เหนื่อยใช่ไหม

พี่ดอกแก้ว

เมื่อความร้อนเยือนหล้าพาแห้งโหย 
ใบไม้โปรยปลิดร่อนว่อนเวหา 
ความเหี่ยวเฉาแล่นไปในผกา 
บอกอำลากิ่งก้านร่วงลานดิน 
เหลือเพียงต้นคนเหงาผู้เศร้าสร้อย 
และเฝ้าคอยหวังใหม่ไม่สุดสิ้น 
กายอ่อนล้าแดดยิ่งกล้าเผาชีวิน 
หวังเพียงยินเสียงฟ้ามาปลอบใจ 
แม้นต้นพันธุ์ยังทะนงเพื่อคงร่าง 
แต่ภายในเคว้งคว้างน้ำตาไหล 
มีน้ำกรดกัดเซาะเนื้อหทัย 
คือเงื่อนไขกำหนดกฎชะตา 
ฟ้าผืนใหญ่ส่งใจมาไต่ถาม 
เหตุใดจึงไม่งามเล่าพฤกษา 
เหนื่อยและท้อเพียงไหนให้บอกมา 
จงเงยหน้าอย่าเพิ่งหมดเรี่ยวแรง 
ฟังทางนี้ดนตรีจากผืนฟ้า 
กล่อมพฤกษาผู้หวังและแสวง 
เหนื่อยใช่ไหม..ในสิ่งที่เปลี่ยนแปลง 
ฟ้าจะแฝงร่างพรมอย่าตรมทรวง 
แต่ละหยดรดรินถึงถิ่นที่ 
คือไมตรีสู่ดินจากแดนสรวง 
ตื่นเถิดหนามวลผกาทุกช่อพวง 
อย่าเพิ่งร่วงหล่นท้อต่อเรื่องราว 
ชีวิตนี้ต้องมีอุปสรรค 
จงตระหนักเหตุผลค้นสืบสาว 
ล้มแล้วลุกเริ่มใหม่ได้ทุกคราว 
จงรับฝนพร่างพราวเพื่อฟื้นตน 
ผลิความหวังครั้งใหม่ผ่านใบดอก 
อดทนผ่านช้ำชอกอีกสักหน 
ขอส่งใจฝากไว้กับทุกคน 
เปรียบหยาดฝนสายน้อยคอยพร่างใจ