1.อา...จันทร์แจ่มจ้าจัง มองฟ้าดังบ่มีดาว คืนโน้นจันทร์บ่วาว ฉันเห็นดาวกระพริบพราย บางสิ่งซึ่งแสนสว่าง ทำให้บางสิ่งหลุบหาย ขณะบางสิ่งเรียงราย หลายหลายสิ่งเลือนสลัว หลายสิ่งยิ่งกล้าฉกาจ บางสิ่งยิ่งดูขลาดกลัว บางสิ่งแลเห็นได้ทั่ว ทำให้หลายสิ่งซ่อนตัว.. เฉา 2..
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 25 พ.ย. 2550 15:09 น. - ID 109965 
2388
8
0
25 พฤศจิกายน 2550 17:01 น. - comment id 793182
สวัสดีครับมิตรทุกท่าน บทนี้ผมเขียนต่อไม่ได้ ผมรู้แต่ว่าผมคิดถึงดาว ดาวซึ่งเหมือนคนบางคน ที่เรามองหา ไม่เห็น
25 พฤศจิกายน 2550 17:17 น. - comment id 793207
ฟากฟ้ายามราตรี ฤดีครวญหาดาว น้ำค้างพร่างพราว มองดาวลับเลือนหาย พร่ำพร่ำหาเดือนถาม ดาวงามอยู่ข้างกาย นิมิตใยกลับกลาย ดาวรายรอบเดือนลา ครวญคร่ำหาดาวน้อย เคยลอยอยู่บนฟ้า แล้วใยวันนี้ลับตา ถวิลหาโศกตรมไปไม่ได้แล้วคะ
แวะมาแจมเจ้าคะ
25 พฤศจิกายน 2550 18:23 น. - comment id 793219
อา.....จันทร์บ่แจ่มฟ้า ดาริกาก็หลุบหาย ค่ำคืนที่เปล่าดาย ใครฟูมฟายตามหาดาว........ ดาวเอ๋ยดาวน้อย ยังค้างคอยลอยกลางหาว ใครหนอ......ไม่เห็นดาว ดาว(ยัง)ประดับ...อยู่กลางใจ... แหะ ๆ .....โดนบ้างไหมเนี่ย..........ขอให้เจอดาวนะจ๊ะ
25 พฤศจิกายน 2550 23:40 น. - comment id 793321
พุดเขียนแต่เรื่องเดือนค่ะ คิดถึงดาว คิดถึงคุณก่อนะคะ ด้วยรัก พุด http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song481.html คิดถึง จันทร์ กระจ่าง ฟ้า นภา ประดับ ด้วยดาว โลก สวย ราว เนรมิต ประมวล เมืองแมน ลม โชย กลิ่น มาลา กระจาย ดินแดน เปรืยบ มี แสง คนึง ถึง น้อง นวลจันทร์ งาม ใด หนอ จะพอ ทัดเทียบ เปรียบน้อง เจ้า งาม ต้อง ตาพี่ ไม่มี ใครเหมือน ถ้า หาก น้อง อยู่ด้วย และช่วย ชมเดือน โลก จะ เหมือน เมืองแมน แม่นแล้ว นวลเอย...
