@ เมื่อไอน้ำกลั่นตัว...มัวเวิ้งฟ้า คืนสัญญาสายฝน...โปรยพรมพร่าง รดแผ่นดินถิ่นแล้ง...แห้งเกรอะกรัง แล้งมานานทุ่งหมอง...คลองคันนา ฯ @ ลมฝนโปรยโชยล้าง...ดินดานแห้ง ทั่วระแหงดินชุ่ม...ทุ้งข้าวกล้า ระบัดใบใยชีวิต....ผลผลิตมา สืบสัญญาบรรพชน...คนทำกินฯ @ บนฟ้ากว้างคระครื้น...ชื่นฉ่ำฝัน ปลุกเงียบงันเนิ่นนาน...ตำนานสินธุ์ มวลเทวาหลั่งเมตตา...มาโลมดิน ทั้งทั่วสิ้นดินทอง...รองเรืองเงินฯ @ มาลิ่วรักล้อลม...ห่มใบข้าว กบหนุ่มสาวครึกครื้น...ระรื่นฝน จับคู่เคียงบรรเลงทุ่ง...คุ้งระงม กลบตัวตนบดบังเศร้า..ร้าวชาวนาฯ @ ล่องเรือพายสาหร่ายแหน...แพโสน ดอกกระโดนร้อยมาลัย...ไต่ถามหา ลมข้าวเบาล่องหนัก...รักอวลมา หอมคุณค่าทุ่งสวรรค์...วันฝนโปรยฯ ------------------------------------------------------------------------------------------ วันพระพิรุณพร่างโปรยมา พาให้ใจดวงนี้ ได้เรียนรู้และซาบซึ้งกับธรรมชาติกำนัลกับสายฝนและลมบน กับท้องทุ่งที่เป็นคุ้งสวรรค์ของชาวนามาตั้งแต่เก่ากาล
ลำน้ำน่าน 30 มี.ค. 2546 16:35 น. - ID 31472 
1426
16
0
30 มีนาคม 2546 17:07 น. - comment id 120498
ชอบรูปจังค่ะ กลอนก็เพราะนะค่ะเนี่ย =^_____^=
30 มีนาคม 2546 17:52 น. - comment id 120520
ความคิดเห็นเหมือนแม่มดน้อยอ่ะ รูปสวยมากลเย กลอนเพราะด้วย นึกถึงทุ่งนาหญ้าข้าวเลย
30 มีนาคม 2546 17:52 น. - comment id 120521
ความคิดเห็นเหมือนแม่มดน้อยอ่ะ รูปสวยมากลเย กลอนเพราะด้วย นึกถึงทุ่งนาหญ้าข้าวเลย ||||||||||||||| (^ J ^)
30 มีนาคม 2546 17:53 น. - comment id 120522
กลอนก็เพราะ รูปก็สวย ...บ้านนา เหมือนบ้านอ้อม...
30 มีนาคม 2546 20:26 น. - comment id 120547
เมื่อไอน้ำกลั่นตัว...เมฆมัวหมอง ปลาในคลองเริงรื่น...สดชื่นหมาย ชาวนายิ้มทุกข์หมด...ดูสดใส ฝนโปรยปรายคราวนี้...คงมีน้ำเพียงพอที่จะใช้ทำนา...
