นุ่งผ้าซิ่น..สีไพร..แม่ให้ "ยื้ม" กลอนบทนี้ แซมได้แรงบันดาลใจ จากกลอนของคุณสมุทร ที่ชื่อว่า "ลืม" แซมขอกราบขอบคุณ..คุณสมุทร มา ณ ที่นี้ ที่จุดประกายกลอนให้แซมนะคะ... แซมมาแบ่งปันค่ะ...(เขียนตอนปวดสะบัก) คำว่า ..ยื้ม.. เนี่ยะ เป็นสำเนียงที่เราพูดกัน หมายถึง ยืม ค่ะ... นุ่งผ้าซิ่นสีไพรแม่ให้ยืม นั่งด่ำดื่มสายหมอกที่หยอกไหว ตรงหัวคุ้งเรือบดลดเลี้ยวไป สีผ้าใหม่ของจีวรสะท้อนเงา หลวงตาวาดพาดพายไว้บนขั้น กระไดชันจอดลงตรงข้างเสา ยกมือ..จบ..นบสนอง ท่องเบาเบา พระคุณเจ้าเมตตามาแผ่บุญ แต่เช้าตรู่แม่ปลุกลุกมาช่วย เตรียมข้าวสวยจัดผัก..ฟัก..แฟง..ขนุน กลิ่นเทียน..ธูป..มะลิซ้อนอ่อนละมุน หวังเก็บทุนทานทบยามจบทาง ห่างไกลบ้านนานเหลือเมื่อคิดถึง ครุ่นคำนึงความพอดีที่ไกลห่าง หอมกลิ่นรักอุ่นอ้อนตอนฟ้าจาง หยาดน้ำค้างที่หล่นบนดอกบัว สุขสงบในทางอย่างเต็มตื้น สุขพื้นพื้นฉ่ำใจไร้เวียนหัว ความพอดีที่พอเพียงได้เลี้ยงตัว และปลอบหัวใจเหงาจนเศร้าเลือน... ขอขอบคุณ Internet สำหรับภาพท่าน้ำในความฝันของแซมนะคะ (Maldives ค่ะ ) อ้อ.. P.S. คุณครูของแซมบอกว่า ไม่ควรใช้ภาษาพูด มาเป็นภาษาเขียน..งั้น แซมขอพูด ตรงนี้นะคะ..ยื้ม..ยื้ม..ยื้ม.. :)
cicada 17 ธ.ค. 2553 11:22 น. - ID 138361 
6193
22
0
20 ธันวาคม 2553 23:29 น. - comment id 1135879
ครูแวะมาเยี่ยมเขียนได้งดงามแล้ว แม้นคำนั้นครูเคยบอกแล้ว เขานับทำนอง ด้วยในคำ มิฉะนั้นจะเกิดแปดคำไปด้วยไป เน้นคำมากแล้วหาตัวมาชดเชยไม่ได้ ดูอย่างเช่น คุณ กรต นั้นเขียนเพียงแต่ แยกอรรถวิธาน ออกไปเท่านั้น แต่เขาก็ ดำรงไว้ในลักษณะกลอนแปด คือนับได้ แปดคำพอดีทั้งอักษรและทำนองสอดคล้อง รับสัมผัสจึงทำให้กลอนนั้นอ่อนไหวพลิ้ว เพลินอารมณ์กับคนเสพย์ ไม่ใช่ว่าศิษย์เราอรรถรสเนื้อหานั้น ดีกลมกลืนกันดีแล้ว เพียงติดนิดหนึ่ง อักษรนั้นไปมุ่งเน้นคำจนเกินไปจ้าเลย ไปจากกลอนแปดเป็นกลอนตลาดไปนะ พยายามฝึกให้ลงตัวได้แปดคำ อ้อ พอดี คุณ กรต เขียนมาครูอ่านแล้วเป็นกลอน แปดอัีนแท้จริงจ้า ทำไมหรือจึงกล่าวเช่น นี้ด้วย เหตุว่าใจเรามุ่งไปในความอ่อนช้อย มากเกินไป จึงทำอักษรเกินไปถึีงแม้ว่า จะผสานกับทำนองด้วยใช้อัีกษรดีแล้ว แต่บางครั้งควรหาคำอื่นที่ใกล้เคียงมา ทดแทนได้นี่นา รักศิษย์เรามากเสมอ อ้อ อย่าหาว่าจู๊จี้นะ คนเราพลาดกันได้ เสมอๆแหละ ถือว่าผิดเป็นครูไว้ อย่างนั้น เขาจะมี กลอนสี่ กลอนห้า กลอนหก ฯลฯไปจนถึงกลอนสิบสองไว้ทำไม เพราะเหตุดังนี้จึงวางบรรทัดฐานไว้ใน เรื่องอักษร (ไม่คำนะ)หากเป็นคำก็นับ ตามทำนองให้แยกกันได้ครบแปดด้วย แม้จะไม่ใช่เรื่องใหญ่มากนัก แต่เมื่อทำ ไปนานๆเข้าจะติดนิสัยไปก็ยากจะแก้ไข ได้จ้า รักศิษย์เรามากเสมอ จำไว้กลอนแปดต้องแปดคำเสมอรวมการ นับทั้งทำนองด้่วย รักศิษย์เรามากๆเสมอ
แก้วประเสริฐ.
