คือดอกไม้ดอกงามในความฝัน
ที่เธอนั้นปันจิตคิดรักษา
เป็นดอกไม้เบ่งบานกาลเวลา
ตั้งชื่อว่าดอกไม้แห่งน้ำใจ
เธออยากมอบดอกไม้น้ำใจนี้
ให้คนที่รันทดได้สดใส
และงอกงามในกมลคนทั่วไป
เป็นดอกไม้ดอกใหม่ในใจคน
เพราะดอกไม้แห่งน้ำใจในวันวาน
ถูกริดก้านกิ่งใบไร้ดอกผล
ยืนโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาเศร้าทุกข์ทน
ยังแต่ต้นเติบกล้าอยู่ช้านาน
ด้วยน้ำใจของเธอเลิศเลอยิ่ง
ต่อก้านกิ่งใบดอกงอกสืบสาน
จากหนึ่งสองสามสี่ที่เบ่งบาน
เป็นหมื่นล้านแสนต้นบนแผ่นดิน
ขอดอกไม้ดอกนี้ที่เธอสร้าง
สถิตกลางดวงใจไทยทุกถิ่น
ให้สายธารน้ำใจที่ไหลริน
คลายทุกข์สิ้นระทมตรมอุรา
เพราะเธอคือดอกไม้แห่งน้ำใจ
ที่ใครใครตั้งนิยามและถามหา
แท้จริงเธออยู่ในใจประชา
รอศรัทธาเบ่งบานดอกก้านใบ
31 ตุลาคม 2546 18:57 น. - comment id 177566
...ไพเราะ..มากเลยค่ะ..
เรน..แวะมาชื่นชม..
..

1 พฤศจิกายน 2546 01:10 น. - comment id 177695
ไพเราะ เจงๆขอรับ คือดอกไม้แห่งน้ำใจที่เธอให้ คือดอกไม้ในหัวใจที่ปรารถนา คือดอกไม้ที่สดชืนรื่นอุรา คือดอกไม้ที่ชื่อว่า ดอกฟ้าแห่งตะวัน

1 พฤศจิกายน 2546 01:11 น. - comment id 177696
ขอสักต้นดอกไม้แห่งน้ำใจ จะปลูกไว้ด้วยใจใคร่รักษา เพื่อให้ออกผลดอกงอกงามมา เป็นคุณค่ายิ่งหนักรักทุกวัน ***ชอบงานกลอนบทนี้มากเลยค่ะ ไพเราะและความหมายดีอย่างที่บอกกล่าวไว้จริง ๆ ยอมรับและนับถือค่ะ***

1 พฤศจิกายน 2546 19:35 น. - comment id 177882
จะตามไปเป็นกำลังใจดาวดวงนี้ ถึงแปล่งแสงไม่เต็มที่ตอนนี้หนา แต่ประกายแสงแวววาวอยู่ในป่า กับนักกลอนทั่วหน้าไม่ช้าดัง ขยันแต่กลอนเก่งมากเลยครับ ผมเองจะแต่งแต่ละครั้งต้องใช้เวลาหลายวัน

8 พฤศจิกายน 2546 13:19 น. - comment id 179478
หยาดหยดแห่งน้ำใจใสพิสุทธิ์ งามประดุจน้ำค้างกลางป่าหนาว เป็นแรงใจให้กันได้ทุกคราว ระยิบพราววาววับประดับใจ