26 พฤศจิกายน 2550 01:37 น. - comment id 793336
คิดถึงดาวไม่คิดถึงเดือนเหรอค่ะ..ฮิ ฮิ
26 พฤศจิกายน 2550 09:39 น. - comment id 793427
ดึกฝันนวลจันทร์ฉาย แลยิ้มพรายแนบใจเรา ดาวเร้นสิหยอกเย้า บดบังเงาใต้แสงจันทร์ บางอย่างในบางสิ่ง บ้างรู้จริงแต่ไม่(เท่า)ทัน บางอย่างในบางวัน ซ่อนอัศจรรย์หากใจเห็น หลายสิ่งในหลายอย่าง มีแนวทางอย่างที่เป็น ขลาดเขลาในขุกเข็ญ ใช่ว่าเฉา..อย่างเราคิด นะพี่.. ดาวของเรา ก็ยังอยู่ตรงที่เดิมนั่นแหละสวัสดีวันหนาว ๆ หมอกขาว ๆ ยังมิเลือน
26 พฤศจิกายน 2550 19:21 น. - comment id 793609
อ่านกลอนคุณก่อพงษ์แล้วเข้าใจในเนื้อหามากเลยค่ะ......... จริงสินะ....บางสิ่งเกิดขึ้นมา ทำให้บางอย่างหดหายไป เพรียกเรียกหาดาริกาผ่านฟ้ากว้าง ความอ้างว้างเกาะกินใจให้อับเฉา จันทร์สว่างดาวยิ่งเลือนเหมือนหลบเงา ซุกกายเศร้าได้แต่จ้องมองแสงจันทร์ อืมม......เพิ่งได้เข้ามาอ่านบทกลอนเพื่อนๆวันนี้เอง หลังจากต้องทำภารกิจมากมาย.........ไพเราะจังค่ะ ว่างๆแวะไปอ่านงานของคุณตั๊กบ้างนะคะ เกือบปีแล้วได้แค่นั้นล่ะ อิอิอิ......ม่ายมีเวลาจ๊ะ....นะ นะ งานตรงไหนของคุณตั๊กไม่ดี คุณก่อพงษ์ช่วยแนะนำด้วยนะจ๊ะ....อย่าทิ้งกันล่ะ ไหนๆก็ช่วยแนะนำมาตั้งแต่ต้นแล้ว...ขอบคุณมากมากเจ้าค่ะ
26 พฤศจิกายน 2550 20:23 น. - comment id 793644
สวัสดีค่ะ คุณก่อพงษ์ .. วิ่งๆๆ ตามหลังพี่มัสมาติดๆๆ เบรค เอี๊ยดดดดดดด.... ปู๊ดดดดดดแฮ่..แฮ่.. โทษทีอ่ะพี่มัสซาลิง เบรคไม่ค่อยดี อิอิ
27 พฤศจิกายน 2550 22:11 น. - comment id 794229
คุณก่อพงษ์เค้าลืมพวกเราแล้วหละฉางน้อย แง แง......หายไปไหน ปิดบ้านหนีพวกเราแล้ว ไปเล่นบ้านน้องเปียงแปวดีกว่า.........
28 พฤศจิกายน 2550 05:51 น. - comment id 794285
คุณก่อพงษ์...บอกว่า มองหาดาวไม่เห็น จะใช่ ดวงเดียว...คนเดียว กับที่นางมองหาหรือเปล่าน้อ มันช่างไร้วี่แววจริงๆ ในยามนี้ ราวกับว่า... ท้องฟ้าจะมืดบอดเสียแล้วในยามนี้...ประเทศไทย
28 พฤศจิกายน 2550 05:53 น. - comment id 794286
อ้อ...ลืมบอกว่า...ระลึกถึงเสมอค่ะ... ฝาดระลึกถึง...คุณร้อยแปดพันเก้าด้วยนะคะ
30 พฤศจิกายน 2550 22:57 น. - comment id 795250
ทักทายมิตรทุกท่าน คุณพิมญดา โอ้ละหนอ คุณพุด คุณข้าวหอม คุณ-ร้อยแปดพันเก้า- คุณ มัสลิน คุณฉางน้อย คุณเพรง.พเยีย กลับมาอ่านอีกที ความจริง ถ้าให้ดาวมาอยู่ในใจเสีย ผมก็คงไม่ต้องฟูมฟายอะไรแบบนี้ แต่ก็นั่นแหละนะครับ บางทีคงเป็นเพราะแกล้งมองไม่เห็น ก็เลยไม่เห็นเข้าจริง ๆ เดือนหรือดาวควรจะเป็นคนที่ใกล้ชิดเราที่สุดนั่นแหละถึงจะดี จะได้ไม่ต้องปวดใจที่หาไม่เห็นดาวดวงอื่น ขอบคุณมิตรทุกท่านครับ คอมพิวเตอร์ของผมเริ่มเป็นปกติแล้ว น่าจะได้เขียนงานอีกเสียที
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
