หน้าส่วนตัว
ตุ๊กตาตัวนั้นที่ฉันพบ
เคยซ่อนหลบอยู่หลังถังขยะ
ดูเปรอะเปื้อนเศร้าหม่นแดดฝนชะ
ใครกันนะใจดำนำมาทิ้ง
ฉันจึงเก็บมาไว้อย่างใจคิด
เนรมิตชุดใหม่ให้งามยิ่ง
ตั้งชื่อว่า น้องแนนแสนเพราะพริ้ง
เป็นเหมือนสิ่งที่ฉันผูกพันรัก
คอยเป็นห่วงเป็นใยไม่เลือนร้าง
เป็นหมอนข้างอบอุ่นนอนหนุนตัก
เล่านิทานขับกล่อมพร้อมทายทัก
ก่อนจะพักนั่งนับดาวที่พราวฟ้า
ฉันมิเคยมีใครจะให้ซึ้ง
ชีวิตหนึ่งยากไร้ใครปรึกษา
ยิ้มเยาะกับรอยฝันวันเวลา
มีเพียงเจ้าตุ๊กตามาใกล้ชิด
ฉันจึงเก็บเจ้าไว้ในห้องรัก
พร้อมทอถักสัมพันธ์มั่นในจิต
เป็นเหมือนญาติเหมือนเพื่อนและเหมือนมิตร
เป็นคู่คิดเป็นแรงใจไม่ลดละ
ตุ๊กตาตัวนั้นที่ฉันพบ
เจ้าเคยหลบอยู่หลังถังขยะ
เพราะฉันเป็นเหมือนเจ้าเข้าใจนะ
แค่พันธะเดียวดายคล้ายอ้างว้าง
แววดาว 9 ต.ค. 2546 15:23 น. - ID 39996 
799
2
0
9 ตุลาคม 2546 22:52 น. - comment id 173384
หากเธอเปรียบเหมือนตุ๊กตา ที่ไม่มีใครห่วงหาคราชิดใกล้ ก็เป็นเพียงเมื่อก่อนอย่าร้อนใจ ด้วยตอนนี้ฉันนี่ไงห่วงใยเธอ ***เศร้าจังเลยค่ะ มาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ***
30 ตุลาคม 2546 17:33 น. - comment id 177439
แต่งเก่งจังเลยค่ะพี่... ชอบบทนี้นะคะ พี่เขียนแล้วสื่อได้เห็นภาพดีค่ะ แวะเวียนมาให้กำลังเช่นกันเจ้าค่ะ :)
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด