..๏ มหัศจรรย์

อัลมิตรา

กาพย์ฉบับ ๑๖
๏ เอนโอนต้นอ่อนผ่อนปรน...ชื่นชมลมฝน 
จำนนจนไหวใบปลิว 
เสียดสีเป็นแนวแถวทิว.........บ้างแยกแผกพลิ้ว 
สูงลิ่วต่างลู่ตามลม 
บังเกิดสำเนียงเสียงผสม......กังวานนานนม 
โยกย้ายเยี่ยงกลมเกลียวกัน 
ยามลมกรรโชกโกรกพลัน......สั่นระริกพลิกผัน 
บ้างสั่นสะท้านไหวใบบาง ฯ 
๏ ดุจนาฏกรรมดุริยางค์..........แห่งน้องนวลนาง 
เอวบางร่างน้อยคอยระบำ 
พลิ้วไหวบรรเทิงเริงรำ...........ยามลมลำนำ 
เลิศล้ำลีลาท่าที 
หวีดหวิวหวานแว่วสุนทรี......เสมือนหนึ่งซึ่งกวี- 
ผู้มีจินตนาการเกิน 
ร่ายเรียงรจนาพาเพลิน.........โอบเอื้อเชื้อเชิญ 
จำเริญชมทุ่งจรุงใจ ฯ 
๏ เห็นอ้อปอปลงหญ้าไทร....แน่นขนัดกวัดไกว 
สั่นไหวใบหวั่นกระนั้นเอง 
นกน้อยสับสนอลเวง............เกาะลงโคลงเคลง 
รีบเร่งรุกไล่ไปมา 
โฉบเฉี่ยวเลี้ยวว่อนลีลา........โผผินบินถลา 
เหินฟ้าร่อนลงปลงปอ 
ซุกซ่อนหลบเร้นรีรอ............บ้างออกหลอกล่อ 
ครั้นพอเห็นฝูงพุ่งทะยาน ฯ 
๏ สำเนียงเสียงขรมผสมผสาน..เริงระรื่นชื่นบาน 
พริ้วผ่านหญ้าอ้อปอเอน- 
จับปลงโค้งเอียงเบี่ยงเบน.....ไร้บทกฏเกณฑ์
โผดเผ่นเช่นสนุกสุขจริง 
บินมาถลาล่วงช่วงชิง.............แล้วแนบแอบอิง 
ซุกนิ่งแล้วขยับฉับไว 
ตราบลมกรรโชกทันใด...........นำวสันต์อันใส 
จำใจพลัดพรากจากจร ๚ะ๛


กลอนหก
..๏ มองไกลสุดปลายสายฟ้า
เมฆาลาเลื่อนเคลื่อนหาย 
บังเกิดอัศจรรย์พลันกลาย
โปรยปรายเป็นเม็ดเกร็ดงาม 
สวยใสต้องกายเย็นฉ่ำ
สุขล้ำเกลื่อนกล่นล้นหลาม 
กระเซ็นเป็นละอองฟองตาม
ยังความสดชื่นรื่นรมย์   
กี่เม็ดโปรยปนหล่นฟ้า
แหงนหน้าเพ่งมองสวยสม 
กายเปียกเย็นฉ่ำตามชม
ยามลมล่องแผ่วพัดพา 
เมฆฝนบนฟ้าครากลาย
ควรหมายสุขสันต์หรรษา 
ชมวสันต์พลันเพลินเจริญตา
จนกว่าซาสร่างร้างกลาย  
สองมือชูรับจับน้ำ
ดื่มด่ำความเย็นกระเซ็นสาย 
น้ำฝนกลางหาวราวคลาย
ดับกระหายโหยหิวกิ่วท้อง 
ฝูงนกเริงร่าหฤหรรษ์
เฉกฉันไม่ขยับจับจ้อง 
ปรารถนาเห็นรุ้งเรืองรอง
ขอบฟ้าสีทองอำไพ 
สายฝนโปรยปรายคล้ายเคลื่อน
คล้อยเลื่อนลอยห่างทางไหน 
คงเหลือดินชุ่มพุ่มไม้
สวยใสสดชื่นตื่นตา 
ต่างแย้มดอกตามความฉ่ำ-
ชื่นล้ำรับรองพฤกษา 
เสกสรรค์หลากสีลีลา
เกินกว่าบรรยายในกวี 
สายรุ้งพุ่งพานภาเพริศ
ล้ำเลิศปาฏิหาริย์วรรณฉวี 
สัตตพรรณช่างล้ำงามมี
บังเกิดยามที่ฝนคลาย 
ต้องแสงสุรีย์ฉายกลายเปลี่ยน
ล้อเลียนฝนฟ้าคราหาย 
สดชื่นแจ่มใสใจสบาย
เรียงรายงดงามยามมอง ๚ะ๛