เท่

สะพั่งสะท้านไมภพ

วันนี้
ผมนั่งเก็บกวาดจัดของในบ้าน ไล่ดะไปจนกระทั่งรองเท้า ใครจะเคยนึกบ้างว่าจะมีรองเท้าของตนเองแบบนี้ด้วย นึกแล้วก็ขำๆ 
ในอดีต
ผมขับรถโตโยต้าเคอียี่สิบสีเลือดหมูไปโยนโบว์ลิ่ง ณ ห้างแห่งหนึ่ง ในระหว่างการโยน ก็พบว่าเลนข้างๆโยนด้วย และดื่มเบียร์เหมือนกันด้วย มองไปมองมาก็ทักทายกัน เขาอายุมากกว่าผมผมก็เรียกเขาว่าพี่ใหญ่ โยนไปโยนมาก็ออกไปกินข้าวต่อที่โชคชัย ผมสั่งแบล๊คเลเบิลมาทานกับเสต็ดรสโอชะแต่ทว่าตอนนั้นไม่รู้เรื่องแล้วรู้เพียงแต่ว่าเหล้าที่กินรสเค็ม สักพักก็จากกัน ผมก็ขับรถออกมาแล้วก็มาต่อร้านคาราโอเกะ รู้เพียงแต่ว่า สั่งเบียร์เสร็จ ก็รู้สึกตัวอีกที เช็คบิล พันสี่ ยังไม่ได้ร้องเพลงเลย เด็กก็นั่งข้างๆ จ่ายตังค์แล้ว เด็กก็เดินมาส่งแล้วชวนไปร่วมหลับนอนด้วย แต่ทว่าตะกี้เข้าไปนอนในคาราโอเคตั้งพันสี่จึงปฏิเสธด้วยความสุภาพ และก็เดินตุปัดตุเป๋ออกมาถึงหน้าซอยและมองหารถ มองซ้ายมองขวาก็ไม่เจอ บังเอิญโชคดีเจอมอเตอร์ไซด์รับจ้างจึงให้น้องเขาขี่ไล่ดูทางซ้ายก่อนและค่อยย้อนมาทางขวาเพื่อหารถที่จอดไว้ เมื่อเจอแล้วก็เมาแล้วขับกลับบ้าน เมื่อก่อนยังไม่มีโครงการเมาไม่ขับนะครับ เมื่อกลับมาถึงบ้านก็นอน
วันนี้ มาเห็นรองเท้าคู่นี้เข้า รองเท้าโบลิ่ง เห็นแล้วก็ขำสุด เมาจนลืมเปลี่ยนผ่านมาแล้วราวสิบห้าปีครึ่งจึงเห็นรองเท้าคู่นี้อีก
อนาคต
เอาละในเมื่อมีวาสนาต่อกันเฃ่นนี้ ผมก็จะใส่มันออกไปข้างนอกต่อๆไปอย่างแน่นอน
มีความสุขมากเลย
ปล.ผมยังนึกไม่ออกเลยว่าเอารองเท้าคุ่ไหนไปแลกกะคู่นี้มาจนถึงบัดนี้