คุณยายขี้เมากับหลานสาวกตัญญู

วิจิตรวาทะลักษณ์

          ไปอาบน้ำ  แต่งตัว  อย่ามัวช้า
ถึงเวลา  ทำงาน  แล้วหลานเอ๋ย
จะมานั่ง  อยู่ทำไม  รีบไปเลย
เดี่ยวจะเลย  เวลา  หาทำกิน
          พ่อแม่เจ้า  อย่าร้าง  แต่ยังเด็ก
ยามเจ้าเล็ก  ยายเลี้ยง  เพียงดับดิ้น
เมื่อเจ้าโต  ถึง ม. สอง  ต้องหากิน
เพื่อเป็นสิน  น้ำใจ   ยายคืนมา
	          ทั้งตัวเจ้า  และน้อง  ต้องจำไว้
ยายนี่ไง  คนเลี้ยงเจ้า  เข้าใจหนา
โตป่านนี้  ต้องแทนคุณ  หนุนชีวา
หาเงินมา  เลี้ยงยาย  ให้อยู่ดี
	          ฟังยายทวง  บุญคุณ  ว่าหนุนเลี้ยง
น้ำตาเพียง  เอ่อพัง  ทั้งสองที่
เข้าอาบน้ำ  ล้างคราบไคล  ในทันที
สายวารี  ไหลหลั่ง  ทั้งสองตา
	          แล้วออกมา  แต่งกาย  ให้สะสวย
ละเลงด้วย  แป้งผง  ทาลงหน้า
ลบรอยคราบ  น้ำใส  ไหลจากตา
แล้วก้มหน้า  รับกรรม  ช้ำชีวี
	          พูดสั่งลา  น้องสาวตน  คนอยู่บ้าน
พี่ออกไป  ทำงาน  นะน้องพี่
พี่ทำแทน  น้องแล้ว  แก้วคนดี
อยู่ที่นี่  หุงข้าวหนอ  ไว้รอยาย
	          พอสั่งเสร็จ  ไปหายาย  ที่ปลายรั้ว
นั่งซ้อนตัว  จักรยาน  ปั่นเร่ขาย
เมื่อแม่เล้า  ได้ขึ้นชื่อ  ว่าคือยาย
เอาหลานตัว  ออกขาย  หมายทำกิน
	          ให้หนุ่มน้อย  หนุ่มใหญ่  ในหมู่บ้าน
เขาเอาหลาน  ทำระยำ  ให้ช้ำสิ้น
แลกเศษเงิน  ร้อยสองร้อย  รอยมลทิน
ได้แค่กิน  เบียร์เหล้าหนอ  ยายก็ยอม
	          หลานไม่มี  ที่พึง  จึงอาศัย
หวังเป็นร่ม  โพธิ์ไทร  ให้ถนอม
แต่คราบยาย  กลายแม่เล้า  เข้ามาปลอม
หลานต้องยอม  ขายตัว  เพราะกลัวยาย
	          นี่นะหรือ  สังคมไทย  ในกาลนี้
สิ่งดีดี  ที่ควรเพิ่ม  เริ่มเลือนหาย
เมื่อลัทธิ  บูชาเงิน  เกินบรรยาย
ความเสื่อมทราม  เริ่มทำร้าย  ลายแผ่นดิน 
          วิจิตรวาทะลักษณ์
          วันพุธที่  16  มิถุยายน  2553