นิเอ๋ยนิทาน มีตํานานยาวนานอยู่เรื่องหนึ่ง มีชาวนายากจนอยู่คนนึง หาที่พึ่งไม่ได้จึงขอทาน เทวดาท่านนึงพึงได้เห็น แล้วเกิดเป็นความคิดจิตสงสาร จึงมีใจคิดจะช่วยท่านขอทาน จึงร่ายมนบันดาลพลันแปลงกาย เป็นขอทานน่าสงสารท่าทางหิว แล้วเดินลิ่วผ่านไปซึ่งที่หลาย ก็มาพบชาวนาอยู่ที่ปลาย- นาแห้งตายไร่ซึ่งที่ทํากิน เทวดาเห็นแล้วจึงไปขอ ชาวบอกไห้รออยู่ที่หิน ข้าพอมีอาหารที่เหลือกิน ทั้งหมอสิ้นข้าให้เจ้าเอาไปเลย เทวดาเห็นซึ้งถึงนําใจหลาย จึงเเปลงกายกลับร่างอยากเปิดเผย ท่านชาวนามีนําใจดีมากเลย ข้าจะเปรยคาถาเรียกนาคืน นี่แหละคือผลของความใจดี ขอพวกพี่น้องทําไปไม่ต้องผืน ท่านจะได้ผลดีมากลับคืน ใจระเรื่อนชื่นจิตไม่ผิดเอย สามัคคีกันนะพวกเรา
วนกวี 17 ก.ค. 2549 13:19 น. - ID 91180 
1969
1
0
18 กรกฎาคม 2549 12:35 น. - comment id 590966
สรุปว่า ..ความมี ความไม่มี .. ไม่ได้เป็นตัวแปร สำหรับการทำความดี :) พยายามสามัคคีสุด ๆ แล้วเนี่ย
19 กรกฎาคม 2549 11:27 น. - comment id 591148
แน่นอนครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