30 มีนาคม 2546 21:49 น. - comment id 120586
^_______^ เค้าเห็นเหมือน ๆ กันหมดเลยอ่ะ แจมกลัวน้อยหน้า..แจมเลยคิดเห็นเหมือน นายดอกไม้ น้องอ้อม ทะเลรัก และน้องนก แม่มดน้อยอ่ะจ้ะ.. ไม่กล้าขัดขืน... ^คิก________คิก^ เซนแล่ว .. แซวเล่น
30 มีนาคม 2546 22:32 น. - comment id 120606
แม่มดน้อย....ถ้าชอบนะครับยกให้เลยภาพนี้ ทะเลรัก...นึกถึงทุ่งข้าวแล้วรู้สึกว่าโลกนี้มันสีเขียว คุณว่ามั้ยครับ ดีจังที่คุณเห็นภาพนั้นครับ ใจปลายทาง..วันหลังผมไปถ่ายภาพบ้านคุณอ้อมด้วยได้ใหมครับ ไม่รู้จะงดงามแบบภาพนี้หรือเปล่านะ พี่เสก....ฝนโปรยทุกทีน้ำมาก็มาทุกทีหล่ะครับ แต่ว่าเดี่ยวนี้ไม่ค่อยจะมีปลาแล้วหล่ะ สีน้ำฟ้า...จริงๆแล้วทุ้งข้าวไม่น้อยใจหรอก ถ้าไม่เห็นด้วยอะครับ เพราะยังไงทุ่งข้าวก็รักน้ำจากฟ้าอยู่แล้วครับ ขอบคุณกำลังใจทุกท่านโปรยมาเหมือนฟ้าฝนในยามนี้ ให้ได้เรียนรู้ว่าปิตินั้น เกินจำนรรจ์
30 มีนาคม 2546 22:52 น. - comment id 120615
บ้าน อ้อมอ่ะอยู่หลังเขาเลย555 ต่างจังหวัดค่ะ วิวสวย ข้าว ตั้งท้อง เนี่ยจะสวยมากเลย เขียวเป็นทะเล อิๆๆ ไม่อยากบรรยายพอแระ.. ....เข้ามาทักทายอีกรอบ
30 มีนาคม 2546 22:56 น. - comment id 120617
คุณอ้อม เอ้.....หลังเขานี้มีทุ่งข้าวด้วยเหรอ เหมือนกับข้าวในนาหรือเปล่าครับ เวลาข้าวตั้งท้อง ผมชอบฉีกท้องข้าวกิน โดนแม่ว่า อย่าฉีกท้องแม่โพสพ ผมนี่นิสัยไม่ดีเลย อิอิ พอแระ ยิ่งพูดก็ยิ่งอยากไปบ้านคุณอ้อม
31 มีนาคม 2546 07:18 น. - comment id 120691
เมื่อลมฝนบนฟ้ามาล่อง.. พุดพัดชาเขียนไว้นานแล้ว มอบให้ด้วยรักด้วยหัวใจนะคะ...ในวันนี้ที่ฝนหลงฤดีพร่างพรม.. และชอบภาพประกอบมากค่ะ บรรเจิดใจมาก .......... มองจากครัว ที่มีหน้าต่างกระจกบานกว้าง..ใหญ่แทบเต็มผนังด้านหนึ่ง มาบัดนี้..จะมีใบมันสำปะหลัง ฟอร์มสวย เต็มกรอบหน้าต่าง.... ราวอยู่ในป่าดงพงพีที่ไหนสักแห่ง.... ดวง..มองเห็นงามของบานหน้าต่าง ที่มีลวดลาย เขียวสวย ด้วยก้าน กอ กิ่ง ใบ ของพีชพรรณที่ขึ้นเองตามธรรมชาติ ในยามนี้ จนทำให้ใจนี้ได้จินตนาการแสนหวานว่า... บ้านของดวงนี้หนา คือ ...บ้านเล็กในป่าใหญ่..แบบของลอร่า อิงกัส์ล ไวเดอร์ .. แม้ว่าจะไม่มีทะเลสาบสีเงิน..ก็ตามที... อีกด้านหนึ่งนั้น เมื่อมองออกไปจากบานประตู จะเห็น กอเข็มขาว...ออกช่อ พุ่มพวงพราว ตรงปลายกิ่ง จนห้อยย้อยคล้อยลงแทบจะแตะผืนดิน.. เข็มขาว กอนี้........ดวงได้มาตอนที่ข้ามลำน้ำเจ้าพระยา ไปเที่ยวยัง..เกาะเกร็ด.. ที่อยู่คงละฝั่งฝัน กันกับบ้านของดวง..... ใจดวง.... ดั่งต้องมนต์ แสนหลงใหล ในเสน่ห์ของกลิ่นหอมตระลบ ที่อวลจรุงมากับสายลมอ่อนๆ และยิ่งประทับใจ ทันทีที่เห็นกอขาว พราวพรายดอกดก บานหวาน เต็มต้น ราวไร้ใบ จนต้องหยุดเดิน..ดอมดมพรมจูบให้ ด้วยรัก... ดวง..ลงทุนขุดแยกหน่อเล็กๆที่แตกออกมามากมาย เพื่อนำมาเพาะพันธุ์..ตั้งแต่วันนั้น มาจนวันนี้..ที่โตงาม จนเท่าระดับสายตา และพากัน..ออกช่อไสว ให้รางวัลกับ ใจดวงนี้.......... ที่รอมานานวัน จนใจดวงนั้นแสนเอิบงามเมื่อยามยล ดวงดอกละออ ที่แย้มบาน ให้ชมชื่นชิดเชย นานวัน..... ดวงเขียนเรื่องนี้ พร้อมกับเข็มขาว ที่บานชูช่ออยู่ในโถดินเผาตรงหน้า.. ความเย็นฉ่ำ ของโถดิน ที่อุ้มน้ำ ทำให้งามหอมของเข็ม..ยิ่งจรุงใจ น่าแปลกไหม!.....ที่ธรรมชาติเสกสรร ดวงดอกไม้นานาพรรณ ให้ฟอร์ม และหอมงามนั้น งามงดกันไปคนละแบบ..คนละสี..คนละกลิ่น ให้เลือกเชยชมดอมดม ตามใจของผู้ที่รักและรู้ซึ้งถึงคุณค่า ในงามนั้น ราวรู้ดีว่า ใจมนุษย์นี่หนาต่างจิตต่างใจ ต่างชอบ ดวงพินิจดู..ดอกเข็มขาวช่อน้อยๆ ด้วยใจดวงละมุน ละม่อมอย่างช้าๆ และพบว่า ในแต่ละพุ่มดอกนั้นจะประกอบไปด้วย..ก้านแหลมยาว จากกิ่งที่แยกมาจากก้านใหญ่ใบเขียว... ปลายกิ่ง..ของดอกนั้นจะแตกกลีบออกเป็น สี่แฉก ไม่ขาดไม่เกิน พอดิบพอดี และตรงกลางดอกจะมี เกสรเหลืองนวลละออ แทงชูช่อขึ้นมา เหนือกลีบดอกหวานโผล่บาน แย้มเกสร ล่อมวลหมู่ภมร ให้เกลือกกลั้วมัวเมา....... แต่ละดวงดอกนั้น...จะเป็นกระเปาะขาวแหลมดังเข็ม..ก่อนจะบาน สยายกลีบ ทีละนิดทีละน้อย ค่อยๆคลี่ รับแดดสีทอง อ่อนๆอุ่นๆ... ดวง..ลองเอาจมูกเข้าใกล้ และยิ่งชิดใกล้เพียงใดกับช่อดอก จะยิ่งได้กลิ่น..หอมหวาน มากยิ่งขึ้น..นี่คือสิ่งที่บางทีดวงชอบทำ...เพราะธรรมชาติคงเสกสรรขึ้นมาเพื่อให้รางวัล แก่ผู้รักในงามนั้นจริงจัง มิใช่มองผ่านตา พาใจผ่านเลย.... ทุกพรรณไม้นานา จะมีคุณค่า ถ้าเรารักจริง และนำมาฟูมฟักดูแล และในที่สุด เราจะมีวันนี้ วันที่ได้เชยชมสมใจที่รอคอย..นำมาประดับใจ ให้ใสเย็น หอมงามมิรู้สิ้น จนราโรย......... ธรรมชาติ และฟ้าดิน สิ้นทั้งโลกหล้า หยิบยื่น เมตตา ประทาน ทุกสรรพสิ่ง ให้พึ่งพากัน แบบสมดุลย์ เพื่อให้ผู้คนบนผืนโลก ได้เรียนรู้ค่า รู้รัก รู้ถนอมซึ่งกันและกัน มิใช่คิดทำลาย..จนในที่สุด เมื่อสูญสิ้นผืนป่า และสัตว์น้อยใหญ่ ไปจนหมดสิ้น จนทำให้โลกนี้ต้องกลายกลับมาสอนบทเรียนร้าย ราวพิโรธลงโทษทัณฑ์กับมนุษย์ทุกผู้ ให้เผชิญกับภัยนานา จากธรรมชาติ ที่มิอาจจะปรานี ได้ ต่อไปอีกแล้ว........... ดวงวางเก้าอี้ สีเหลืองสวยไว้เอนตัวอ่านหนังสือ และจิบกาแฟหอมๆ พร้อมฟังข่าว หรือเพลงไพเราะ ในยามเช้า.... จากมุมนี้ ที่เป็นดังมุมรับอรุณ ไว้พักสายตาพาแลลอดไปยังฟ้ากว้าง และส่งใจไปให้ใครบางคน..ณ... ดินแดน ที่แสนไกล ที่ใจดวง.....นี้หนา...แสนรัก แสนรอ ทุกค่ำเช้า เฝ้าคอยให้มาเยือน... ฤดูนี้..ดวงชอบที่จะเอนตัว นอนดูหยาดฝนพรมพรำ สายฝนที่พรายพร่างเป็นฟองฝอย ผ่านบานหน้าต่างกระจกเป็นสายยาว ราวสายน้ำตก... สายฝน...ดวงรักสายฝน.. ชีวิตดวงที่รานร้าว หลายฉากตอน มีสายฝนเป็นดั่งเพื่อนประโลมใจเสมอมา จนทำให้ดูราวกับว่า สายฝนเป็นดังส่วนหนึ่งของชีวิตนี้... ดวงคิดถึงบทเพลง..พระราชนิพนธ์ สายฝน..ของในหลวง ที่ดวงเคยแต่งชุดสวยสีขาวฟูฟ่อง แบบชุดบัลเล่ต์ และออกมาเต้น ในงานประจำปีของโรงเรียน..ยามเป็นเด็กหญิงตัวน้อยๆ ผู้ชอบการแสดงออก และร่ายรำ...... บทเพลงนี้ ทำให้ดวงยิ่งคิดถึง พระปรีชาสามารถและน้ำพระทัยของในหลวงของปวงชนชาวไทย ที่พระหทัยของพระองค์ทรงเปี่ยมไปด้วยพระเมตตา ทรงคิดและทรงคอยห่วงหาแหล่งน้ำ ให้หล่อเลี้ยง พืชพรรณ เพื่อปวงชนชาวไทย ที่มีอาชีพ ทำการเกษตรเป็นหลัก สายฝน ดังหยาดน้ำพระทัยที่ใสเย็น ชุ่มฉ่ำ รินรดให้พืชพรรณ พสกนิกร และผืนดินที่แห้งแล้ง ได้อุดม จนกลายเป็นแหล่งทำกินเพื่อเลี้ยงชีพชอบ........สืบสานยาวนาน มิรู้สิ้น....... สายฝน..คือสายฝัน คือสายน้ำพระทัย คือ สายใยรัก ที่ผูกพันด้วยพระเมตตา......... จากฟ้าสูง...สู่..แผ่นดินต่ำ สู่ผืนดินทุกถิ่นที่ทั่วไทยนี้ ให้ฉ่ำเย็น งามงด เขียวชะอุ่ม เพื่อยังประโยชน์ให้พสกนิกร อย่างไม่เลือกที่รักมักที่ชัง..... และเปรียบประดุจดัง....สายใยแห่งความหวัง แห่งกำลังใจ เป็นดั่งบ่วงดวงใจที่จะคล้องใจไทยทุกดวง ให้เรียนรู้คำว่ารัก สามัคคี มีพลังที่จะสู้กับวิกฤตนี้ ที่อยากให้คนไทยคิดว่า.. นี่คือบทเรียน คืออุปสรรค ที่ท้าทายให้ใจเราได้ฟันฝ่าอย่างกร้าวแกร่ง เพื่อจะได้เข้มแข็ง และก้าวไกล ไปในโลกกว้างทางไกล อย่างผู้ไม่ยอมแพ้พ่ายต่อโชคชะตา อย่างที่เคยทำผิดพลาดมาในอดีตอีกต่อไป.... และชีวิตนี้ ยังมีธรรมชาติที่สวยงาม มาน้อมนำใจให้รู้ว่า โลกเรายังหมุนไปไม่หยุดนะ ยังคงมีสายฝนพรำ ดอกไม้หอมหวานบานตระการตาตระการใจ ให้ใจเราทุกดวง ได้สดชื่น มีพลัง มีความหวังไม่มีวันมอดสิ้น...
31 มีนาคม 2546 07:28 น. - comment id 120692
ล่องเรือพายสาหร่ายแหน...แพโสน ดอกกระโดนร้อยมาลัย...ไต่ถามหา ลมข้าวเบาล่องหนัก...รักอวลมา หอมคุณค่าทุ่งสวรรค์...วันฝนโปรยฯ น้อมนิยมนิ
31 มีนาคม 2546 10:16 น. - comment id 120705
คุณพุดพัดชา......ขอบคุณในความรักและหัวใจที่มอบให้ ที่อยากบอกคือ บทความบรรเจิดเช่นกัน เป็นแรงบันดาลใจ เนิ่นนาน อย่างหาสิ่งไหนเปรียบได้ ชื่นชมในตัวคุณเช่นกันนะครับ คุณน้ำ.....ผมก็ชอบประโยคนี้นะครับ เป็นบรรยากาศจริงๆ ที่อยู่ในความทรงจำครับ ชืนชมคุณเช่นทุกๆ ครั้งนะครับ
31 มีนาคม 2546 19:07 น. - comment id 120837
มาเสพ ความสุขของสายฝน มาชมผล สดไสว ของใยขาว มาเหยียบย่ำความฉ่ำชุ่ม ชอุ่มข้าว มาเหน็บหนาว กับวังเวง ในเพลงฝน
31 มีนาคม 2546 20:47 น. - comment id 120901
โอ้โฮ.. ดีใจที่ได้มาอ่าน (อีกรอบ) นะคะ.. (((((พุดพัดชา เก่งจังเนอะ..)))))) ชื่นชมลำน้ำน่าน..และทุกคน ๆ นะจ้ะ
31 มีนาคม 2546 21:59 น. - comment id 120923
หน้าส่วนตัว
ยกให้เลยจริงอ่ะ เย้ๆๆๆ ใจดีจัง
ขอบคุณค่ะ . . .แต่ทะไมยังให้คนอื่นดูอีกล่ะ ไหนบอกยกไห้เราแล้วไง???????
=^_____^=
31 มีนาคม 2546 23:33 น. - comment id 120950
ฝน..โปรยมาให้แล้ว..ทุกคนรีบแจวรองน้ำกิน วันนี้ได้กำไรสองต่อ อ่านกลอนไพเราะ จนได้กลิ่นข้าวยาคู อ่านบทความชื่นใจชองพุดพัดชา จนนึกว่านั่งอยู่ข้างกอเข็มขาว อิ่มจริงๆ
1 เมษายน 2546 00:54 น. - comment id 120957
ลุงม้าก้านกล้วย...หากรู้สึกหนาวเศร้าจริงๆ พรุ่งนี้มะรืนนี้คงมีบทกวีรจนาจากความรู้สึกนี่เป็นแน่..ขอบคุณนะครับลุง คุณริมธาร....ขอบคุณครับที่มาชมทุ่งข้าวและสายฝน แต่ว่าเสียดายที่ ทุ่งข้าวไม่ได้อยู่ริมธาร คงไม่เป็นไรนะครับ ไม่งั้นคงงดงามยิ่งกว่า คุณแม่มดน้อย ..ผืนนาที่ลำน้ำน่านยกให้จริงๆ หน่ะอยู่ที่บ้านครับ จะไปหรือเปล่าหล่ะครับ... แซวหน่อยนะ คุณฤกษ์ ...ตอนนี้ข้าวยังไม่สุกเลยครับ ยังกวนข้าวยาคูไม่ได้ ถ้าเป็นข้าวม่าว ก็พอจะได้นะครับ ทานไปอ่านบทกวีของคุณพุดพัดชาไป คงหวานไหว ให้ไม่รู้ซา... ขอบคุณหัวใจทุกดวงที่มาเสพในความงามของท้องทุ่งแห่งนี้ครับ
4 เมษายน 2546 19:27 น. - comment id 122278
ธรรมชาติแห่งท้องทุ่งนา...เป็นความงามที่บริสุทธิ์..สดใส..ไร้มลทิน...เป็นสิ่งที่สวยงามมาก..ยากจักลืม.....ฯ แวะมาชมธรรมชาติค่ะ..ภาพสวยมากค่ะ..
8 เมษายน 2546 22:32 น. - comment id 124082
ขอบคุณครับ คุณราชิกา บ้านผมเป็นแบบนี้หล่ะครับ ธรรมชาติล้วนๆ สบายดีนะครับ บริสุทธิด้วยหล่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