17 ธันวาคม 2553 19:59 น. - comment id 1174035
มะขิ่น หายปวดสะบัก รึยังจ๊ะ พี่ใบไม้ห่วงใยจังเลยจ้า
17 ธันวาคม 2553 19:48 น. - comment id 1174054
สีผ้าซิ่น ที่ซาบซึ้ง ตราตรึงจิต ยังครุ่นคิด ถึงคนหนึ่ง ซึ่งห่วงหา คนผู้ซึ่ง คอยห่วงใย ทุกเวลา ไม่ห่างตา ห่างใจ ให้อาวรณ์ สีผ้าซิ่น ผืนนี้ ที่แม่นุ่ง งามจรุง อบอวลจิต ให้คิดหวน สองมือแม่ แม้หยาบกร้าน ด้วยงานกวน แต่อ่อนนุ่ม นั้นนวล ด้วยห่วงใย สีผ้าซิ่น แม้จะเก่า หม่นเทามาก แต่รักแม่ นั้นไหลหลาก ดังแพรไหม ลูกของแม่ แม่นั้นรัก ดังดวงใจ ผ้าซิ่นแม่ ผืนไม่ใหญ่ แต่คลุมรัก แผ่วมือแม่ ยามลูบผม คงอ่อนไหว อ้อมกอดแม่ ยังอุ่นไอ ชวนหนุนตัก ผ้าถุงแม่ ผืนไม่งาม อร่ามนัก แล้วลูกจัก ทออย่างไร ให้แม่คืน
17 ธันวาคม 2553 19:57 น. - comment id 1174055
สีผ้าซิ่น ที่ซาบซึ้ง ตราตรึงจิต ยังครุ่นคิด ถึงคนหนึ่ง ซึ่งห่วงหา คนผู้ซึ่ง คอยห่วงใย ทุกเวลา ไม่ห่างตา ห่างใจ ให้เรรวน สีผ้าซิ่น ผืนนี้ ที่แม่นุ่ง งามจรุง อบอวลจิต ให้คิดหวน สองมือแม่ แม้หยาบกร้าน ด้วยงานกวน แต่อ่อนนุ่ม นั้นนวล ด้วยห่วงใย สีผ้าซิ่น แม้จะเก่า หม่นเทามาก แต่รักแม่ นั้นไหลหลาก ดังแพรไหม ลูกของแม่ แม่นั้นรัก ดังดวงใจ ผ้าซิ่นแม่ ผืนไม่ใหญ่ แต่คลุมรัก แผ่วมือแม่ ยามลูบผม คงอ่อนไหว อ้อมกอดแม่ ยังอุ่นไอ ชวนหนุนตัก ผ้าถุงแม่ ผืนไม่งาม อร่ามนัก แล้วลูกจัก ทออย่างไร ให้แม่คืน แก้ไขบทกลอนนิดหน่อยจ้า มันผิดฉันทลักษณ์ แหะๆๆ
17 ธันวาคม 2553 13:01 น. - comment id 1174072
งานงดงามเหลือเกินค่ะน้องแชม เข้ามาชื่นชมนะคะ และพลีมอบเรื่องข้างล่างที่พี่พุด ในนามสาวบ้านนารจนาไว้นานปีแล้วค่ะ ลองอ่านดูนะคะ รักน้องhttp://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem70939.html ดวงดอกเอื้องแซะสาวนาผ้าซิ่นไหมสีฟ้าอมโศก!
