หยาดน้ำใจ

พี่ดอกแก้ว

คราวดินแล้งแห้งผากจากความชื้น 
ความขมขื่นเข้าข่มบ่มระแหง 
ร้อนอากาศอบโลกให้อ่อนแรง 
การขันแข่งเพิ่มฟอนให้ร้อนไฟ 
กลียุคลุกไหม้จากใจก่อน 
แล้วเร่งร้อนรอบตนจนหวั่นไหว 
ทำลายสิ่งแวดล้อมให้เสียไป 
ภายนอกจึงเผาไหม้ควบคู่กัน 
ยิ่งร้อนรุ่มกลัดกลุ้มกับการขอ 
และเฝ้ารอความเย็นเป็นสุขสันต์ 
แต่ทำตนสวนทางอยู่ทุกวัน 
ร่วมแข่งขันเพิ่มร้อนย้อนสู่ตน 
หยาดเม็ดฝนที่หล่นจากผืนฟ้า 
จึงสูงค่าสยบร้อนผ่อนห้วงหน 
หยาดน้ำใจการให้จากบางคน 
สยบความทุรนทุรายทรวง 
ท่ามกลางร้อนเร้ารุมสุมดวงจิต 
ต่างเพิ่มฤทธิ์แรงไฟจนใหญ่หลวง 
ด้วยการเสี่ยงการขอรอผลพวง 
พลาดเสี่ยงดวงซัดกระหน่ำซ้ำทำลาย 
ไหนเลยมีความเย็นเช่นน้ำทิพย์ 
หยาดระยิบบนเพลิงที่เริงฉาย 
ไหนเลยมีความสงบไม่วุ่นวาย 
อยู่ในงานท้าทายเพื่อแย่งชิง 
เมื่อการให้จากใจใครคนหนึ่ง 
ผู้ไร้ซึ่งหวังผลบนชายหญิง 
เป็นการให้ด้วยใจที่แท้จริง 
จึงเย็นยิ่งดั่งธารสานสุขเนาว์ 
ท่ามกลางความระอุที่คุโลก 
สิ่งผ่อนโศกช่วยคลายไม่ผลาญเผา 
คือเมตตาช่วยเหลือเกื้อบรรเทา 
กอบกู้เอาความชื่นคืนโลกงาม