เชื่อ

อาภาภัส

ฉันต้องไปพร้อมพลัง..แห่งชีวา
                      ไปข้างหน้ากว่าสุดทางสวรรค์
                      แม้หากต้องต่ำลงมาถึงพลัน
                      มิอาจกั้นแรงใจใบเบิกทาง
                     ด้วยตัวเราโง่เขลาเราคือโง่
                     ราวนกโผจากคอนเมื่อยามสาง
                     กว่าจะได้ภักษาหารวันวายวาง
                    เหนื่อยหนักบ้างอดทนมิบ่นคำ
                    เอาเถอะนะถือว่าฟ้าเลือกมอบ
                    แม้ฟ้ากอบเลนทองให้ลองหนำ
                   ก็จะยิ้มรับรู้มิเอ่ยย้ำ
                   พร้อมชื่นฉ่ำมาดมั่นปันแต่ดี
                   เกิดเป็นคนค้นได้ด้วยใจตน
                   ยอมรับผลเท่าที่มีศักดิ์ศรี
                   จิตคิดชอบตอบไปด้วยไมตรี
                   หลายหลากนี้มีปมมาสมรวม
                  เกลี่ยให้ได้หายกลบลบอากาศ
                 พร้อมมุ่งมาดดำเนินราวได้สวม
                 ชุดวิเศษไร้มนต์แห่งโซ่ตรวน
                 ความเรรวนเทหายหมายมั่นคง
                 และคงมีสิ่งดีที่พานพบ
                โอบอ้อมอบอุ่นเอื้อเกื้อใช่หลง   
                ราคาใจเหนือใดก่อเผ่าพงศ์
                จักดำรงตรงต่อก่อสืบไกล
               ล้อมด้วยรักจักพาให้ทุกอย่าง
               มาเรียงวางหลากสีมณีใส
               พัชรพลอยนิลแห่งดวงใจ
               ฟ้าอำไพได้อยู่อย่างคู่ครอง