๑.กูมาเยือนค่ายคูที่กูสร้าง มันรกร้างย่อยยับกองทับสุม ทั้งชื้นมืดพืชรกขึ้นปกคลุม มากราบหลุมศพชนคนระจัน ๒.กูชื่อจัน หนวดเขี้ยว ชอบเคี้ยวหมาก กูต่างหากควรตายอยู่ในนั้น ที่เรียกกูทุกคำ..พ่อกำนัน กูจำมั่นไม่ลืมจงปลื้มใจ ๓.นึกถึงพ่ออยู่หัวบรมโกศ ที่ทรงโปรดรับสั่งให้ฟังไว้ ถ้าทรงลับดับขันธ์ลงวันใด อย่าให้ขุนขี้เรื้อนครองบัลลังก์ ๔.ชาติจักล่มวิบัติทั้งรัฐราษฎร์ ด้วยความขลาดด้อยปัญญาและล้าหลัง และจริงดั่งพระองค์ทรงระวัง พม่าฟังข่าวผลัดกษัตริย์ไทย ๕.เมื่อรามัญพม่ากรีฑาทัพ ขุนขี้เรื้อนรู้ขยับรับไม่ไหว นิมนต์ขุนหาวัดมาปัดภัย ให้ลาไตรสิกขาออกมารบ ๖.แม้ว่าทัพพม่าจะล่าถอย ท่านต้องคอยห่วงหลังระวังหลบ เพราะเชษฐาเหนือเกล้าไม่เคารพ ถ้าปล่อยสบโอกาสท่านอาจตาย ๗.จึงออกบวชอีกครั้งเมื่อหลังศึก ไม่เคยนึกครองราชย์ไม่คาดหมาย ขุนขี้เรือนครองบุรีเถิดพี่ชาย น้องยอมตายเป็นผีในจีวร ๘.เอกทัศน์..คือนามยามครองราชย์ แต่หากชาติถูกเชือดใครเดือดร้อน พม่ากลับทัพทหารมารานรอน กูสังหรณ์ใจแล้วไม่แคล้วภัย ๙.กูเคยกรำศึกเจนเป็นทหาร กูแหละเห็นพระประธานท่านร้องไห้ ข่าวพม่ารามัญเหมือนควันไฟ จะอยู่ไกลสุดอ่าวย่อมข่าวรู้ ๑๐.อยุธยาธานินทร์จะสิ้นฉัตร เอกทัศน์ราชาหรือกล้าสู้ กูรวมพวกเพื่อนพ้องพี่น้องกู กูทนอยู่ดูดายไม่ได้แล้ว ๑๑.ทั้งอีอ้ายชายชาญทหารเก่า จะเด็กเฒ่าคราวกล้าก็ทแกล้ว เลือดรักชาติฉาดจ้าทุกตาแวว ร่วมสร้างแนวป้องขวาง..บางระจัน ๑๒.จะยั้งทัพพม่าให้ช้าเคลื่อน กูแหละเตือนกรุงศรีถึงที่มั่น กูแหละขอปืนใหญ่ไว้ป้องกัน กูจาบัลย์ร้องไห้ไม่ได้ปืน ๑๓.เขากลัวว่าพม่าชิงจึงนิ่งเสีย ไม่กลัวเมียลูกโดนโจรข่มขืน ไม่กลัวชาติสิ้นสุดไร้จุดยืน ไม่กลัวผืนดินเย็นลุกเป็นไฟ ๑๔.ถามใจกู..กูจะสู้ให้รู้แพ้ แผ่นดินแม่อยู่นี่หรือที่ไหน แผ่นดินแม่อยู่เย็นและเป็นไท โอบลูกไว้ให้แน่นจะแทนคุณ ๑๕.ผ้าประเจียดแจกจ่ายให้ชายกล้า กันศาสตราอาวุธหยุดกระสุน พระธรรมโชติเสกคาถาอย่างการุญ เป็นบุญคุ้มหัวหูพวกกูนัก ๑๖.เพื่อนกูเอ๋ยเคยขลาดขยาดไหม เอากายใจเข้าแลกยอมแตกหัก กี่เลือดหลั่งสังเวยไม่เคยพัก เพราะความรักธรณียอมพลีกาย ๑๗.แม้พม่าชะตาขาดตายกลาดเกลื่อน แต่เสียเพื่อนทีไรกูใจหาย วิญญาณเพื่อนอับปางลงกลางทราย จะละลายหลอมแน่นกับแผ่นดิน ๑๘.แม้ชนะศึกเสร็จถึงเจ็ดครั้ง แต่หล่อปืนยิงพังดับหวังสิ้น ข่าวรามัญหาญสู้นั้นกูยิน ไอ้เหลือบริ้นกินกายแล้วขายรัง ๑๙.แผ่นดินไทยคุ้มหัวยังชั่วชาติ บังอาจเป็นปรปักษ์คิดหักหลัง เป็นนายกองสุกี้มีกำลัง พม่าตั้งเป็นใหญ่เพื่อใช้งาน ๒๐.ศึกครั้งแปดครานั้นกูหวั่นนัก ไอ้คนชักศึกใหญ่เข้าใส่บ้าน มันขุดทางกลางคืนเอาปืนคลาน พอขึ้นลานถาโถมระดมยิง ๒๑.กูก็รู้ไม่ใช่กูไม่รู้ ถ้ากูสู้คงตายทั้งชายหญิง กูหาที่ตั้งหลักเพื่อพักพิง ที่ตายจริงเล็กน้อยไม่ค่อยมี ๒๒.ให้เพื่อนยินดินรู้ว่ากูรัก แต่ยากจักรอดครบเมื่อหลบหนี เรารวมเป็นกลุ่มวงในพงพี ดักขยี้สุมซ่องเป็นกองโจร ๒๓.เมื่อกรุงไกรไฟเผาเป็นเถ้าซาก พระยาตากหักด่านไปย่านโพ้น เป็นทหารรานรอนแต่อ่อนโยน จะรอโค่นพม่ากับรามัญ ๒๔.จึงรวมคนรวมใครที่ใจสู้ พรรคพวกกูที่เหลือก็เชื่อมั่น ทั้งหญิงชายจากค่ายบางระจัน เข้าร่วมกันทันทีไม่ลีลา ๒๕.พระยาตากรวมพลทุกหนแห่ง ฝึกจนแกร่งเชี่ยวการทหารกล้า แต่งตั้งกูนำทัพจับศาสตรา ชื่อ..พระยาศรีสิทธิสงคราม ๒๖.กูยืนยันสัญญาต่อหน้าเถ้า ใครที่เผาอโยธยามันกล้าหยาม กูจะกอบกู้กรุงให้รุ้งงาม จะไว้นามบรรพชนคนระจัน ๒๗.หลับตาเถิดเพื่อนเอ๋ยผู้เคยรบ สุขสงบสู่ห้วงสรวงสวรรค์ กูบอกเพื่อนไหมว่ากูจาบัลย์ เคยเอาหลังพิงกันประจัญบาน ๒๘.ไทยจักภูมิใจทั่วไปชั่วลูก เถ้ากระดูกปู่ย่าผู้กล้าหาญ จักฝังแน่นแผ่นดินตราบสิ้นนาน ให้ลูกหลานจดจำความลำเค็ญ ๒๘ เมษายน ๒๕๕๑
ฤทธิ์ ศรีดวง 28 เม.ย. 2551 19:01 น. - ID 114610 
1765
7
0
28 เมษายน 2551 19:03 น. - comment id 844183
ประวัติศาสตร์เรื่องชาวบ้านบางระจัน มีการบันทึกกันอย่างจริงจังสมัยรัชกาลที่ ๔ มีนักวิชาการบางท่านไม่เชื่อว่าเป็นเรื่องจริง คิดว่าเป็นเรื่องแต่งขึ้นเป็นนิยายอิงประวัติศาสตร์ มีกวีท่านหนึ่งได้รจนาเรื่องบางระจันไว้อย่างไพเราะลึกซึ้ง ขออภัยที่จำท่านไม่ได้ เพราะเคยได้อ่านตอนเด็กๆ ผมเคยอ่านเรื่องกำนันจัน หนวดเขี้ยว ที่หลวงพ่อฤๅษีลิงดำเล่าไว้ ท่านบอกว่า กำนันจัน เป็นคนที่อ่อนโยน ชาวบ้านรักมาก บางทีก็เรียกท่านว่า ขุนบาลไท นิสัยชอบเคี้ยวหมาก ดูดบุหรี่ เคยเป็นทหารมาก่อนซึ่งก็รวมถึงชาวบ้านอีกหลายคนที่ร่วมรบ ไม่งั้นจะสู้พม่าได้อย่างไร พอศึกครั้งสุดท้ายเห็นว่าอยู่ไปก็ตายเปล่าเพราะไม่มีปืนใหญ่ไปสู้กับเขา จำเป็นต้องล่าถอยตั้งหลักเพื่อจะกลับมาต่อสู้ใหม่ภายหลัง ก็พาพรรคพวกหนีออกไป ก็มีตายบ้างราว ๑ใน๔ เท่านั้น ไปเป็นกองโจรมีกำนันจันเป็นหัวหน้า ดักฆ่าพม่าที่ออกหาเสบียงอยู่พักหนึ่ง ก็ไปร่วมกับพระยาตาก ซึ่งประวัติศาสตร์ขาดตอนช่วงนี้ สรุปไปว่าทุกคนตายหมด เป็นเรื่องที่หลวงพ่อเล่าให้ฟัง อย่าไปคิดอะไรจริงจัง คิดว่าอ่านกลอนเล่นเพลินๆก็แล้วกัน ทีแรกก็ไม่ได้นึกอยากเขียน บังเอิญวรรคที่ว่า ..