17 ธันวาคม 2553 14:20 น. - comment id 1174083
พี่พุดไพรใสพิสุทธิ์ดุจนางสวรรค์ แย้มจำนรรจ์พจนาภาษาศิลป์ อุ่นดวงใจร่มสงบจบธรณิน สมยุพินนางแก้วผ่องแพร้วธรรม...
แซมขอบคุณพี่พุดนะคะที่เมตตาแซม..แซมไปติดตามอ่านงานของพี่พุดแล้วค่ะ..อ่อนหวานและเต็มไปด้วยจินตนาการอันสวยงาม... งานวรรณศิลป์ของพี่พุด ช่วยทำให้คนรีบร้อนอย่างแซมได้พบกับความสงบ และร่มเย็นอยู่เสมอค่ะ.. ขอบคุณอีกครั้งค่ะ..
17 ธันวาคม 2553 15:38 น. - comment id 1174090
อ่านทีแรก แบมกำลังจะสะกิด ว่า แซมจ๋า ยิ้ม หรือป่าว แต่ ยื้ม นี่เอง จะว่าไป เรื่องจริงนะคะ แบมนุ่งผ้าถุงไม่เป็งค่ะ อิ คือหากแม่หรือพี่ๆ บังคับให้นุ่ง จะต้องหาเข็มขัดมาให้ด้วยทุกครั้ง เพราะไม่ฉะนั้น เธอจะหลุดตรงนั้นแหละ ขายหน้าทั้งตระกูลค่ะ แซมสบายดีนะคะ สุขภาพเป็นยังไงบ้าง
17 ธันวาคม 2553 15:41 น. - comment id 1174091
ยอดเยี่ยมครับ
17 ธันวาคม 2553 20:53 น. - comment id 1174113
ไพเราะและงดงามค่ะ
17 ธันวาคม 2553 21:10 น. - comment id 1174127
แวะมาชื่นชมคับ
17 ธันวาคม 2553 21:12 น. - comment id 1174130
ฮั่นแน่...ท่านวิทย์ ลืมไรป่ะเนี่ยะ...ขอรับ...๑๐.....จัดปรายยยยย...อิอิ
17 ธันวาคม 2553 23:20 น. - comment id 1174152
แฮ่ะๆ... ดีจร้า...คุงน้องแซมซั่น...อิอิเขียนดีมากๆ... เล่าความ...เยี่ยม... บอกความ...ยอด... เก็บบท...ก็โอเชง่ะ... จากแซมกลายเป็นมะขิ่นในบัดดล...เรยยย...อิอิ
คุงน้อง...คุงพี่...สารภาพ อีกแระ... กลอนแจม อยู่อีกเครื่องนึงอ่ะจิ...อิอิ
17 ธันวาคม 2553 23:43 น. - comment id 1174157
ท่าน้ำมันดิบขริบฝัน คงใกล้วันฝันชื่นคืนสุข สวรรค์รัญจวนใจให้ลืมทุกข์ อยากไปขลุกอกใคร..ที่ไม่มี
17 ธันวาคม 2553 23:43 น. - comment id 1174158
ความทรงจำดีๆ สามารถปลอบใจให้คลายเหงาได้ เข้ามาเยี่ยมชมผลงานครับ
18 ธันวาคม 2553 08:06 น. - comment id 1174186
หน้าส่วนตัว
คิดถึงคนไกลบ้านจัง..คงจะเหงาสินะ..แต่
แต่ประทานทั้งเหงาทั้งเศร้าเลย..เมื่อหวน
ระลึกถึงสิ่งเก่าๆผ่านมา..หยิบตลับเทป
เก่าๆทีบึนทึกเสียงของน้องชายที่ซวนเส
เฮฮาในค่ำคืนหนึ่ง..ร้องเพลงสายัณห์สัญ
ญาที่เขาชอบทำให้น้ำตาซึมอีกแล้ว...
เพราะได้ยินแต่เสียง..ส่วนตัวเขา...
จากเราไปแล้วอย่างไม่มีวันกลับ
หันมาเปิดลิ้นชักหยิบจด..
