ตัวคนเดียวเพียงลำพังบนโลกนี้ สิ่งที่มีสิ่งที่หวังดูจางหาย สิ่งที่รักสิ่งที่หวงใยกลับกลาย สิ่งที่คล้ายจะสมหวังยังยับเยิน หนึ่งชีวิต หนึ่งคนหนึ่งวิญญาณ ตกอยู่ในวันวานความห่างเหิน เรื่องที่แย่มีมากมายหน่ายเหลือเกิน อยากจะเมินลมหายใจไม่ต่อลม หนึ่งใจนี้หนึ่งนาทียังพลาดพลั้ง เสื่อมกำลังเสื่อมศรัทธาพาขื่นขม เรื่องมากมายคณานับนอนโศกตรม คนซ่อนคมแอบเชือดเลือดโทรมกาย ดั่งว่าวน้อยล่องลอยบนฟ้ากว้าง มันอ้างว้างลอยไปไร้จุดหมาย เปรียบชีวิตตอนนี้ช่างเดียวดาย มองรอบกายหาใครสนใจเรา หรือเกิดมาหนึ่งคนนี้ที่ไร้ค่า ห้วงเวลาให้ตกอยู่อย่างโง่เขลา เป็นเศษดินบนโลกสุดคาดเดา หรือตัวเราเป็นแค่ซาก..กากของดิน...
![]()
5 ธันวาคม 2550 13:40 น. - comment id 796990
เพียงเศษดินต้อยต่ำแต่ล้ำค่า ไยตีค่าตัวเองด้อยค่าหลาย แท้สูงส่งดังหงส์พงศ์นารายณ์ ใครเขาร่ายคำหมิ่นอย่ายินฟัง....อิอิอิ
5 ธันวาคม 2550 13:49 น. - comment id 796993
จากเศษดินพุพังยังมีค่า อย่าตีตราตนต่ำทำเยาะหยัน ด้วยศรัทธาค่ามีที่นิรันดร์ อย่ามาหั่นใจด้วยคำ....ให้ชำเลย สวัสดีค่ะ..วันนี้เหงาๆๆอยู่บ้านคนเดียว.. แงๆๆๆๆๆคิดถึงคนอยู่ไกล..
5 ธันวาคม 2550 13:52 น. - comment id 796994
แม้เป็นเพียงเศษดิน ก็มีค่าครับ ในโลกดำรงอยู่ก็เพราะธาตุดิน หากธาตุดินแตกสลาย ธาตุอื่นก็แตกสลายไปด้วย
5 ธันวาคม 2550 14:11 น. - comment id 797001
ภาพสวยค่ะ คลาสสิก โรแมนติกดี อย่าคิดลบสิค่ะ หดหู่ ห่อเหี่ยวหมดเยย เดี๋ยวไม่สวยน๊า ยิ้มๆๆๆๆ ดีกว่า
5 ธันวาคม 2550 15:40 น. - comment id 797006
1... ด้วยข้าน้อยด้อยค่าเพียงเศษดิน ใจโบยบินอยากสูงส่งดั่งฟ้า ก็แค่คิดมันเป็นเพียงภาพลวงตา พิมญดาคนด้อยค่าค่าเพียงดินขอบคุณคะคุณคีตากะกลอนเพราะคะ
5 ธันวาคม 2550 15:45 น. - comment id 797007
2..ดีคะครูพิมระวังผีหลอกนะครูพิม..อิอิ
น้องเป็นคนมีค่าด้อยเพียงดิน ไม่มีใครมาถวิทคอยห่วงหา มีแต่คนมาหลอกชอกช้ำมา พิมญดาคนนี้หนาค่าเพียงดิน
5 ธันวาคม 2550 15:48 น. - comment id 797008
3..ดีคะคุณบนข.จากเศษดินมีค่าคู่ควรหรือ คนเขาลือต่ำชั้นยังไฝ่ฝัน อยากคว้าดาวและเดือนดวงตะวัน มาร่วมฝันครองคู่อยู่เพื่อนกัน
สบายดีนะคะ..วันพ่อวันนี้ไปไหนดีคะ
5 ธันวาคม 2550 15:52 น. - comment id 797009