แผ่นดินแม่อยู่นี่หรือที่ไหน.. แว่บขึ้นมาดื้อๆ ก็เลยเอามาบรรเลงจนจบอย่างที่เห็น
28 เมษายน 2551 19:10 น. - comment id 844185
ข้าน้อย ขอคารวะท่านนายจัน บรรพบุรุษ ของไทย ที่ได้มาเยือนกรุงรัตนโกสินทร์ ตอนนี้ก็ค่อนข้างแตกความสามัคคีอยู่หนา ฟ้องค่ะ ท่าน ฟ้อง
28 เมษายน 2551 19:13 น. - comment id 844188
พี่ชาย..กินข้าวยังเจ้าคะ.. วันนี้มารำพึง..เย็นเน้อ..ปกติข้าเจ้าเห็นมาค่ำก้อดึก..อิอิ
28 เมษายน 2551 19:18 น. - comment id 844195
โหหหหหห รำพึงยาวเหยียดเลยค่ะคุณฤทธิ์ ดีนะ อ่านแล้วได้ความรู้ด้วยแระป นะเอากลอนที่จะแต่งออกมานั่งมอง แต่เขียนไม่ได้เลยค่ะ ติดอยู่ตรงวรรคแรก ที่จะเริ่มเขียนนี่แระ วรรคแรกไม่ผ่าน วรรคต่อไปเลยไม่ตามมาง่ะ
เฮ้ออ...ไม่รู้อีกสองสามวันจะแต่งเสร็จซัก เรื่องนึงมั้ย...คุณฤทธิ์สบายดีนะ ทางโน้น ฝนตกมั้ย
28 เมษายน 2551 19:57 น. - comment id 844236
เป็นประวัติศาสตร์ที่น่าเชิดชูมากๆ
หนูก็เป็นคนไทยที่รักชาตินะคะ แวะมาให้กำลังใจคะ
28 เมษายน 2551 20:54 น. - comment id 844258
อ่านบทกวีของคุณแล้ว ประทับใจยิ่งกว่าอ่านประวัติศาสตร์ อีกค่ะ เข้าใจและจำง่าย แต่งเก่งด้วยค่ะ
28 เมษายน 2551 21:23 น. - comment id 844271
แวะมาอ่านชื่นชมฝีมือกลอน นานๆจะมีให้อ่านอิ่มๆ เยี่ยมมากๆค่า สอนวิชาประวัติศาสตร์ หรือเปล่าค่ะเนี่ย
28 เมษายน 2551 22:07 น. - comment id 844306
ขอชื่นชม คุณฤทธิ์ ด้วยคนครับ
28 เมษายน 2551 22:10 น. - comment id 844309
คุณฤทธิ์ สุดยอดจริงๆ ครับ นายจันรำพึง ผมไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร รู้ไหมขณะที่ผมอ่าน มันตื้นตัน ในอกยังไงไม่รู้ นึกถึงวีรกรรมของ บรรพบุรุษของเรา อย่างที่คุณว่าครับ "แผ่นดินแม่อยู่นี่หรืออยู่ไหน" ขอบคุณมากครับ ขอบคุณจริงๆ
28 เมษายน 2551 23:25 น. - comment id 844340
สุดยอดครับ ..เหมือนเดินตามหลัง กำนันจันเลย...รักประเทศไทยอีก เป็นกองเลย.. ขอบคุณนะพ่อกำนัน
29 เมษายน 2551 01:49 น. - comment id 844396
เยี่ยมยอด ยอดเยี่ยมจริงๆเลยค๊าบบ
29 เมษายน 2551 07:18 น. - comment id 844434