หมายของน้องชายอีกคนมาอ่าน..ข้อ
ความสั้นๆว่า ฝากเงินให้พ่อด้วยสาม
พัน..อาชีพขับรถพ่วงมันหนักไม่มีเว
ลาว่างสักเท่าไหร่คิดถึงพ่อมาก..นี่ก็ได้
เห็นแค่ลายมือที่ทิ้งไว้ให้เราระลึกถึง
ส่วนตัวเขาจากเราไปแล้วเช่นกัน...
นั่งเศร้าอยู่นาน..หยิบVCDที่
ให้อาบันทึกไว้เมื่อครั้งทำบุญขึ้นบ้าน
ใหม่..เห็นภาพของพ่อเคลื่อนไหวอยู่
บนจอทีวีน้ำตาใหลอีกแล้วเรา...ได้..
เห็นแต่เพียงภาพส่วนตัวเขาจากเรา
ไปแล้วเช่นกัน...มันน่าเศร้าตรงที่ว่า
น้องชายคนแรกกับพ่อเสียชีวิตใน..
เดือนเดียวกันคือ วันที่9กับ25ก.ค51
ห่างกันเพียง10กว่าวันเท่านั้นเอง...
จะไม่ให้เศร้าได้อย่างไรเน๊าะแซม..
นี่คือสามชีวิตที่ทำให้เราต้องหลั่ง
น้ำตาครับ
18 ธันวาคม 2553 15:41 น. - comment id 1174198
ขอบคุณนะคะคุณ การัณยภาส .. แซมเอาดอกไม้มาฝากค่ะ.. ขอให้วันนี้เป็นวันที่สนุกสนานนะคะ.. แซมค่ะ
18 ธันวาคม 2553 12:11 น. - comment id 1174203
เพราะนะครับ แต่เสียดายใช้ภาษาพูดมานำทำเป็นภาษาเขียน ในคำว่ายืม กับยื้ม แต่ภาพรวมก็โอเค
18 ธันวาคม 2553 13:56 น. - comment id 1174243
จุฟ..จุฟ..แบมจ๋า..วันนี้ต้องทำงานเปล่าเนี่ยะ แซมคันไม้ คันมือ คันปาก อยากจะพูดคำว่า ยื้ม..ยื้ม..ยื้ม.. พูดว่า ยืม แล้วมันเสียความเป็นบ้านนอกเลยอ้ะ... แซมก็นุ่งผ้าซิ่น ต้องคาดเข็มขัดเหมือนกันค่ะ บางที่ทำขมวดๆเป็นปมไว้ มันหลุดตอนขึ้น-ลงกระได ตกกระไดให้หัวโนอีก..
18 ธันวาคม 2553 14:10 น. - comment id 1174249
สวัสดีค่ะคุณสมุทร...พูดไม่ออก บอกไม่ถูก... หรือไรคะ..แซมอ่านกลอนของคุณสมุทร แล้ว คิดถึงเวลากลับบ้านสวน ที่สมุทรฯ... แล้วได้ใส่บาตรที่ท่าน้ำหน้าบ้าน พระ ท่านพายเรือลำเล็กๆ เรียวๆ คล้ายๆ เรือ คะนู บ้านแซมเรียกว่าเรือบด..นั่งได้คนเดียว และห้ามกระดุกกระดิกค่ะ..
18 ธันวาคม 2553 14:35 น. - comment id 1174250
ขอบคุณค่ะพี่ใบไม้ ที่เป็นกำลังใจให้แซมอย่างสม่ำเสมอ...
จุฟ..จุฟ.. มะขิ่น De Calif.
