หน้าส่วนตัว
แด่วีรบุรุษผู้กล้าวังผาเจ้า
คือวีรบุรุษผู้ ผดุงธรรม
คือเพชรฉายฉาบนำ นับถ้วน
คราใดเมืองมืดดำ ดื่นดก
ครานั้นโลกทั้งโลกล้วน หลับใหล
ยามใดไพรพฤกษ์หล้า ล่มสลาย
หมากเมืองเปรื่องเรียงราย รุดล้ำ
ชนบทหมดสูญหาย ห่างถิ่น
ดอยสูงเมืองลึกกล้ำ กว่าไฉน
แปลงไปเปลี่ยนป่าโอ้ อาทวา
กว้างกว่าสุดสายตา ทุ่งกว้าง
เคยทับทึบเหลือตอ กรา กว่าต่าง
เพียงไร่แลเวิ้งว้าง หว่างเดิม
สูงเสริมตึกเสียดฟ้า สรวงปูน
เศษซากเศษคนพูน กว่าหล้า
ป่าเมืองเฟื่องจำรูญ หลากสีสันแฮ
ผู้คนสับปลับหน้า เปลี่ยนสี
ไปดีเถิดผู้ปกป้อง ผืนป่า
ป่าเมืองรุกพนา เนิ่นแล้ว
คนผู้มีปัญญา ยังหลับ บ่อตื่น
ตื่นต่อสินบนแผ้ว พร่องไป
โฉมแต่งเพียงเห่าให้ หากประสา
แตกไปเห่าไปธรรมดา ด่าสิ้น
เทียบเวียงเทียบพนา พานึก
เทียบทีปส่องด่าวดิ้น แดนไกล
เฮาชาวดอย 29 เม.ย. 2551 11:08 น. - ID 114626 
711
3
0
29 เมษายน 2551 12:25 น. - comment id 844512
แวะมาชื่นชมผลงานครับ
29 เมษายน 2551 12:31 น. - comment id 844519
พยายามต่อไปทั้งคนอ่านและคนขียน
29 เมษายน 2551 19:56 น. - comment id 844700
แด่ น้องเฮาชาวดอย
น้ายังไม่สามารถแต่งโคลงได้ค่ะ
ได้แต่กลอนธรรมดา
ว่างๆสอนให้บ้างนะคะ
1 พฤษภาคม 2551 16:44 น. - comment id 845180
กระผมขอกราบขอบพระคุณ คุณรัมณีย์มากครับ
1 พฤษภาคม 2551 16:46 น. - comment id 845181
กระผมขอกราบขอบพระคุณ คุณบุษย์น้ำทองมากครับ
1 พฤษภาคม 2551 16:47 น. - comment id 845182
กระผมขอกราบขอบพระคุณ คุณน้าไหมแก้วมากครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
