นานมาแล้ว... ละอองฝันได้ก่อแนวเป็นความฝัน ฉันเดินทางกลางป่าค้นหามัน ตามลายแทงแสงตะวันที่ผันพา... แต่แล้ว... ไร้วี่แววแนวฝันที่ฉันหา ยิ่งเดิน..ยิ่งไกลสุดสายตา ยิ่งไขว่..ยิ่งคว้ายิ่งล้ารอน... เหนื่อยแล้ว... ตะวันฉายยังพรายแพรวแนวแดดอ่อน คล้ายคล้ายจะระบายสีบทละคอน แต่ใจฉันกลับล้มนอนข้างก้อนดิน... หมดแล้ว... สายลมพัดความแน่แน่วไปหมดสิ้น ทิ้งเอาไว้เพียงลมไหวที่ไหลริน สูดซับไอไล้กลิ่นดินและทราย... สุดแล้ว... ลมหายใจไหวแผ่วครั้งสุดท้าย ไร้อากัปสับสนทุรนทุราย นอนแผ่กายตายช้าช้ากลางป่านั้น... แล้ว... ฝันมากมายก็เรียงแถวมาหาฉัน ณ ที่นี้กลับมีฝันเป็นนิรันดร์ ที่แท้ฉัน..เป็นเจ้าของมัน..มาทั้งชีวิต!
ตะวัน 7 มี.ค. 2553 21:32 น. - ID 133521 
924
1
0
7 มีนาคม 2553 21:37 น. - comment id 1108331
1............
8 มีนาคม 2553 06:57 น. - comment id 1108436
และแล้ว.. ก็ได้ที่ 2 อรุณสวัสดิ์เช้าวันใหม่ในวันที่ตะวันฉายแสงเจิดจ้า แบบว่าร้อนมากๆเลยและทำให้คนใจร้อนกันไปใหญ่
8 มีนาคม 2553 10:13 น. - comment id 1108508
แวะมาอ่าน
8 มีนาคม 2553 19:05 น. - comment id 1108746
โดนอีกแล้ว.......ยอดเยี่ยมจริง ๆ เลยเพราะและเศร้ามาก
9 มีนาคม 2553 16:41 น. - comment id 1109050
นี่นี่... อย่าทิ้งร่างไร้ชีวีแหลกสลาย เมื่อความฝันเดินไปไม่ถึงปลาย อย่าพึ่งสิ้นหวังสุดท้ายในป่านี้ ตื่นตื่น.. ลืมตาขึ้นลุกยืนด้วยศักดิ์ศรี ฝันมากมายประดังประดาดี รอเจ้าปลุกชีวีนี้ขึ้นมา หนทาง... แม้อุปสรรคกั้นขวางทางเบื้องหน้า อาจมีทั้งกลีบกุหลาบอาบน้ำตา เพียงอย่าหยุดปรารถนาไขว่คว้ามัน! ลองแต่งดูมั่ง อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