สวัสดีค่ะ คุณฤทธิ์ งานคุณภาพเหมือนเดิมค่ะ เมื่อคืนคลิ๊กเข้ามาครั้งหนึ่งแล้วเห็นตอนที่พึ่งลง แต่เห็นว่ายาวและ กำลังมึนมากเลยคิดว่าค่อยอ่านยามเช้าสมองโล่งๆ ดีกว่า ไปนอนก่อน ตื่นมาอ่านซึ่งเป็นการคิดถูก อิอิ ไม่ผิดหวังอีกแล้วค่ะ ขอบคุณงานคุณภาพเขียนให้อ่านเรื่อยๆ นะค่ะ เรื่องพวกนี้รันไม่ค่อยได้อ่านใน หนังสือ เท่าไหร่มาเก็บเกี่ยวเอาจาก คุณฤทธิ์ นี่แหละ ไม่ว่าพระศิวลี ฯลฯ
29 เมษายน 2551 11:46 น. - comment id 844495
ราวกับภาพฝันเมื่อจิตประหวัดไปในสมัยกรุงเก่า เสียงเสภาโทนทับกรับระฆังยังดังแว่วมาไม่ขาดสาย ภาพความแตกสลายพินาศแห่งกรุงศรีสมัย รศ. ๒๓๑๐ แปลกราวกับภาพนิมิตนี้ปรากฎอยู่ตรงหน้านี้แล้ว กลิ่นหอมลั่นทมปรุงฟ้ามาประโปรย เสียดายนักเวียงวังแต่ครั้งก่อน มลายรอนด้วยเพลิงเสน่หา เมื่อศึกม่านยกทัพขยับมา ทหารหาญอาสาหาไม่มี หากจักทิ้งเมืองแก้วไปแผ้วทาง ก็ห่วงนางห่วงแม่แลกรุงศรี ห่วงมณฑปปรางค์ทองผองบุรี คงวิบัติอัปรีย์สิ้นศรีชัย จักเป็นตายร้ายดีถึงที่แล้ว เสียงเจื้อยแจ้วเด็กแดงแข่งร้องใหญ่ ประตูแตกแหกออกเป็นดอกไฟ โจงกระเบนตาดสไบล้มไล่แทง ทวนฟันดาบอาบเลือดเชือดข้าศึก ดาบดื่มลึกเนื้อนามสยามแสยง หาไม่แล้วชาตินี้บุรีแรง จักแห้งแล้งผู้กล้าพากันตาย ทะยานดาบฟาดไปใส่ข้าศึก คมดื่มลึกตะพายแล่งสิ้นจุดหมาย ตะแบงมานชุ่มเลือดเดือดจากกาย ตะแลงแกงหรือแตกพ่ายไม่รู้แล้ว พอไฟลุกกระพือโหมโดมพระธาตุ แน่แล้วชาติแตกทัพอับหัวแถว เจดีย์ปรางค์ปรารัตน์หักยับแนว สูญสิ้นแก้วเลือดนายไพร่ใหลอาบกรุงฯ ขออนุญาตินะครับ อ่านแล้วจิตตื่นเลยครับ ลำน้ำน่าน บุรุษแห่งสายน้ำนิรันดร์ ๑๒ สิงหาคม ๒๕๔๘
29 เมษายน 2551 16:07 น. - comment id 844577
29 เมษายน 2551 17:10 น. - comment id 844599
สวัสดีค่ะพี่ฤทธิ์
29 เมษายน 2551 18:05 น. - comment id 844620
1 พฤษภาคม 2551 11:09 น. - comment id 845117
๑.พี่เจี๊ยบ สวัสดีครับ ที่แวะมาทักทาย ตอนสร้างกรุงรัตนโกสินทร์ ดวงเมืองเป็นอย่างนี้อยู่แล้ว คือคนจะไม่ค่อยสามัคคีกัน ขัดแย้งกัน แต่ภาพรวมแล้วมั่นคง ถ้าทราบเรื่องดวงเมืองแล้วคงพอทำใจได้ครับ ขอให้มีความสุขในวันหยุดแรงงานนะครับ .. ๒.พิมจัง ไง..ไอ้หนูพิม พี่มาหัวค่ำมั่งไม่ได้หรือไง พี่กินแล้ว เราล่ะกินหรือยัง? มีความสุขนะไอ้หนู ขอบคุณที่ยังไม่ลืมกัน .. ๓.