สู้ได้แต่ไม่

สะพั่งสะท้านไมภพ

มารมากมายแผ่ซ่านผ่านไปทั่ว
ใจระรัวอกสั่นสั่นพลันแวบหาย
มีเพียงดาบเพลงดังอันแนบกาย
พลิ้วพรายระยิบยับจับไม่ทัน
องคายพหดวูบพลิ้วไสว
ชักออกไปกระบี่สั่นไหวไหมฉัน
สอดปาดรับถูลู่ไปตามใจครัน
กระทบกันประกายแลบแสบแสบตา
ท่ากระบี่ล้วนแล้วแต่ไม่มีแนว
แฉลบแล้วงอย้อนฉกแปลกองศา
ใจมุ่งมั่นพลิ้วไปคล้ายดารา
เป็นจุดจ้าระยับประดับเดือน
เพียงกระบวนท่าเดียวเฉลียวแล้ว
ไม่คะแคล้วโดนถ่วงลวงเฉือน
จะเก่งมากก้องชื่อไปใจไม่เตือน
ก็จะเหมือนทั่วไปในธารา
สู้ออมอดงดโกรธพยาบาท
ไม่อาฆาตจองล้างหรือมุสา
แกล้งเป็นแพ้หลบหลีกฉีกมายา
เล่นเด่นกว่าแล้วเจ็บเหน็บไม่จำ
พลันร้องกู่ราวมังกรสะท้อนเมฆ
แกล้งมีเหตุลวงเล่ห์เท่ห์ขำขำ
ทำทีท่าพลาดพลั้งคนใจดำ
แสร้งพล้ำเพลี่ยงพลิ้วจากไป				
comments powered by Disqus
  • เปลวเพลิง

    8 ธันวาคม 2553 22:24 น. - comment id 1172188

    ข้าน้อยมาคารวะท่านเจ้ายุทธภพขอรับ
    ^^

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน