หน้าส่วนตัว
กว้างเกินกว้าง ไกลเกินไกล สุดมือคว้า
แสนเหนื่อยล้า ลาหัวใจ ทุกแห่งหน
ความดี ที่ทำไป ไร้ตัวตน
เหมือนวังวน ที่วนเวียน เอียนหัวใจ
ความคิดคน ความคิดใคร ยากหยั่งถึง
เรานั้นจึง พึงสังวร เข้าใจไหม
ดั่งเสียงกลอง บอกจังหวะ แล้วหยุดไป
ก็เหมือนใจ ได้หยุดคิด จิตปล่อยวาง
กรดกัดกร่อน ที่เกาะกิน อยู่กลางใจ
พอนานไป ไร้ปัญหา แก้สะสาง
เราก็คง ได้พานพบ กับเส้นทาง
แสงสว่าง ที่อยู่กลาง หัวใจตน
ยุทธภูมิ สุวรรณเวช 6 ก.พ. 2545 01:12 น. - ID 10085 
1966
1
0
6 กุมภาพันธ์ 2545 02:31 น. - comment id 33949
แวะมาอ่านค่ะ ดีจังเลย
6 กุมภาพันธ์ 2545 13:42 น. - comment id 33984
แสงสว่างอยู่กลางใจ..ใครหน่อ ขอให้พบหนทางเดินเร็วๆ นะ ค้นหาอยู่เหมือนกัน
13 กุมภาพันธ์ 2545 16:29 น. - comment id 35272
- สามารถเล่นคำได้อย่างลงตัว - เรื่องทุกเรื่องมีหนทางออกของมันเอง
14 กุมภาพันธ์ 2545 13:29 น. - comment id 35394
เนื้อหาของบทกลอนพออ่านแล้วรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาทันทีทันใด เป็นกลอนที่ให้กำลังใจได้ดีมาก ๆ เลยค่ะ การใช้คำก็มีการเล่นคำและสัมผัสได้อย่างลงตัว ใช้ภาษาเปรียบเทียบให้เข้าใจเนื้อหาได้อย่างดีเยี่ยมค่ะ
16 กุมภาพันธ์ 2545 11:41 น. - comment id 35782
จากบทกลอนแสงสว่างส่องกลางใจ พินิจในเนื้อความตามอักษร สิ่งเลวร้ายกัดกร่อนใจให้ร้าวรอน พึงสังวรณ์ตอนจบพบดีงาม เป็นบทกลอนสอนสั่งให้หยุดคิด เพียงปล่อยจิตให้สงบจบคำถาม จะพานพบจุดมุ่งหมายเพียงชั่วยาม สมดังนามแสงสว่างส่องกลางใจ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