ปราณรวี ผมเขียนไปเรื่อยๆน่ะปลา สมัยก่อนห่วงกลัวจะยาวเกินไป แต่ตอนนี้ไม่ห่วงแล้ว อยากเขียนแค่ไหนก็เขียน จะยาวเท่าไหร่ก็ช่างมัน เรื่องวรรคแรกไม่ถูกใจแล้วไปต่อไม่ได้ผมก็เป็นนะ แต่ถ้าถูกใจแล้ววรรคต่อไปจะไหลลื่นมากๆ ถ้า ป.แต่งเสร็จก็รีบเอามาลงละกัน จะคอยอ่านครับ ที่พะงันฝนตกบ้างเหมือนกัน พายุเข้า แต่แค่สองวันก็หาย ได้ข่าวว่าที่กรุงเทพตกหนักหลายวัน ที่บ้าน ป.เป็นไงมั่ง ฝนตกทั่วฟ้าหรือเปล่า มีความสุขมากๆนะ เคลียร์งานไวไว จะได้พักผ่อน ยังระลึกถึงเพื่อนเสมอครับ ๔.ผู้หญิงมือสอง หวัดดีน้องการ ขอเรียกน้องละกัน เห็นสมัครเป็นน้องสาวแล้ว ก็ดีนะครับ ที่อ่านประวัติศาสตร์ ถ้าศึกษากันจริงๆ มีเรื่องที่น่าสนใจมากเหมือนกัน ถ้ามีโอกาส จะค่อยๆนำมาเล่าสู่กันฟังในแบบฉบับของพี่นะ คือต้องหาวิธีถ่ายทอดด้วย บางทีได้ข้อมูลมาเล็กน้อยจะถ่ายทอดตรงๆก็ไม่ชัดเจน ต้องพลิกแพลงบ้างอะไรทำนองนี้ เห็นว่าพักนี้ใฝ่ทางธรรมมากขึ้น ดีครับ อนุโมทนาด้วยครับ ขอให้มีความสุขนะครับ ดูแลสุขภาพด้วย อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย . ๕.คุณนิลวรรณ สวัสดีครับ ขอบคุณมากครับที่แวะมาทักทายกัน เห็นชื่อคุณนิลวรรณสองครั้งแล้ว แต่ไม่เคยอ่านงานคุณนิลวรรณ ไม่ทราบเขียนกลอนด้วยหรือเปล่าครับ ถ้าอ่านแล้วเข้าใจโดยไม่ต้องแปล ผมยินดีมากครับ ถือว่างานประสบความสำเร็จ เพราะเจตนาในการเขียนงานทุกครั้งคือผู้อ่านควรจะเข้าใจได้ทันที ถ้าอ่านแล้วไม่เข้าใจผมถือว่างานผมล้มเหลว ผมแค่อยากเขียนงานให้คนที่ไม่ชอบร้อยกรองอ่าน ถ้าอ่านแล้วเข้าใจ ผมเชื่อว่าเขาจะชอบร้อยกรอง ร้อยกรองจะไม่ตายครับ ขอให้มีความสุขครับ . ๖.กันนาเทวี ขอบคุณครับพี่กันนาเทวีที่มาทักทายกัน ผมไม่ค่อยรู้อะไรเท่าไหร่หรอกครับ อาศัยอ่านเอาน่ะครับ ไม่ได้สอนประวัติศาสตร์หรอกครับ ขอให้มีความสุขมากๆครับ .. ๗.คุณรัมณีย์ ขอบคุณครับที่มาเยี่ยมกัน และยินดีที่ได้รู้จักครับ .. ๘.คุณสืบ ขอบคุณครับสำหรับแฟนประจำ ครับ แผ่นดินแม่อยู่นี่หรือที่ไหน ฝากดูแลฉางน้อยกับคุณตั๊กด้วยอีกครั้งครับ ขอให้มีความสุขครับ ๙.พี่ฝากฝัน ขอบคุณครับที่มาทักทายกัน อบอุ่นและจริงใจเสมอครับ มิตรภาพในบ้านกลอน เป็นอารมณ์ของคนเขียนกลอน เรื่องประวัติศาสตร์มีให้หยิบฉวยมุมใดมุมหนึ่งมาเล่าได้เสมอครับ ขอให้มีความสุขครับ ประชุมเป็นไงมั่งครับ ................. ๑๐.คุณ ช ขอบคุณครับ สงสัยนะครับว่าทำไมหลัง ช.