ปลายสวน

cicada

 แซมไม่มีเริ่มต้น...และคงจะไม่มีสุดท้าย..แค่มาแบ่งปันเฉยๆค่ะ

วันนี้...แซมนั่งอยู่บนแคร่ใต้ถุนเรือน  ซึ่งเป็นเรือนสูง.....
อยู่บนเรือนร้อนมากมาย..
บ้านสวนของเราไม่มีแอร์คอนดิชั่นเน่อร์
แคร่ใต้ถุนเรือน  เป็นแคร่ไม้แข็งแรง ฝีมือของพี่แจ็ค..ซึ่งเป็นพี่ชายคนที่สอง..ก่อนพี่ครูดอยของแซม
พี่แจ็ค อยู่เชียงใหม่.. คราใดที่พี่กลับบ้านสวน  พี่แจ็คก็คงบ่นร้อนเหมือนแซม  เลยจัดการสร้างแคร่ไม้ใต้ถุนเรือน
กว้าง ใหญ่ พอที่จะนอนเรียงแถวกันได้ถึง 10 คน
เวลากลางวันอากาศร้อนมากๆ เราก็หอบเสื่อ หอบหมอนมานั่งทานผลไม้, ส้มตำ และคุยบ้าง หลับบ้าง กันบนแคร่..
แซมมองไปตรงต้นเสา  เห็นตั๊กแตนตัวยาว สีน้ำตาล ดูเหมือนกิ่งไม้ เกาะอยู่บนใบพุทธรักษา..กำลังท้าแซมต่อยมวย..
แซมใจนักเลง บอกว่า  ต่อให้ก่อนนะจ๊ะ...
บนถนนดินข้างๆบ้าน มีกอไผ่ซึ่งมีลำเรียบเงาเป็นมัน  กระบอกไผ่เล็ก เรียว...ใบไผ่ก็เล็กเรียวน่ารักเหมือนภาพวาดพู่กันจีน  ปลูกอยู่กอใหญ่...
แซมเห็นนกกะปูด(ตาแดง ขนก็แดงๆด้วย) สองตัว คงจะเป็นแฟนกัน กำลังเดินหาอาหาร ร้องเสียงดังปูดๆๆๆ ลั่นอยู่
บางครั้ง แซมก็เห็นนกกวัก มาเดิน “ก้มหัว ยกหาง” อยู่ข้างๆ ตลิ่ง
นกกวักนี่น่ารักมากๆ เลยนะคะ  เวลามันเดินก้มหัว  หางก็จะกระดก ด๊กๆๆๆ ดูเข้าจังหวะกัน
ช่างมีพฤติกรรมที่สม่ำเสมอซะจริงๆ
แซมได้ยินเสียงนกโพระดก ร้องแว่วมาจากต้นไม้ใกล้ๆบ้าน  เสียงดัง โฮกป๊ก..โฮกป๊ก..
จริงๆแล้ว แซมว่า มันดัง  “กูกุ๊ก..กูกุ๊ก..” ซะมากกว่า แซมพยายามมองหาตัว  หาไม่พบ  กลับเห็นนกฮูกคู่หนึ่งแอบมองแซมตาแป๋วมาจากต้นชมพู่มะเหมี่ยวข้างหัวสะพาน..
คงรอเวลาที่จะจู๋จี๋กันยามแซมเผลอๆ
บ้านสวนมีนกมากมาย จนแซมนับไม่ถ้วน..ทั้งนกกระจิบ นกขมิ้น  เขาชวา นกแซงแซว ต้อยตีวิด หัวขวาน นกกินปลาตัวสีน้ำเงินสด  ที่ลืมไม่ได้คือดุเหว่า...หนึ่งในขวัญใจแซม..
นกกระยางที่มีรูปร่างและสีสันที่แตกต่างไปจากที่แซมเคยเห็นตอนเด็กๆ...
นกกระยางตัวหนึ่งเดินมาตรงริมท้องร่อง  ตัวขาวๆ แซมสีน้ำตาล บนหัวมีหางเปียยาวๆ กวัดไกวอยู่ไหวๆ..ช่างดูตลกและน่ารักจริงๆ ค่ะ
เดี๋ยวๆ แซมก็เห็นนกแซงแซวหางยาวเป็นพู่  มันร้อง “เมี๊ยวๆ..ๆ..ๆ”  เชื่อไม๊คะ  นกแซงแซวที่บ้านสวนของแซมทำเสียงล้อเลียนเจ้าเหมียวก็ได้ด้วย....
เสน่ห์บ้านสวนยังมีอีกมากมายที่แอบซ่อนอยู่  เหมือนกับความล้ำลึกของอารมณ์ที่เราไม่ค่อยจะทำความรู้จักกับมัน
แซมเกิดเป็นสาวชาวสวนแท้ๆ..แต่กลับตื่นตาตื่นใจกับทุกสิ่ง ที่แซมได้มาสัมผัสในครั้งนี้
แซมคงจะลืมไปว่า ความสุขที่แท้จริงนั้น อยู่ตรงหน้า..แต่กลับถูกบดบังด้วยม่านหมอกที่เติมแต่งจนไม่เห็นภาพจริง
อีกไม่กี่วัน  แซมก็คงกลับไปสู่วิถีชีวิตเดิมที่แซมคุ้นเคยมานานปี...แซมเองก็ยังไม่แน่ใจว่า นี่เป็นเส้นทางที่แซมต้องการจริงๆหรือไม่...
วันนี้..ณ ปลายสวน  จุดหนึ่งที่แซมเดินมาหยุดมอง  เป็นอีกหนึ่งในหลายๆช่วงชีวิตของแซม ที่แซมจะจดไว้ในห้วงทรงจำที่สวยงาม
ขอบคุณนะคะ..ปลายสวน
   
และวันเดียวกันกับที่แซมเขียนบันทึกบทนี้..ตอนพลบค่ำ..แซมลงไปเอาของจากแคร่ใต้ถุน...ตอนจะกลับขึ้นเรือน ได้ยินเสียงพี่เขยแซมตะโกนดังลั่นว่า .."หัว ๆๆๆๆ"
"เปรี้ยง..." แซมคิดว่าใครมาทุบมะพร้าวแถวๆนี้นะ...แซมลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่บนพื้นไม้สะพาน..แซมก้าวขึ้นกระไดก่อนที่หัวแซมจะพ้นออกมาจากขื่อใต้ถุนเรือน...ฟ้าที่จวนพลบค่ำ มืดสนิทไปชั่วขณะ...แซมกอดข้าวของแน่น  ไม่มีตกซักกะชิ้น..
(พี่สาวบอกว่า แซมงก..จริงๆ แล้ว แซมเป็นคนรักจริง  ไม่ปล่อยง่ายๆ..)  แซมหัวปูดเลย...นึกแล้ว ว่า เจ้านกกะปูดมันร้องแช่งอยู่เมื่อเช้านี้..ยังประมาท  เจ็บมากเลย  แซมยังปวดหัวอยู่เลยนะคะเนี่ยะ...