(1) เธอ... สายฝนโปรย..เธอโหยร้องกลางห้องมืด กอดความฝันขึ้นอืดไว้เต็มอ้อม ปล่อยน้ำตาอารมณ์ให้สมยอม กับความจริงจอมปลอมที่ล้อมราย ความเป็นไปในห้องมืดที่ชืดอับ แสงจันทร์พราวดาวระยับได้ดับหาย เสียงลมลวงทวงถามถึงความตาย หยดน้ำตาเธอพร่าสายสุดปลายตา โลกใบนี้ที่เธอรักคงหนักอึ้ง ใจบอบเบาถูกเขาตรึงจึงปวดปร่า รอยยิ้มชื่นถูกกลืนผ่านกาลเวลา โลกหมุนมาหยุดตรงซีกปีกพระจันทร์ (2) ฉัน... เธอรู้ไหมโลกหนัก..ถ้าเธอแบก... ในความจริงสิ่งที่แปลกคือความฝัน ในความหมายของสายฝนที่หล่นนั้น ก็เพราะฟ้ามีเมฆกั้น เธอ-จันทร์-ดาว ความเป็นจริงยังเป็นไปในโลกนี้ ตะวันลาฟ้าเปลี่ยนสีมีร้อนหนาว มีลมแผดแดดปะทะหิมะพราว มีผิดหวังเป็นครั้งคราวต้องเข้าใจ เธออาจมองว่าฟ้าครามนั้นงามงด เพราะมีเขาคอยปล่อยปลดลูกไฟใหญ่ แต่วันนี้ที่เขาพรากจากเธอไป เธอเห็นไหมในฟ้านี้..ยังมีตะวัน ไม่เกี่ยวกับเขา..ไม่เกี่ยวกับเขา โลกใบเก่ายังผลัดปีเปลี่ยนสีสัน คนแสนล้านมีสิทธิ์เหงาเท่าๆกัน อยู่ที่ใครรับมือมันอย่างมั่นใจ (3) เรา... เถิดลืมตาเปิดใจให้โลกกว้าง ไปรับรู้ความแตกต่างของห้องใหม่ ห้องที่แสงสีอาทิตย์ไม่ปิดไฟ ห้องที่ฟ้านั้นกว้างใหญ่กว่าใจคน สบตาฉัน..จับมือฉัน..ไปกับฉัน ให้คืนวันมันขีดความตามเหตุผล แสงสกาวพราวจากฟ้ามายากล จะสาดสายร่ายมนต์จนเธอรัก ฉันไม่ใช่โลกทั้งใบให้เธอหรอก... แต่ฉันคือคนเคยออกนอกซากปรัก จากห้องมืดห้องนั้นที่ฉันพัก จนวันหนึ่งฉันรู้จักกับห้องนี้ ไปกับฉัน..จับมือฉัน..สบตาฉัน เธอเห็นไหมใครคนนั้นอยู่ที่นี่ ฟากกระจกจากตาฉันนั้นยังมี คนเคยรักในศักดิ์ศรีและศรัทธา เถิดก้าวย่างกางปีกอีกสักครั้ง ไปด้วยแรงแห่งพลังที่ยังกล้า ลูกขึ้นสู้แสงสลัวที่มัวตา ทิ้งห้องมืดเถิดนางฟ้า..ผู้น่ารัก
ตะวัน 10 ต.ค. 2553 13:32 น. - ID 137313 
1461
1
0
10 ตุลาคม 2553 13:59 น. - comment id 1161413
ความรู้สึกเหงา อ้างว้าง เหน็บหนาว มักจะเป็นบรรยากาศที่มืดมัว เปรียบดั่งขังตัวเองอยู่ในห้องที่มืดจริงๆค่ะ....เห็นภาพชัดมากๆ เหมือนฤดูหนาว ถ้าเราขดตัวอยู่แต่ในห้องก็จะรู้สึกเหน็บหนาวทั้งๆที่หากเราออกจาห้องมาข้างนอก ก็จะได้รับไออุ่นจากแดดอ่อนๆยามเช้าที่ช่างอบอุ่นและเป็นมิตรเหลือเกิน
ดีใจที่ได้อ่านผลงานของ ตะวัน ทุกครั้ง
10 ตุลาคม 2553 20:28 น. - comment id 1161445
แวะมาอ่านกลอนบทนี้เป็นครั้งที่สามแล้วค่ะ และจะมาอ่านอีกน่ะค่ะ ขอบคุณที่แต่งกลอนบทนี้ขึ้นมาน่ะค่ะ
11 ตุลาคม 2553 19:24 น. - comment id 1161540
เยี่ยม! ถูกใจข้าพเจ้าจริงๆ ว่าแล้ว...ก็ขอจับมือเดินไปด้วยจิ
13 ตุลาคม 2553 10:42 น. - comment id 1161735
อยู่กับความหม่นเศร้า..ก็หม่นเศร้า อยู่กับความเงียบเหงา..ก็เหงาหนอ เปรียบจันทร์แรม..ไร้รัศมีทอ จะเกิดก่อแสงใส..อย่างไรกัน ดูสิจันทร์ยังเวียนเปลี่ยนวิถี แรมยังมีสุกสว่างกระจ่างสรรค์ เมื่อไม่เปลี่ยนเวียนหมุน หนุนชีวัน จะมีวัน..สุขสล้าง..ได้อย่างไร. ขอเอาบทที่แจมไว้ที่บ้าน คุณหมอกระป๋อง มาลงไว้ด้วยกันที่นี่ เพราะซีนนี้กับซีนนั้น องค์ประกอบ พลอต ฉาก ให้ฟิลลิ่งเดียวกัน เป๊ะ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