ช้างต้องมีจุดสามจุด ถ้ามีโอกาสเฉลยให้ฟังหน่อยซิครับ อยากรู้ครับอยากรู้ คุณ ช สบายดีนะครับ ขอให้มีความสุขครับ .. ๑๑.คุณรัน ขอบคุณแฟนประจำอีกหนึ่งท่าน ผมชอบเขียนอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่กลอนรัก เพราะง่าย เขียนได้เร็ว ถ้าเป็นกลอนรักสำหรับผมแล้วยากมาก ตอนนั้นเขียนกลอน ..ถาม ยากมากไม่กี่บทเองใช้เวลาเป็นสิบวัน ไม่รู้จะเขียนอะไร ถ้าเป็นกลอนอื่นๆ เขียนก่อนนอน ได้ประมาณสิบบท นี่ว่าจะหัดเขียนกลอนรักให้คล่อง ต้องการเอาชนะครับ ขอบคุณอีกครั้ง และยินดีที่งานเขียนของผมพอมีประโยชน์บ้าง ขอให้มีความสุขครับ ๑๒. คุณลำน้ำน่าน สวัสดีครับ หนุ่มผู้มีอุดมการณ์ คุณพุดเอ่ยชื่อลำน้ำน่านเกือบทุกบทกลอนของเธอ ทำให้ผมพอรู้จักตัวตนของ ลำน้ำน่านบ้าง ขอบคุณสำหรับบทกลอนที่ร่วมแจม งานของลำน้ำน่านส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องทางธรรมรวมเข้ากับจิตวิญญาณของธรรมชาติ การเขียนงานธรรมแล้วเผยแพร่ออกไปเป็นธรรมทาน ย่อมเป็นกุศล เราจะรู้สึกได้ถึงความสุขทันทีที่เราโพสต์กลอนธรรมะลง ผมจะรู้สึกเช่นนั้นทุกครั้ง ลำน้ำน่านก็คงเช่นกัน โดยส่วนตัวแล้วผมชอบที่จะบอกให้คนรักชาติ รักแม่ ในหลวง หรืออะไรต่างๆ ด้วยเอาอารมณ์ของผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์นั้นมาเสนอ อยากให้ผู้อ่านรู้สึก ซึ่งจะกินลึกกว่าบอกตรงๆ ได้ผลบ้างไม่ได้ผลบ้างไปตามเรื่องตามราว แต่ขอให้ได้พยายามทำก็พอใจแล้ว ขอคุณอีกครั้งครับ หวังว่าเราคงได้รู้จักกันมากขึ้นในโลกของบทกลอนครับ .. ๑๓.ครูพิม ขอบคุณครับที่งานผมพอมีคุณค่าบ้าง และดีใจที่ยังไม่ลืมกันครับ ขอให้มีความสุขมากๆครับ ๑๔.จิตรำพัน ขอคุณจ้า หนูเอ หายร้อนแล้วใช่ไหม วันหยุดไปเที่ยวไหน เที่ยวเผื่อด้วยนะครับ รักษสุขภาพด้วยนะครับ .................................................................... ๑๕. Silver Snitch ขอบคุณครับที่มาทักทายกัน
2 พฤษภาคม 2551 00:21 น. - comment id 845307
..... สวัสดีค่ะพี่ฤทธิ์ พี่ชายที่น่าร๊ากกก ใจดี๊ ดี อิอิ (ขอตังค์ 200 กินหนมๆๆ ฮี่ ฮี่..)
..... พี่ฤทธิ์ค่ะ อ่านบทกลอนของพี่แล้วขนลุกค่ะ เลือดรักชาติรุนแรง แฮ่..แฮ่..
7 พฤษภาคม 2551 13:26 น. - comment id 847177
ไม่ได้แอบฟังนะ...อิอิ
9 พฤษภาคม 2551 10:09 น. - comment id 847827
..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