18 ธันวาคม 2553 15:14 น. - comment id 1174251
ไพเราะค่ะ ที่กรุงเทพอากาสหนาวค่ะน้อง
18 ธันวาคม 2553 16:21 น. - comment id 1174257
บทกลอนลื่นไหลดีจังเลยค่ะ แวะมาให้คุณแซมช่วยปลอบใจได้ไหมเอ่ย
19 ธันวาคม 2553 10:48 น. - comment id 1174328
สวัสดีค่ะคุณพจนา.. แซมเห็นด้วยค่ะ.. เมื่อเราคิดถึงสิ่งที่ดีๆ ที่ผ่านมา เราก็จะยิ้มได้ และมีความสุข...แซมหวังว่า เราจะพยายามจำแต่สิ่งที่ดีๆ ของคนรอบข้างเรา แล้วลืมสิ่งที่ไม่ดีไปซะ... ชีวิตคงอบอุ่นขึ้นมากนะคะ.. แซมส่งความสุขต้อนรับปีใหม่มาให้คุณพจนาด้วยนะคะ... ขอให้มีความสุข และโชคดีทุกๆ วันค่ะ แซมค่ะ
19 ธันวาคม 2553 10:54 น. - comment id 1174330
สวัสดีค่ะจารย์พี่โป้ง... แซมเปลี่ยนแล้วนะคะ แซมใช้คำว่า ยืม แทน ยื้ม .. วูบหนึ่งที่แซมมีความผูกพันกับ เสียงที่ก้องอยู่ในใจ..ท่าทาง น้ำเสียง วิธีพูด ของคนที่เรารัก มันทำให้แซมรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาค่ะ.. แซมเป็นคนบ้านนอก เป็นชาวสวนมาแต่กำเนิด.. แซมจะได้ยินคำ...ยื้มนั่นหน่อย ยื้มนี่หน่อย นึกแล้วเหมือนยังอยู่ในเหตุการณ์.. ขอบคุณที่ตรวจงานแซมนะคะ.. แซมขอให้วันนี้เป็นวันดีๆ ของจารย์พี่โป้งค่ะ...
19 ธันวาคม 2553 10:59 น. - comment id 1174331
พี่ไหมแก้ว..กรุงเทพหนาวแล้วเหรอคะ..เดี๋ยวแซมมานั่งเบียดๆ พี่ไหมแก้ว แลกความอุ่นกัน จิบชาอุ่นๆ แล้ว girl talk เดี่ยวก็สนุกแล้วค่ะ...พี่ไหมแก้วดูแลสุขภาพด้วยนะคะ อากาศเปลี่ยนเดี๋ยวไม่สบาย... สวัสดีปีใหม่ด้วยนะคะ...ขอให้พี่ไหมแก้วและครอบครัวมีความสุข และโชคดีตลอดไปค่ะ.. จุฟ..จุฟ..
19 ธันวาคม 2553 11:13 น. - comment id 1174333
ขอบคุณนะคะ ปาลิน.. และแซมเต็มใจทุกเวลา ถ้าปาลินจะต้องการคนปลอบใจ..แซมจะยินดีเสมอค่ะ...
ขอให้วันนี้เป็นวันดีๆ นะคะ.. hug..hug..hug.. แซมค่ะ
19 ธันวาคม 2553 10:41 น. - comment id 1174379
สวัสดีค่ะพี่ประทาน... ขอบคุณที่คิดถึงแซมนะคะ. แซมส่งใจมาเป็นกำลังใจให้ และแซมเสียใจด้วย กับการสูญเสีย บุคคลอันเป็นที่รักของพี่ประทานนะคะ... แซมเข้าใจได้ดีค่ะ ว่าการสูญเสียบุคคลที่ใกล้ชิด และเป็นที่รักของเรานั้น รู้สึกอย่างไร..หลายปีที่ผ่านมา แซมเสียท่านผู้ใหญ่(คุณลุง)ซึ่งเป็นผู้มีพระคุณเปรียบเสมือนกับพ่อของแซม ท่านเลี้ยงดู อบรมสั่งสอน จนแซมเป็นแซมได้ในทุกวันนี้.. ตอนท่านจากไปอย่างกระทันหัน แซมคิดว่าโลกนี้จบสิ้นลงแล้ว แซมก็อายุยังน้อยรู้สึกเหมือนถูกปล่อยเกาะ...เศร้าขนาดอาทิตย์แรกที่ท่านเสีย แซมร้องไห้ไม่มีน้ำตาไหลออกมาเลยค่ะ แต่ความรู้สึกมันเจ็บปวดอยู่ข้างใน..