หน้าส่วนตัว
ยางลบลอยละลิ่วไปทางนั้น
ปากกาสวนกลับมาพลันทางด้านนี้
ไม้กวาดวาดฟาดไปไม่ยั้งตี
ที่โกยผงสู้เต็มที่ไม่ยอมกัน
เธอมันกวนยียวนชวนปวดหัว
ฉันเลยต้องสู้สุดตัวไปแบบนั้น
สวมวิญญาณอำมหิตซาดิสพลัน
ผั่ว เผี่ยะ พลั่ก พัลวันให้วุ่นวาย
แต่ก็คงต้องหยุดล่ะทีนี้
เมื่อเธอใช้กลวิธีอันสุดท้าย
ข้อมือถูกเธอจับ จะทำไง
แถมยังจ้องตาใกล้ใกล้ ตายละวา
หน้าร้อนผ่าว อ้าวฉัน ไรกันนี่
ขอยอมแพ้แต่โดยดีนะเธอจ๋า
ไม่ตีแล้วไม่เตะแล้วขอสัญญา
แต่ขอร้อง ปล่อยเถอะนะ อายเหลือเกิน...
แว่นหนา 27 มิ.ย. 2546 22:36 น. - ID 35822 
1363
3
0
27 มิถุนายน 2546 22:43 น. - comment id 150020
น่ารักมากค่ะ ชีวิตจริงป่ะนะ
28 มิถุนายน 2546 16:24 น. - comment id 150148
อิอิ น่ารัก!! =^_____^=
29 มิถุนายน 2546 01:09 น. - comment id 150238
ศึกกลางห้อง หุหุ ไม่เคยเจอแบบนี้เท่าไหร มีแต่เปนคนมองเค้าทำศึกกานอ่ะ แอบอิจฉานิดๆ ๕๕๕ - + - + - + - + - กลอนน่าร้ากมากก ~
18 กรกฎาคม 2546 22:41 น. - comment id 155106
เป็นกลอนที่ .......... มากเหลือเกิน
15 สิงหาคม 2546 00:54 น. - comment id 160145
ปล่อยฉันนะ อับอาย แสนขายหน้า อย่านะอย่า ช่วยด้วย ฉันขวยเขิน รีบเปลื้องอก ถลกผ้า กล้าเผชิญ เอาให้เยิน ถ้าไม่เริ่ม ฉันลุยเอง และแล้วศึกกลางห้องก็ดุเดือด เลือดพล่านนนนนนนนน
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด