ต้นมะเขือ ออกดอกงาม ยามเป็นผล ดอกโผล่พ้น ชูช่อชั้น ปานบุปผา ทั้งขาวม่วง เป็นรวงย้อย ห้อยลงมา ดอกก้มหน้า ลงสู่ดิน ถิ่นเกิดตน ดั่งดอกเจ้า เขารู้ผล ว่าตนต่ำ ถ่อมตนนำ จึงอ่อนน้อม ย่อมเป็นผล ไม่ใฝ่สูง จนฟุ้งทั่ว ตัวของตน มะเขือผล จึงงดงาม ตามครรลอง แต่ต้นกล้วย ทวยแทงดอก ออกตรงยอด เป็นปลีทอด สู่ยอดฟ้า พาหม่นหมอง แหวกกอกล้วย ด้วยใจฮึก นึกคะนอง จึงหมายปอง ขึ้นสู่ฟ้า ณ แดนไกล ดั่งปลีกล้วย ไม่รู้ผล ว่าตนต่ำ ใฝ่สูงนำ ทะเยอทะยาน ลืมบ้านได้ ลืมกำเนิด เกิดจากดิน ถิ่นพงไพร จึงมุ่งไป สู่วิมาน ชั้นเบื้องบน เจ้ามะเขือ เพราะอ่อนน้อม ย่อมดีได้ เพราะคนใช้ ไม่ตัดตอ พอออกผล แต่ต้นกล้วย ด้วยใฝ่สูง มุ่งเกินตน พอใช้ผล คนจึงตัด จำกัดไป จะเลือกเป็น ดอกมะเขือ เพื่ออ่อนน้อม หรือจะยอม เป็นปลีกล้วย เพื่อม้วยได้ ให้ตรองตรึก แล้วนึกคิด เป็นนิจนัยน์ แล้วเลือกไป ตามครรลอง ของคนดี
วิจิตรวาทะลักษณ์ 7 พ.ค. 2548 12:52 น. - ID 75572 
8329
1
0
7 พฤษภาคม 2548 14:25 น. - comment id 463185
เอาเปนความทะเยอทะยานแบบปลีกล้วย ผสมกะความอ่อนน้อมของดอกมะเขือดีมั้ยฮะ ประมาณว่ามะเขือปลี ^^
7 พฤษภาคม 2548 18:54 น. - comment id 463297
งงๆ เหมือนเคยอ่าน เคยเมนต์ไปแล้วว กลอนเก่าๆที่ลุงทะลักเขียนไว้ มันหายไปไหนหมดอ้ะคะ??? งื้อ - - หนูฝันอยากเป็นดอกมะเขือเจ้าค่ะ ^^กลอนของลุกทะลัก เพราะทุกกลอนเลยน๊ออ คนไรเก่งจัง???
11 พฤษภาคม 2548 17:29 น. - comment id 465207
ครั้งตอนเล็กเด็กน้อยวันไหว้ครู ต้องหาดูดอกมะเขือเผื่อให้เห็น ในกรุงเทพหาทางช่างยากเย็น ต้องรำเค็ญไม่เห็นดอกมะเขือ ไม่มีเลยดอกจริง ๆ เห็นแต่ในภาพ แต่ทางต่างจังหวัดมีมาก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
