๑ คิดดูช่างน่าอิจฉา... ที่บางคนเกิดมาพร้อมกับสิ่งที่ฝัน ชีวิตบางครั้งอาจได้แค่อยู่ไปวันวัน ไม่ทานทันก็ได้แต่แก่ชรา ๒ นั่งมองผู้คนมากมาย... ในความหลากหลายอาจมีสิ่งที่เราปรารถนา จะมีสิทธิบ้างไหมในชาตินี้ที่เกิดมา เป็นผู้ยืนอยู่ข้างหน้ามากกว่าที่จะเป็นผู้ดู ๓ ตรงแถวหลังด้านใน... อาจไม่ใช่ที่นั่งที่จัดไว้อย่างสวยหรู ไม่ใช่จุดสำคัญที่ใครต่อใครต่างเฝ้าดู เป็นแค่จุดที่ฉันนั่งอยู่คนเดียวอย่างเดียวดาย ๔ ได้แต่นั่งเงียบเชียบ... ถึงจะแต่งตัวเนี๊ยบแต่มันก็ไม่มีความหมาย ความสนใจไม่ได้อยู่ที่ฉันยกเว้นแต่เพียงฉันจะตาย ถึงตัวฉันหายก็ยังไม่มีใครล่วงรู้เลย ๕ ความจริงน่ากลับบ้าน... ระงับอาการความอิจฉาก่อนที่ฉันอาจเฉลย ภาพที่เห็นแสนบาดตากว่าที่เคย คนเฉิ่มเชยอย่างฉันมันก็มีหัวใจ ๖ แท้จริงอยากมีโอกาส... ให้ได้วาดลวดลายตระการตามที่ฝันใฝ่ แต่ใช่ว่าทุกคนจะได้โอกาสในครั้งต่อไป ชีวิตอาจไม่ยาวไกลกว่าที่มันจะเวียนมา ๗ อาจล้มประดาตาย... ถ้าไม่ได้สมหวังดังคำที่เขากล่าวว่า แต่สำหรับฉันก็นับว่ามันคุ้มราคา ที่ได้ลองวิชาตามความปรารถนาของตัวตน ๘ เอาเถอะนะตัวเรา... แม้ว่าเขาอาจไม่เห็นว่ามันจะเป็นผล จะพยายามจนกว่าชีวิตจะไม่อาจทานทน แม้เทวดาจะไม่ดลก็ขอทนต่อสู้ด้วยตัวเอง ๙ สักวันคงจะมี... ในวันที่เราได้หลุดจากโลกแห่งการข่มเหง โดยวาจาท่าทางและการยำเกรง ทาละเลงอยู่บนโลกที่แต่งแต้มภาพมายา ๑๐ จะขอสู้ดูสักตั้ง... สิ่งที่เห็นเป็นพลังที่มาจากการริษยา เป็นแรงผลักดันให้หลุดพ้นจากสิ่งที่บังตา ให้ก้าวหน้าตามหัวใจที่ทะนง ๑๑ คงจะมีโอกาสบ้าง... ที่ได้เดินตามทางที่ใจต้องประสงค์ ขอสัญญาไว้เป็นดั่งเจตจำนง ว่าจะคงตั้งมั่นในใจกาย ๑๒ ถึงหรือไม่ไม่สำคัญ... แค่ขอให้คืนวันของฉันนั้นมีความหมาย แม้ว่าชาตินี้อาจไม่มีอะไรจารึกไว้ก่อนตาย ก็นับว่ายังไว้ลายที่ได้ก้าวตามฝันมา ๑๓ สุดท้ายก็ได้คิด... ว่าชีวิตคนเราอาจไม่เป็นไปตามใจถวินหา มีหลายคนต้องดิ้นรนกว่าจะผ่านพ้นมันมา ไม่ใช่ว่าได้มาเพราะโชคลาง ๑๔ และนี้คือสัจธรรม... อันผลกรรมแห่งการกระทำนั้นเป็นการสรรค์สร้าง ต้องต่อสู้ฝ่าฟันในความเป็นจริงของแนวทาง ถึงจะได้ไปจัดวางยังสุดปลาย ๑๕ กล่าวขานทุกคนทราบ... ต้องขอกรอบขออภัยกับความหมาย ที่ดูอาจจะเป็นสิ่งที่เข้าใจยากไปมากมาย ก็แค่เรื่องที่วางเรียงรายมาจากวิญญา ๑๖ ไม่ขอเป็นสิ่งถูกใจ... เพราะอาจจะมีสิ่งใดที่มีคุณค่ามากกว่า เพียงแต่อยากให้สิ่งนี้ได้ย้ำเตือนกาลเวลา ว่าคุณค่าจะมีมาถ้าลงมือ.
เจรนัย 9 พ.ย. 2550 16:00 น. - ID 109425 
1076
6
0
9 พฤศจิกายน 2550 17:54 น. - comment id 785883
ประมาณว่าอย่าดีแต่พูด หรือว่าคำพูดสำคัญยิ่งแต่การกระทำสำคัญยิ่งกว่าคะเนี้ย แวะมาเยี่ยมค่ะ...
9 พฤศจิกายน 2550 21:56 น. - comment id 786080
จุดหมายไม่ไกลเกินเรา หากเราพยายามค่ะ
10 พฤศจิกายน 2550 00:59 น. - comment id 786146
ใช่คะ เราจะไม่มีโอกาสถ้าเราไม่คว้าไว้
10 พฤศจิกายน 2550 08:06 น. - comment id 786209
ดีจ๊ะ พระจันทร์ฯแวะมาทักทายยามเช้าจ้า แวะมาชื่นชมผลงานจ้า
10 พฤศจิกายน 2550 11:46 น. - comment id 786364
ต้องลองผิดลองถูกให้มันรู้กันไปเลย
10 พฤศจิกายน 2550 15:32 น. - comment id 786491
เยี่ยมค่ะเยี่ยม..บทกลอนไพเราะมาก.. ชอบมั่ก ๆ .. ความหมายดีมากเลยค่ะ.. ขอชื่นชมจากใจจริง.. ให้เจ้าหมาน้อยน่ารักเป็นรางวัลละกันนะคะ
10 พฤศจิกายน 2550 15:38 น. - comment id 786494
แก้ตัวค่ะ..
10 พฤศจิกายน 2550 18:31 น. - comment id 786552
ถ้าแค่เพียงเฝ้ารอฝันวันข้างหน้า ไม่มีวันที่จะมาถึงมือได้ ลงมือเถอะนะแม้ไม้ได้เท่าใครใคร แต่เชื่อสิวันหนึ่งไซร้จะเป็นจริง
11 พฤศจิกายน 2550 13:05 น. - comment id 786877
ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้ครับ
12 พฤศจิกายน 2550 00:54 น. - comment id 787066
ถ้าลงมือเดี๋ยวนี้ย่อมดีแน่ อย่ามัวแต่เงื้อง่าวางท่าสวย บทพิสูจน์พูดแล้วทำเอื้ออำนวย โชคไม่ช่วยหรอกหนาอย่างอมือ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
