ในชีวิต ในเวลา ในป่าฝัน ในคืนวัน ในดวงจิต ในคิดถึง ในความรัก ในรอยจูบ ในรูปซึ้ง ตาคู่หนึ่งทอดกว้างข้างหน้านั้น ไร้อารมณ์ ไร้รู้สึก ไร้นึกคิด หยุดชีวิต หยุดใจ หยุดไฟฝัน หยุดเวลา รั้งฉุด หยุดคืนวัน หยุดสร้างสรรค์เพราะสิ้นแสงแห่งศรัทธา ขาคู่นี้...ล้าเกินยากเดินก้าว ผิวกายนี้...สั่นหนาวร้าวหนักหนา สองแขนนี้...แรงสิ้นจนชินชา และใจนี้...โรยล้าเกินฝ่าไป จะต้องสู้...อะไรอีกอยากหลีกเร้น ใครสร้างเกณฑ์ ใครสร้างกฎกำหนดให้ จะต้องสู้...ความโสมม ความตรมใจ จะต้องสู้...กับอะไรใครบังคับ .......บทสรุป บทเรียนนี้ บทชีวิต เพียงความคิด เพียงความฝัน เพียงฉันหลับ วันพรุ่งนี้พร้อมตื่น พร้อมยืนรับ ทายท้ากับขวากหนามไม่ขามเกรง
ว.วโรดม 9 ก.ย. 2553 01:06 น. - ID 136786 
1464
1
0
9 กันยายน 2553 04:24 น. - comment id 1155127
ความรู้สึกชั่วขณะที่ผละจิต มันมีฤทธิ์พิษพร่ำคอยย่ำเร่ง แม้นมึนมัวตัวเราก็เศร้าเอง มันครื้นเครงเพราะควบคุมดุมหัวใจ เราต้องเฝ้าเจ้าตัดแล้วขัดขวาง เพื่อหยุดย่างทางจิตคิดเหลวไหล แล้วประคองรองรับเพื่อกลับไป ล้า..ครั้งใด...คือไม่ล้า..ช่างท้าทาย
ผมก็เขียนไปเรื่องของจิต...ใช่ว่าตัวเองจะทำได้
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