4..ดีเจ้าคะคุณกันนา..ใช่คะภาพสวยชวนให้เหงาเศร้า อะไรที่อยู่ก้นบึ้นออกมาหมดเลย
น้องมีค่าแค่ไหนใจอยากรู้ ช่างหดหู่ชีวิตที่หักเห ว่ายเวียนวนคลุ่มคลั่งดั่งทะเล ชีวิตเห่ล่องลอยน้อยใจจริง
5 ธันวาคม 2550 16:41 น. - comment id 797029
หนึ่งชีวิตผ่านผันตราบวันนี้ สุขทุกข์มีมากมายอีกหลายหน หวังสุดท้ายชีพสิ้นเลิกดิ้นรน หลุดวังวน เวียนว่าย วุ่นวายเอยทำไมเศร้าอย่างนี้
5 ธันวาคม 2550 16:43 น. - comment id 797030
เพิ่งกลับจากทำงาน แวะมาอ่านกลอนของน้องสาว ถ่ายทอดอารมณ์ เหงา เศร้า ได้ดีมาก เป็นงานที่เขียนได้ดีเกินมาตราฐานของน้อง เก่งมากจ๊ะงานของน้องส่วนใหญ่มักจะรำพึงถึงคนรักที่จากไป หรือน้อยใจในชะตาตัวเอง ที่จริงก็คงเหมือนกับอีกหลายคน เพราะเป็นอารมณ์ ที่นำมาถ่ายทอดเป็นบทกลอนได้ดี เหมือนคนขี้เหงาที่จมอยู่กับตัวเอง แต่ในความเป็นตัวเองนั้น ยังเป็นเด็กดีเต็มเปี่ยม อ่อนโยน จริงใจ น่าคบ มีความมุ่งมั่น ได้ไปอ่านงานที่น้องเขียนถึงพ่อ สะเทือนใจกับที่น้องตอบคอมเมนท์ว่า ส่งรายงานกระดาษเปล่า เพราะไม่มีพ่อ อ่านแล้วอึ้ง บางทีดูไม่เหมือนชีวิตจริง เหมือนฉากจบของเรื่องสั้นแนวดราม่า วรรคจบของบทกวีแนวรันทด ถ้าเป็นเรื่องที่พี่พบจากที่อื่นคงเอามาเขียนงานเรียกน้ำตาเป็นแน่แท้ แต่น้องก็ยังอยู่มาได้อย่างเข้มแข็ง ขอให้น้องมีความสุขมากๆ และประสบความสำเร็จในชีวิตรัก
5 ธันวาคม 2550 19:46 น. - comment id 797059
9..ดีเจ้าคะคุณเฌอมาลย์หนึ่งชีวิต หนึ่งคนบนโลกกว้าง เจอแต่ความอ้างว้างที่ห่างเหิน เจอแต่รักรัดทดใจเหลือเกิน บนทางเดินโดดเดี่ยวเปลี่ยวหัวใจ
เหงาเศร้าเป็นอารมณ์ที่พิมมีอยู่ทุกอณูของหัวใจแต่พยายามเก็บไว้ไม่ไหวจริงๆก็ออกมาแบบนี้แระคะ
5 ธันวาคม 2550 20:05 น. - comment id 797060
10..ดีเจ้าคะพี่ชายพี่ฤทธิ์ขอขอบคุณด้วยใจไมตรียื่น ทุกวันคืนยังนับถือพี่ชายหนา มาคอมเม้นอ่านงานพิมญดา ใจที่ล้าเริ่มแกร่งกล้ามาทันใด เรื่องชีวิตของพิมเหมือนนิยาย หากเขียนขายคนอ่านน้ำตาไหล เศร้ารัดทดเหมือนนางเอกหนังไทย พิมคงอายเรื่องราวเศร้าน่าดู เรื่องแต่เล็กหนหลังยังฝังจำ แม่สอนสั่งพิมจ๋าอย่าอดสู ไม่มีพ่อมีแม่เฝ้าอุ้มชู พ่อของหนูอยู่บนฟ้าอย่าเสียใจ ร่ายอักษรบทกลอนเรื่องเศษดิน ใจถวิลมองดูพ่อพานหวั่นไหว ทบความหลังหลายเรื่องทับถมใจ จนเกิดใจรันทดหมดหวังเอย.....
