ขณะฟ้าเปลี่ยนสี... เมฆทุกก้อนในตอนนี้หยุดเคลื่อนไหว ฟ้าจ๋าฟ้า...สีของฟ้า...ฟ้าเกินไป ตาฉันพร่าฟ้าเห็นไหมหยดน้ำตา... ยินเสียงเข็มวินาทีที่เดินทาง... น้ำในตามันพร่าพร่างจนทางพร่า มองไม่เห็นเส้นจุดหมายที่ปลายฟ้า ไม่อาจแม้แต่สบตาดวงตะวัน... ฝันหนึ่งฝันในวันนี้ที่ผ่านพ้น... คนหนึ่งคนในวันนี้ที่ผ่านผัน ความเดียวดายผ่านวันนี้มีอีกวัน ฉันไม่มีใครทั้งนั้นไม่มีเลย... ความอ้างว้างช่างเย็นเยียบและเรียบง่าย... ดูคล้ายๆ...สรรพสิ่งหยุดนิ่งเฉย แต่ความจริงเธอรู้ไหม...ไม่ใช่เลย มันเป็นเพียงความคุ้นเคยที่จำใจ... สิ่งที่ฉันนั้นทำได้ในตอนนี้... คือสบตาเข็มนาทีที่เคลื่อนไหว เพื่อรับรู้ว่าโลกนี้ไม่มีใคร ตั้งแต่เธอ...เดินจากไป...ไม่มีจริงๆ...
ตะวัน 24 ม.ค. 2553 19:34 น. - ID 132448 
2470
5
0
24 มกราคม 2553 19:38 น. - comment id 1090591
เหมือนเข็มนาฬิกาที่หยุดเลยเหรอ คมซะไม่มี...
24 มกราคม 2553 19:38 น. - comment id 1090592
มีสิ พ่อ-แม่-พี่-น้องไง เขาจากไป เมื่อก่อนที่มีเขา เรายังอยู๋ได้ ทำไมเราจะอยู๋ไม่ได้ละ จริงมั๊ยฮับ...
24 มกราคม 2553 19:49 น. - comment id 1090610
ชอบกลอนนี้มาก ๆ เลยค่ะ
" ความอ้างว้างช่างเย็นเยียบและเรียบง่าย... ดูคล้ายๆ...สรรพสิ่งหยุดนิ่งเฉย แต่ความจริงเธอรู้ไหม...ไม่ใช่เลย มันเป็นเพียงความคุ้นเคยที่จำใจ " ......
.......
24 มกราคม 2553 19:51 น. - comment id 1090611
เป็นกำลังใจให้นะคะ
24 มกราคม 2553 20:12 น. - comment id 1090635
มีกำลังใจจากพี่น้องบ้านกลอนค่ะ
24 มกราคม 2553 20:21 น. - comment id 1090642
แก้วประเสริฐ.
24 มกราคม 2553 21:13 น. - comment id 1090662
เยี่ยม...!
24 มกราคม 2553 21:15 น. - comment id 1090665
24 มกราคม 2553 21:33 น. - comment id 1090679
ลองหลับตา แล้วลืมตามองอีกที อาจมีใครบางคนที่เรามองข้ามไปอยู่นะคะ
26 มกราคม 2553 03:21 น. - comment id 1091113
โลกนี้ยังมีเพื่อนบ้านกลอนนะครับ
หน้าส่วนตัว
.
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