เส้นประสาททุกเส้นเหมือนมันหดยึด ไปติดกัน จนเกือบจะขยับเขยื้อนร่างกายไม่ได้... ประมาณ 3 ปีที่แล้ว แซมเสียพี่ชายที่แซมรักมากๆ เราดื้อคล้ายๆกัน พี่แก่กว่าแซมหลายปี และคอยเป็นห่วงเป็นไยแซมมาเสมอ.. ปีที่แล้ว แซมเสียแม่...แม่ที่ให้แซมยืมผ้าซิ่น แม่ที่คอยถามว่า เมื่อไหร่จะกลับมาหาแม่ แม่จะได้ทำหมี่กรอบของโปรดของแซมไว้รอ..... ขณะนี้... ณ ที่นี้ แซมก็เสียใจที่ทุกอย่างเกิดขึ้น แซมก็เศร้าบ้างตามปกติของคนที่มีความรัก โลภ โกรธ หลง..แซมก็หวังว่าถ้าทุกๆ คนยังอยู่คงจะดี.. แต่แซมก็เข้าใจสิ่งต่างๆ ที่เป็นไปในชีวิต...ว่า แซมไม่สามารถจะควบคุมอะไรได้เลย นอกจากความรู้สึกนึกคิดของแซม...ถ้าแซมฝึกฝน ตั้งใจหัดปฏิบัติจิตใจ แซมยังควบคุมจิตใจได้มากกว่าควบคุมร่างกายซะอีกค่ะ... แซมจะแค่บอกว่า สิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิต บางครั้ง และบ่อยครั้ง เราไม่สามารถจะกำหนดได้..แต่เราสามารถทำใจของเราให้เป็นปกติได้...แต่ก็ต้องใช้เวลานะคะ พี่ประทานคะ..สักวันหนึ่งความเศร้าโศกเสียใจ และความเจ็บปวดก็จะลดลงค่ะ ไม่ใช่ว่าเราจะลืม แต่เราจะยอมรับมันได้มากขึ้น....และในตอนนั้น พี่ประทานก็จะยิ้มได้ เมื่อได้ฟังเทป ได้ดูหนังที่มีคนที่เรารักอยู่ในนั้น แล้วความรัก ความอบอุ่น ก็จะกลับมาอีกครั้งเมื่อเรารำลึกได้ว่า บุคคลเหล่านั้นยังคงอยู่ในหัวใจเราตลอดมา และตลอดไป...
19 ธันวาคม 2553 12:10 น. - comment id 1174380
"หัวสะพานที่บ้านสวน" ทำให้เกิดบทกลอนอ่อนละมุนนี้ขึ้นมา...อ่านแล้วก็นึกภาพตามนะคะ อยากมีบ้านที่มีหัวสะพานที่บ้านสวนแบบนี้จัง นึกไปถึงบ้านทรงไทยของคนสมัยเก่านะคะที่เราเคยเห็นตามละครย้อนยุค มีพระล่องเรือมาบิณฑบาตรและมีผู้คนนั่งรอตรงหัวกระได เป็นวิถีชีวิตที่งดงงามจริงๆค่ะ
19 ธันวาคม 2553 07:30 น. - comment id 1174391
ขอบคุณค่ะคุณวิทย์ ที่มาชื่นชมแซม... แซมขอให้ Happy New Year นะคะ... แซมค่ะ
19 ธันวาคม 2553 07:45 น. - comment id 1174395
นี่เลยค่ะ ของพี่กีร์ เจ้าช่อ ข้างบนเนี่ยะ ชื่อว่า "Misletoe" คนเค้าเอาแขวนไว้จากเพดานสูงๆ ถ้าพี่กีร์ เห็นสาวคนไหน หลงไปยืนอยู่ใต้ ไอ้เจ้ากิ่งมิซเซิ่ลโท..เนี่ยะ พี่กีร์ มีสิทธิไปจูจุ๊บเธอได้เลยนะคะ...
19 ธันวาคม 2553 07:49 น. - comment id 1174396
สวัสดีค่ะ ท่านจุด... เอ่อ.... บ้านลอยแพน้อยน้อยคอยหารัก อยากจะทักถามไถ่คนใจเหงา แต่คุณท่านฝันคอยกับรอยเงา รอ..อกเขา อกใคร ก็ไม่เจอ... อืม..ขอให้โชคดีนะคะ... แซมค่ะ...