ขอบคุณพี่ชายคะที่รักเป็นห่วงตลอดมา
5 ธันวาคม 2550 20:46 น. - comment id 797066
ถ้าเธอมีชีวิตเพื่อผิดหวัง กี่คราครั้งก็แพ้พ่ายอีกหลายหน หากปล่อยใจเวียนว่ายในวังวน จะหลุดพ้นทุกข์ได้อย่างไรกัน ใจเอ๋ยใจที่ผิดหวังคราครั้งก่อน จงคิดย้อนเป็นบทเรียนเพียรสู่ฝัน ใช้สติปัญญาตรองฝ่าฟัน คงสักวันเธอจะยิ้มอย่างพริ้มพราย จะโศกเศร้ากันไปถึงไหนเล่า รู้หรือเปล่าบางใครเขาใจหาย อยากโอบอุ้มคนเปลี่ยวที่เดียวดาย สุ่จุดหมายที่เธอหวังอีกครั้งครา จงมีหวังกับเรียวรุ้งของพรุ่งนี้ ฝันเคยมีก็จะเกิดและเจิดจ้า ทิ้งชีวิตที่เคยอาบคราบน้ำตา รับเรียวรุ้งที่ขอบฟ้าอย่างท้าทาย คนเราเกิดมามีค่าเท่าเทียมกันทุกคนแหละ อยู่ที่เกิดมาแล้วสร้างคุณประโชน์อะไรเอาไว้บ้าง เป็นคนอย่าหยามตนว่าต่ำต้อยสิ ยิ้มสู้ๆหน่อยนะ
5 ธันวาคม 2550 21:44 น. - comment id 797080
13..เคยก้าวพลาดผิดหวังแล้วก็เจ็บ เลยหนาวเหน็บหัวใจให้ห่อเหี่ยว ไม่อยากยุ่งกับใครอยู่คนเดียว ใจเลยเปลี่ยวเหงาเศร้าเฝ้าโศกตรม ใจเอ๋ยใจพอเจ็บหนักเลยพักก่อน ไม่อยากให้ใครมาอ้อนกลัวขื่นขม อยู่อย่างนี้เดียวดายไปตามลม กลัวตรอมตรมอีกคราวหนาวใจตายพี่กุ้งมดตะนอย..วันนี้ไม่ไปไหนหรอคะวันพ่อง่ะ..อิอิ..ยิ้มแล้วคะเจอพี่ชายอีกคนก็ยิ้มแป้นเลย
(เจ้าเล่ห์ไปปะ)..อิอิ
5 ธันวาคม 2550 22:22 น. - comment id 797088
ชื่นชมผลงานกลอนของคุณพิมญดาทุกชิ้นคะ ติดตามอ่านเสมอคะ
5 ธันวาคม 2550 22:55 น. - comment id 797092
16..ขอบคุณคุณสิริมาคะที่ติดตามงานพิม มาตลอด..และชี้ทางสว่างให้พิมได้รับทราบ คนที่พิมศรัทธาเขามาตลอด..ทำแบบนี้ทำไมคะ..พิมไม่เข้าใจเจตนาเลยคะ..
