..โรคทรัพย์จาง..

กะลาสีเบจ

       เศรษฐกิจในประเทศเพทอาภัพ
ข้าวของปรับขึ้นราคาทุกวาแผง
เป็นที่มาของสาเหตุเศษเชื้อแรง
ทั่วระหนทุกระแหงแข่งกันเป็น
โรคทรัพย์จางภัยร้ายสหายซี้
ในสังคมยุคนี้ที่ทุกข์เข็น
เงินซักบาทพร่ำหาเลือดตากระเด็น
สุดลำเค็ญกว่าจะได้ในงานการ
สาเหตุโรคคือข้าวของสิ่งต้องใช้
ถีบราคาขึ้นไปดั่งไฟผลาญ
กินร้านไหนเห็นกระดาษพาดประจาน
1 มีนา ผ่าน ขึ้น 5 บาท ทุกจานใบ
นิสัยจ่ายก็เป็นสาเหตุหลัก
เดี๋ยวก็ควักเดี๋ยวก็กดหมดไฉน
เดี๋ยวก็ซื้อเดี๋ยวก็เปลี่ยนวนเวียนไป
ยิ่งเติมไฟเชื้อบริโภคโรคทรัพย์จาง
อาการโรคดูง่ายภายเปลือกนอก
เครียดจนหอกยืดยาวดั่งว่าวหาง
รอยตีนกาชัดเด่นเป็นสายทาง
หน้าเหมือนร้างความสุข..ทุกลมหายใจ
ตาละห้อยกร่อยแสงแห่งประกาย
พักขนขวายเที่ยวเตร่เร่หนไหน
ยามนอนหลับพับตาไม่พาไป
สุขภาพใจเสื่อมโทรมกระโจมกิน
ระยะโรคเริ่มฟักตัวแต่กลางเดือน
เชื้อเชือดเฉือนฝังกายทำลายสิ้น
ทีละแดง ทีละม่วง บ่วงอาจินต์
เริ่มสดับรับกลิ่น..ความจางเจือ
ถึงระยะสุดท้ายวันปลายเดือน
ร่างทั่วเรือนโรคร้ายทำลายเถือ
ต้องอดทนกัดดินกินก้อนเกลือ
รอวัคซีนมาฉีดเพื่อเจือทุเลา
วิธีป้องกันรักษานั้นมีมาก
ไม่ลำบากก็หยิบยืมของเพื่อนเขา
กู้ตรงนั้นโปะตรงนี้ให้ตื้นเบา
กู้ตรงโน้นโปะให้เขาเรากู้เพลิน
แค่วัคซีนได้ผลจนเดือนใหม่
ความสดใสบินกลับมาถลาเหิน
อาการร้ายไม่กรายกล้ามาล่วงเกิน
ครั้นรับเงินก้อนใหม่ในต้นเดือน
       เป็นวัฏจักรหมุนเงินงูกินหาง
ก่ออิฐร่างสร้างหนี้ถี่เสมือน
หัวกินหางเวียนวนเดือนชนเดือน
สัญญาณเตือนมาถึงจึงกู้ชน
ความพอเพียงเลี่ยงไปทำไมเล่า
รู้จักเอามาใช้ให้เกิดผล
พอ ในสิ่งที่ได้มากายาตน
เพียง ในคนที่เป็นคนบนปัญญา
       เขามีล้านเอ็งมีร้อยด้อยกำลังซื้อ
เงินในมือถือไปในร้านค้า
ควักเงินจ่ายตามเขาทุกเวลา
ก็..สมควรค่าให้เขาด่า..ไอ้คนจน
........กะลาสีเบจ (๕ มีนาคม ๒๕๕๑)