เอาขี้เถ้ายัดปากบากด้วยขวาน ฟาดด้วยจานทิ่มฟันด้วยเหล็กห้า เฆี่ยนด้วยหวายแล้วใช้น้ำเกลือทา กระแทกหน้าด้วยเสาเข็มอย่างเต็มแรง แล้วจิกหัวลากบนพื้นมายืนต่อ ยังไม่พอทุบต่อด้วยของแข็ง ใช้ปังตอค่อยค่อยเชือดให้เลือดแดง แล้วเอาเข็มทิ่มแทงลูกกะตา ถีบให้ล้มพอก้มแล้วโดดเตะ ตีให้เละด้วยหน้าสามตามแสกหน้า รถแทรคเตอร์เหยียบซ้ำเร่งตามมา น้ำมันราดท่วมหน้าแล้วจุดไฟ มันยังไม่สาสมเพียงเท่านี้ สิ่งที่เธอทำอัปรีย์กว่าไหนไหน แค้นนี้รอวันชำระให้สะใจ คอยดูเถอะจะต้องได้ใช้หนี้กัน ----------------------------------------------- เกลียด...เกลียด..เกลี๊ยด...เกลียด...เกลียด
burst 28 พ.ย. 2546 11:51 น. - ID 42077 
3214
5
0
28 พฤศจิกายน 2546 12:26 น. - comment id 185619
ได้อารมณ์ดี แค่ได้อารมณ์น่ะ เรื่องจริงคงไม่ได้ แต่ก็ได้สะใจ สะใจ แค่นี้
29 พฤศจิกายน 2546 01:27 น. - comment id 185787
Pardon is de de luisterrijkste revengev .
29 พฤศจิกายน 2546 08:06 น. - comment id 185830
หน้าส่วนตัว
..โห้ยยย... เรนกลัว..แล้วดิคะ...
...รู้นะว่า..คุณทำไม่ได้....
จริงๆใจดี..จะตาย....
..ดูหน้า ..ก็รู้.. บอกเป็นนัย...
..แค่ได้..เขียนระบาย.. ใจจริงคือ..ให้อภัย..
..อิอิอิ...
..เรนแจม.. แบบหัดแต่งนะคะ...
..แว๊ปป..
30 พฤศจิกายน 2546 11:02 น. - comment id 186279
อะไรจะรุนแรงขนาดนั้น แล้วยังไม่ทันจะรับไหว หรือว่าโกรธเขามาแต่ชาติใด ถึงได้ทำซะสะใจเลยคุณ *-*กลอนแต่งได้ดีเหมือนเดิมนะค่ะ*-*
4 ธันวาคม 2546 12:02 น. - comment id 187504
อะไรมันจะโหดได้ขนาดนั้น คนเรา..เวลาโกรธนี่ น่ากลัวนะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