6 ธันวาคม 2550 00:51 น. - comment id 797105
โถ..โถ...โถ...ขอโอ๋คนใจน้อย คิดต่ำต้อยใช้จินต์เป็นดินเถ้า แม้เป็นดินใช่ด้อยคล้อยตามเงา อย่าได้คิดฟุ้งเฟื่องเป็นเรื่องราว จะดินเศษเศษดินใช่สิ้นค่า ขอเพียงว่าทำดีดั่งสีขาว จะเป็นเดือนที่สุกใสในหมู่ดาว เปล่งแสงพราวส่องพื้นในคืนแรม คิดถึง ดินก้อนนี้จัง จะเอาไปปลูกกุหลาบที่ระเบียงบ้าน สบายดีนะครับ คงหนาวน่าดูที่บ้านดาวระดายัง หนาวกว่าทุกปีที่ผ่านๆมา เป็นห่วงนะรักษาสุขภาพด้วย
6 ธันวาคม 2550 07:55 น. - comment id 797115
เรื่องเศษดินได้ยินความอ่านแล้วเศร้า จะตอบเจ้าพิมญดาในคราหลัง เช้านี้มีประชุมกลุ่มประดัง กลับมานั่งอาจถูกตรึงถึงบ่ายเย็น
6 ธันวาคม 2550 09:20 น. - comment id 797144
พี่จ๋า แพรวแวะมาหาจ่ะ วันี้แพรวจะกลับบ้าน คิดถึงแย่เลย มาฝากจูบไว้ สองจูบ จุ๊บๆ คิดถึงนะคะ แล้วเจอกันค่ะ
6 ธันวาคม 2550 13:31 น. - comment id 797241
เศษดิน ก็สามารถทำให้พืชผลผลิดอกออกใบคืนความชุ่มชื่นสดใสให้โลกนี้ได้เหมือนกับ ภูเขาจ๊ะ....อย่าดูถูกตัวเอง และอย่ายอมให้ใครมาดูถูกเรานะ พิมฯ
6 ธันวาคม 2550 14:05 น. - comment id 797256
สวัสดีค่ะ กลอนหดหู่จัง ให้กำลังใจคุณพิมให้สู้ต่อไป
6 ธันวาคม 2550 18:01 น. - comment id 797403
กลอนเพราะค่ะ..เศร้าได้ใจ..ยิ่งประกอบภาพแล้ว.. ได้อารมณ์เศร้า ๆ *** แวะมาทักทายยามเย็นค่ะ.. สบายดีป่าวคะ.. รักษาสุขภาพนะ.. บ๊ายบายจ้า.กับแย้วววว..****
6 ธันวาคม 2550 19:37 น. - comment id 797447
น้อยใจใครคะคุณพิม ไม่เจอหลายวันคิดถึงจังเลยคะ ไม่เอานะคะเราย่อมมีค่าเสมอใครไม่เห็นช่างเขา สบายดีนะคะ
7 ธันวาคม 2550 07:05 น. - comment id 797600
แม้จะเป็นแค่เพียงเศษดิน แต่สักวันต้องมีคนเห็นค่าคอยดูละกัน หุหุ
7 ธันวาคม 2550 08:15 น. - comment id 797611
17...ดีเจ้าคะคุณดาวระดาเช้าๆแบบนี้ที่บ้านหนาวป่าวคะ หนาวมากเลยคะที่พิมอยู่.. น่านจะเอาพิมไปฝังกะต้นกุหลาบ อิอิ..อะนะระวังกุหลาบหนามคมนะคะ
7 ธันวาคม 2550 08:17 น. - comment id 797612
18..ดีเจ้าคะคคุณหนุ่มน้อยกาแฟคะเช้าๆๆขอบคุณที่แวะมาคะ สู้ๆๆนะคะ..ทุกชีวิตต้องทำงาน
7 ธันวาคม 2550 08:18 น. - comment id 797613
19..จู๊บๆๆจ้านู๋แพรวน้องพี่หนาวมากเลยดูแลสุขภาพนะเจ้าคะ
ว้า..ว่าจะตามไปด้วยไปก่อนซะแระ
7 ธันวาคม 2550 08:19 น. - comment id 797614
20...เจ้าคะพี่ฝน..ดินมีค่าเสมอ หากคนมองให้มีค่า..รักพี่ฝนน๊าๆๆจุ๊บๆๆ
7 ธันวาคม 2550 08:20 น. - comment id 797615
21..ดีจ้าคุณนายตื่นสายพิมตื่นแต่เช้าแระหนาวมากเลย ขืนขี้เกียจก็ไม่ยอมลุกจากที่นอนแน่ๆเลยคะ
สบายดีนะคะ..
7 ธันวาคม 2550 08:21 น. - comment id 797618
22..ดีจ้าหนอนอิง...สบายดีคะรักษาสุขภาพด้วยเช่นกัน..คิดถึงนะจุ๊บๆๆ
7 ธันวาคม 2550 08:22 น. - comment id 797619
23...ดึเจ้าคะคุณการป่าวน้อยใจคะน้อยคะน้อยใจมากๆๆ มีคนหนีออกจากบ้าน
รักษาสุขภาพบ้างเน้อคะคิดถึงคะ
7 ธันวาคม 2550 08:23 น. - comment id 797621
24..สวัสดีคะคุณลุงพี่ธิปค่าของดินหรือสิ่งของอะไรก็ตามจะมีค่าเมื่อคนมองว่ามีค่าใช่ไหมคะ
ดูแลสุขภาพด้วยคะ..