ที่ภายใต้ชายคาของป่าใหญ่ กิ่งเงาไม้แผ่ร่มห่มขุนเขา มีสิงสาราสัตว์เป็นเพื่อนเรา เหล่าไม้เถาดาษดื่นดูชื่นตา เงียบสำเนียงเสียงคนที่ครื้นเครง แผ่วบรรเลงบทเพลงของราวป่า เสียงขับร้องของเหล่านกแปลกหน้า ส่งภาษาเหมือนดังว่าเสียงดนตรี ในลำธารมีปลาคอยแหวกว่าย โขดหินคล้ายเกาะแก่งแต่งวิถี เสียงน้ำเซาะเลาะไหลให้เปรมปรีดิ์ แต่งแต้มสีเขียวขจีในหัวใจ ความทรงจำบริสุทธิ์ดุจน้ำค้าง ที่พราวพร่างกลางป่ายอดหญ้าไสว บรรยากาศยังอบอวลอยู่ข้างใน เก็บเอาไว้ในหัวใจมิรู้ลืม.......
คะน้า 13 ม.ค. 2545 15:50 น. - ID 8842 
900
3
0
13 มกราคม 2545 16:16 น. - comment id 30249
ไปเที่ยวมาแล้วมาเล่าเป็นบทกลอนหรอคะน้า...ขอรับ
13 มกราคม 2545 16:27 น. - comment id 30254
เป็นความทรงจำที่งดงาม แต่งได้ไพเราะจริง ๆ ครับ
13 มกราคม 2545 22:25 น. - comment id 30265
อยากไปเที่ยวป่าจังค่ะ เบื่อป่าคอนกรีตแล้วล่ะ คิดถึงป่าจันทบุรีจัง
14 มกราคม 2545 01:01 น. - comment id 30305
เพราะมากเลยคะน้า.... คิดถึงป่าจันทบุรี... เหมือนน้องเสี้ยวเลย... บ้านอยู่ที่นั่น.... อยากจะไปนอนที่เคียงดาวรีสอร์ทจัง....
14 มกราคม 2545 18:43 น. - comment id 30417
ธรรมชาติงาม ช่วยกันรักษาไว้นะ ชอบป่าเหนือหน้าหนาวมากจ้ะ โดยเฉพาะแม่ฮ่องสอน
15 มกราคม 2545 21:20 น. - comment id 30632
แต่งได้เพราะมากเลยครับ เข้าถึงธรรมชาติจริง ๆ เลย ^__^
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
