เพื่อนมันตื๊อให้พาไปหาเธอ
คนที่ทำฉันเพ้อละเมอฝัน
เออก็ได้ไปก็ไปตามใจมัน
ยืนชะโงกอยู่ตั้งนานไม่เห็นมี
ชะเง้อแลรอแล้วก็รอเล่า
เราหนอเราจำผิดห้องหรือเปล่านี่
ทำยังไงไม่เจอเธอสักที
เพื่อนมันก็เซ้าซี้ให้ไวไว
พอหันหลังไปชนมีคนจ้อง
เธอยืนมองด้วยหน้าตาสงสัย
ประมาณว่า....น้องคนนี้ มาทำไม
เอาแล้วไงพูดอะไรดีล่ะวา
ปากที่เคยขยับกลับเป็นใบ้
หยุดทุกความเคลื่อนไหวคล้ายเป็นบ้า
อายแสนอายโอ้ยให้ตายตามองตา
ขออนุญาตใส่เกียร์หมา โกยแน่บเอย
25 มกราคม 2546 19:29 น. - comment id 106375
ชอบกลอนแว่นหนามากๆเลย ชอบในรูปแบบกับความคิดของกลอนมากๆคะ อ่านแล้วเข้าใจง่าย และก็ความหมายดีมากๆ อิอิ กลอนนี้ก็น่ารักมากๆเลย ถ้าเป็นเรา เราก็เผ่นป่าราบบบไปแล้ว อิอิ

27 มกราคม 2546 12:03 น. - comment id 106575
^*^
^*^
^*^............^_____^................^*^

28 มกราคม 2546 17:31 น. - comment id 106776
วิธีรักษาอาการแบบนี้คือให้กินเกลือผสมไอโอดีนเยอะๆ...รักษาโรคเอ๋อได้นะ...แว่นหนา... อิอิ(มาแซวๆ)
