูท่าจะน้ำท่วมด้วยจิ...
18 กันยายน 2550 08:05 น. - comment id 755353
26...ดีเจ้าคะคุณกุหลาบขาว
18 กันยายน 2550 11:11 น. - comment id 755424
หวัดดีค่ะ....แมวน้อยไปแอบหลับมานานแล้ว....เรียนเยอะมากๆเลยค่ะ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