19 ธันวาคม 2553 12:56 น. - comment id 1174411
สวัสดีค่ะ โคลอน.. จริงๆแล้ว หัวสะพานที่บ้านสวนของแซมมีอะไรๆ ที่น่าจดจำมากมายค่ะ..ที่หัวสะพานจะมีเป็นคล้ายๆ ศาลา ซึ่งเชื่อมมาจากบ้านด้วยสะพานไม้ แบบ board walk ที่ศาลาก็จะมีที่นั่งสองฟาก (ไว้นอนหลับก็ได้...) แล้วจะมีกระไดปูนลงไปในน้ำ เผื่อสาวๆ อยากอาบน้ำในคลอง .. ที่ศาลาหัวสะพานเนี่ยจะเป็นที่ที่เราสามารถก่อวีรกรรมต่างๆ ได้มากมาย..เพราะร่มเย็นกว่าบนบ้าน ใครๆ ก็ชอบมานั่งที่หัวสะพาน.. รอเรือขายกาแฟ , รอเรือขายก๋วยเตี๋ยว รอดูใครผ่านไปผ่านมา... นอกจากร่มเย็นสบายแล้ว ยังโรแมนติคอีกตะหากนะคะ...ตามลำคลอง ก็จะมีดอกไม้ลอยมาตามน้ำ เช่นดอกพิกุลบ้าง ดอกผักตบชวาบ้าง แล้วก็เป็นที่ให้หนุ่มๆ พายเรือมาแอบดูสาวชาวสวน ซึ่งบางครั้งเธอก็นุ่งผ้ากระโจมอกอาบน้ำ... (แซมเกิดช้าไป..แซมต้องอาบน้ำในห้องน้ำ ไม่ต้องอาบในคลอง เสียดายจัง ไม่ได้นุ่งกระโจมอกอาบน้ำในคลอง....หุ..หุ..) คิดแล้วอบอุ่นในใจนะคะ..ชักคิดถึงบ้าน...
19 ธันวาคม 2553 19:34 น. - comment id 1174439
แต่งกลอนได้เห็นภาพเลยค่ะ
19 ธันวาคม 2553 19:41 น. - comment id 1174443
แว๊ก...บ้านเล็กบ้านน้อย...
20 ธันวาคม 2553 07:25 น. - comment id 1174533
แฮ่ะ...
21 ธันวาคม 2553 09:30 น. - comment id 1174791
ใจยังหวนอวลอบสยบภักดิ์ ความเป็นไทยใฝ่รักมิหักหาย นุ่งผ้าไทยกราบพระระวังกาย เพียรขยายวัฒนธรรมไทยร่ำลือ ยูเอสเอเท่ห์ไหมใจเฝ้าถาม ตามนิยามเมืองใหญ่มิใช่หรือ แต่หัวใจไยร้างจนครางฮือ คนแย่งยื้อแข่งขันกันวอดวาย...
21 ธันวาคม 2553 09:42 น. - comment id 1174816
แซมขอกราบขอบพระคุณคุณครูแก้วฯ ที่ติดตามแนะนำแซมมาอย่างสม่ำเสมอนะคะ... แซมดีใจมากๆ ที่คุณครูช่วยชี้แนะการเขียนกลอนให้แซมค่ะ.. และแซมไม่เคยเห็นว่าเป็นเรื่องจู้จี้เลยค่ะ แซมกลับรู้สึกว่า ได้รับความเมตตาอย่างมากมาย..แซมใช้ภาษาต่างประเทศทุกๆวัน วันละหลายๆ ชั่วโมง... การได้กลับมาบ้าน ได้อ่านกลอนไทย ได้ฝึกเขียนกลอนไทย ทำให้แซมรู้สึกว่า แซมได้กลับมาอยู่ใกล้ๆ บ้านเกิดเมืองนอนอีกครั้งค่ะ.. แม้ว่าบางครั้งแซมก็ลำบากในการหาคำที่ไพเราะ และเหมาะสมมาใช้... แซมจะจดจำ และพยายามค่ะ... ขอบคุณอีกครั้ง และแซมขอให้คุณครู และครอบครัวมีความสุขในปีใหม่ที่จะมาเร็วๆ นี้ค่ะ..รักคุณครูค่ะ... แซม
21 ธันวาคม 2553 09:01 น. - comment id 1174825
21 ธันวาคม 2553 13:41 น. - comment id 1174851
ว๊าววววว....นี่...นางฟ้า...รึ หิ่งห้อยเนี่ยะ...อิอิ
เช่นกันจร้า...
21 ธันวาคม 2553 13:52 น. - comment id 1174853
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
