กาลเวลาเลยผ่านมาถึง
วันหนึ่งวันที่ใบไม้เริ่มโรยร่วง
ใบไม้สีแดงเริ่มลอยล่องไหลเป็นพวง
กลายเป็นใบไม้ร่วงหล่นบนตามทาง
ใบไม้จากสีแดงก็แห้งกลาย
ดูคล้ายคล้ายวันเวลาพาเจ้าช้ำ
พอถึงวันที่โรยราน่าจดจำ
เวลาซ้ำซ้ำเก่าเก่าเวียนหมุนมา
เจ้าทิ้งต้นไม้ไปได้หรือ
พอถึงฤดูใบไม้ผลิเจ้าผุดขึ้น
ดูเหมือนเจ้าก็กลับชีวีฟื้น
ช่างน่าสดชื่นสดใสเขียวขจี
คงต้องลาแล้วเจ้าใบไม้
ทิ้งร่างกายไว้ตามรายทาง
วันหนึ่งวันที่มีคนอ้างว้าง
ผ่านมาทางนี้เมื่อไหร่ขอให้มีใจที่สดใสเสียที
10 ธันวาคม 2545 18:54 น. - comment id 100134
เมื่อใบไม้ร่วงโรยรา เหมือนใจที่ปลิดปลิวไปกับสายลม เมื่อลมหนาวพัดมา เหมือนใจที่ขื่นขม เมื่อใบไม้ผลิยอดอ่อน เหมือนใจที่เริ่มเบ่งบานอีกครั้ง เมื่อดอกไม้เริ่มเบ่งบานในฤดูร้อน เหมือนใจที่ผลิสพรั่งพร่างพรูด้วยความรักอีกครา

12 ธันวาคม 2545 19:09 น. - comment id 100501
ฤดูใบไม้ร่วง.... เธอรู้ไหม...ว่าฉันห่วงเธอแค่ไหน ในวันที่ร่างของฉันกำลังปลิดจากก้านไป ฉันเรียกร้องหาเธออยู่ร่ำไปน้ำตานอง อยู่กับเธอมาเนิ่นนาน เวลาผ่านล่วงเลยของเราสอง เราต่างทำหน้าที่เพื่อประคับประคอง ให้ต้นกล้าของเราเติบใหญ่ได้สักวัน วันนี้ฉันอาจไม่แข็งแรงพอ ที่จะทำหน้าที่ต่อเพื่อเธอได้ เมื่อหมดความสำคัญวันนั้นก็คงต้องไป แต่ฉันจะไปพร้อมกับหัวใจที่..รักเธอ เดี๋ยวนี้แต่งกลอนเก่งจังเลยนะ เอาใจช่วย เก่งมาก ๆ ๆ

12 ธันวาคม 2545 19:33 น. - comment id 100520
แหมเปิ้ลแต่งกลอนบทนี้ต่อจากเรา เหมือนเธอกำลังจะจากฉันไปอย่างนั้นแหละ

12 ธันวาคม 2545 19:51 น. - comment id 100522
ไม่ได้จากไปไหน กำลังสวมวิญญาณเป็นใบไม้ไง ถ้าเป็นใบไม้จะรู้สึกยังไงอะไรประมาณนี้ โธ่...ยังเหมือนเดิมอ่ะนะ คิดถึงจ๊ะ

16 ธันวาคม 2545 12:21 น. - comment id 101033
ชอบจังเลย

3 มกราคม 2546 15:07 น. - comment id 103100
กราที่เราเจ็บ มิไดเป็นเพราะความรักมันจากเราไปหรอกเป็นเพียงว่าความรักมันยังคงอยู่ต่างหาก

3 มกราคม 2546 15:08 น. - comment id 103101
กราที่เราเจ็บ มิไดเป็นเพราะความรักมันจากเราไปหรอกเป็นเพียงว่าความรักมันยังคงอยู่ต่างหาก
