หลับเถิดลูกยาในราตรี เจ้าเหนื่อยล้ากับหน้าที่ดูทุกข์เศร้า พ่อเห็นลูกเหนื่อยท้อบ่บรรเทา ได้แต่เอาใจช่วยด้วยหัวใจ พ่อเรียนต่ำทำนาประสายาก แม้ลำบากบ่บ่นพ่อทนได้ อยากให้ลูกเล่าเรียนแล้วเป็นไท เติบโตมีชีวิตใหม่ไม่โง่งัว แสวงหาภูมิปัญญาบรรดามี ก่อกรรมดีบ่ตกต่ำลงทำชั่ว ครองชีวิตชาญฉลาดบ่ขลาดกลัว มีความคิดเป็นของตัวบ่มัวตรม ลูกอดทนบากบั่นในวันนี้ ย่อมจะมีวันหัวเราะอย่างเหมาะสม มิใช่หนอนอย่าหลงว่ายฟายอาจม เป็นมนุษย์ควรชื่นชมคุณความดี หลับเสียเถิดลูกแก้วแล้วค่อยลุก เอาบทเรียนชีวิตปลุกตนทุกที่ รู้จักโลกแจ่มกระจ่างสร้างชีวี พ่อต่ำต้อยคนนี้เป็นแรงใจ . ------------------------------------------------- ผมโพสต์ ลูกยาไว้แล้ว แต่ยกมาอีกรอบหนึ่ง ข้างต้น คุณข้ามไปเลยก็ได้ แล้วมาเริ่มตรงนี้ คุณเชื่อไหมครับ ผมมีความรู้สึกว่าตนเองมีลูกตั้งแต่ยังเรียนหนังสือไม่จบ และยังหาแม่ของลูกไม่ได้ ผมวาดภาพความเป็นพ่อของตัวเองเอาไว้ง่ายๆ ว่า ผมต้องเป็นพ่อที่รักลูก แคร์ความคิด ความรู้สึกของเขา ลูกคือเพื่อน พ่อต้องเป็นเพื่อนของลูก ที่เขาพึ่งได้ ที่เขาบอกความคิดของเขาได้ ที่เขาเปิดเผยมุมที่เขาไม่กล้าพูดกับคนอื่นได้ ฯลฯ ผมใช้เวลาหลายปี หาแม่ของลูก ผู้หญิงแต่ละคนที่รู้จักผม และแอบคาดหวัง เป็นคนดีมาก ดีจนผมรู้สึกต่ำต้อย มันต่ำต้อยเสียจนผมคิดว่า ถ้าแต่งงานกัน ผมคงกลายเป็นเพียงอ้ายหมาตัวหนึ่ง ถึงวันนี้ ผมมานั่งคิด ก็เห็นว่า ดีแล้วที่รักแต่ละครั้ง มันจบไปก่อนที่จะกลายเป็นการครองคู่ ผมกลับไปหาเพื่อน บอกหัวใจตรงไปตรงมา เราตัดสินใจกันไม่นานนัก เพราะรู้จักกันมานานมาก และคงไม่ต้องปรับตัวอะไรมาก ไม่ต้องสร้างภาพโกหกกันด้วย เมื่อแต่งงาน ผ่านวันขม มาถึงวันสมสุข ผมมีลูกชายถึง 2 คน ผมรักเขา รักของเราทุ่มไปที่ลูก ในชีวิต ผมขาดอย่างอื่นมาตลอดเส้นทางลมหายใจ แต่วันนี้ผมไม่ขาดสิ่งใดแล้ว เพราะความรัก ความรักที่ผมมีต่อภรรยา ความรักที่ภรรยาของผมมีต่อลูก ความรักเรามีต่อลูก มันได้ทำให้ความขาด ความขัดสน ค่อยๆ บางเบาลง จนทำให้เราไม่ทุกข์ท้อในความความแร้นแค้นจนเกินไป ความรัก เป็นยาที่ดีเหลือเกิน ยาใจ คงพูดเช่นนั้นได้มั้งครับ เมื่อเรามอบให้แก่คนอื่น โดยเฉพาะลูก และผู้เกิดตามหลังเราในสังคม
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 21 เม.ย. 2547 19:11 น. - ID 51798 
644
7
0
21 เมษายน 2547 20:08 น. - comment id 251724
อ่านแล้วน้ำตาเรื่อบาง ๆ แต่ก็ต้องกล้ำกลืน ในชีวิตสุขบายมาตลอดแต่ลึก ๆ แล้ว เหมือนขาดอะไรไป ตอนนั้นไม่ทราบหรอกนะคะ เพราะอยากได้อะไร ได้ทุกอย่าง ในใจเหงาลึก ๆ โหยหามาตลอด โตขึ้นก็ยังหา ป่านนี้ยังหาไม่เจอค่ะ
21 เมษายน 2547 20:24 น. - comment id 251731
คุณมัทพบแล้วล่ะครับ หัวใจของตัวเอง คุณมัทบอกได้ชัดขนาดนั้น ยังว่าหาไม่เจออีก
21 เมษายน 2547 22:03 น. - comment id 251778
เรน..รักพ่อ...ที่สุด..
22 เมษายน 2547 05:28 น. - comment id 251887
ผมก็รักพ่อ รักแม่ด้วย
22 เมษายน 2547 07:12 น. - comment id 251938
ชื่นชมด้วยใจจริง เป็นสี่งที่ดี อยากให้มีวันนี้ วันที่ดีกับเราเรา
22 เมษายน 2547 07:22 น. - comment id 251944
ครับผม คุณมีแน่นอนครับ
22 เมษายน 2547 20:50 น. - comment id 252341
ซึ้งมากครับ ผมคิดว่าการเป็นโสดสุขสบายดี แต่ก็เหมือนกับจะขาดอะไรไปสักอย่างในชีวิต ขอให้ครอบครัวของคุณมีความสุขมาก ๆ นะครับ
22 เมษายน 2547 23:23 น. - comment id 252435
ขอบคุณมากครับคุณชัยชนะ ถ้าเลือกได้ โสดและเป็นนักบวช เป็นสิ่งที่ผมน่าจะได้พบและเป็น ไม่เป็นไรเมื่อผมเลือกใช้ชีวิตแบบผู้ครองเรือน ผมก็จะทำตามหน้าที่เท่าที่สติปํญญาให้ แต่จริงๆ อย่าให้ผมต้องเกิดอีกเลย การเกิดเป็นทุกข์
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
