โคลงสี่สุภาพ
โกรธเกลียดกลืนเกลื่อนกล้ำ กดไว้ อกเอย
นึกนิ่งนานหนักไหน แน่แล้ว
ตราชูชั่งเตือนใจ จำใส่ หัวเฮย
จักเกิ้อกูลดังแก้ว กล่อมแก้วตัวตน
อดทนเพียงผ่านพ้น ผิดพบ ดีเอย
เหตุที่เกิดเทียบทบ เที่ยงแท้
พากเพียรจ่อจิตจบ จริงดั่ง คิดนา
เราจึ่งมีสุขแม้ ไม่แม้มีเสมือน