จากสมุดอนุทิน...

ดาวสีหม่น


          ฉันก็เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง
                            ที่บางครั้งอาจจะมีอารมณ์ซึ้ง-สุข-เหงา-เศร้า
                         และในบางครั้งอาจจะย้อนคิดถึงเรื่องราว เก่า-เก่า
                      ที่มีเงา จาง-จาง ของใครบางคน
                
                              จากวันนั้นจนถึงวันนี้
                           นับเป็นเวลากี่ปีที่ผ่านพ้น
                        แต่เสียงของหัวใจก็ยังบอกว่าสับสน
                      แม้เรื่องราวของคนสองคนจะผ่าน..นานเท่าใด
                              ทุกวันนี้ที่ฉันมีชีวิตอยู่...
                           ฉันต่อสู้กับหัวใจมากแค่ไหน
                       เจ็บทุกครั้งที่เห็นดาวเคียงเดือนเคลื่อนคล้อยไป
                     ดวงจันทร์ไล่หยอกเย้าเมฆเฉกเช่นเงา
                              นี่ก็คือบันทึกอีกหน้าหนึ่ง...
                          ที่เก็บเอาอารมณ์ซึ้งกับความเหงา
                      ผสมด้วยท้องฟ้า...ดวงจันทร์...และหมู่ดาว
                    นำมาถ่ายทอดเรื่องราว...เรื่อย--เรื่อยไป				
comments powered by Disqus
  • บัวน้ำเงิน

    24 ตุลาคม 2545 13:32 น. - comment id 90789

    เพราะมากเลยนะคะ
    สื่อความรู้สึกออกมาได้ดีมากเลยค่ะ
  • windsaint

    24 ตุลาคม 2545 20:00 น. - comment id 90857

    เพราะดีคับ
  • พี่ชาย

    25 ตุลาคม 2545 17:58 น. - comment id 91088

    ขอบคุณที่ทำให้เราได้อ่านบทกลอนดีๆ เพราะๆ นะจ๊ะ
  • พี่ชาย

    25 ตุลาคม 2545 17:58 น. - comment id 91089

    ขอบคุณที่ทำให้เราได้อ่านบทกลอนดีๆ เพราะๆ นะจ๊ะ
  • ไม่บอกนะ คิดเอาเอง

    27 ตุลาคม 2545 13:04 น. - comment id 91530

    เป็นเรื่องดีที่จะเก็บเรื่องราวใส่บันทึก     เพื่อย้อนนึกบรรยากาศ...คืนวันเก่า       
    เพื่อเก็บไว้คอยเตือนใจในทุกคราว  เพื่อจะก้าวเดินต่อไปตามเส้นทาง
    เป็นบทเรียนที่คอยย้ำเตือนไม่ให้เผลอ     เคยพบเจอ..สิ่งผิดหวังและเศร้าหมอง
    เคยรักใคร...กลับไม่ได้สมใจปอง      สุดท้ายต้องเศร้าหมองอยู่เดียวดาย
    
    จะหาคนรักจริงใจ นั้นยากแท้              หาคนรักแน่นอน นั้นอย่าหมาย
    วันนี้ดีอยู่กับเราคนเข้าใจ                    วันหน้าอาจแปรเปลี่ยนไปเป็นคนละคน
    เพราะชีวิตคนเราช่างสับสน                จมอยู่กับวังวนของความเหงา
    แต่นั่นอาจเป็นบทหนึ่งในชีวิตเรา       ละครเศร้าคงมีจบลงสักวัน
    
    อีกหลายบทบาทเรื่องราวในชีวิต        ที่หวนคิดถึงเมื่อไรก็สุขสันต์
    เพื่อนมากมายรุมล้อมพร้อมหน้ากัน   พ่อแม่พี่น้องอยู่ข้างหลังก็หวังดี
    ทิ้งอดีตไว้ให้เป็นอดีต                         ทิ้งสิ่งผิดเลวร้ายไว้เบื้องหลัง
    มีชีวิตอยู่กับปัจจุบัน                            เพื่อให้ฝันที่ร้ายๆกลายเป็นดี
    -
    -
    -
    -
    พี่ก็อยากจะบอกน้องว่า ทุกคนเคยมีบาดแผลอดีต มีความเหงา ความเศร้า มีบางเรื่องราวที่ต้องจดจำ  ซึ่งก็เป็นอีกอารมณ์หนึ่งของมนุษย์เรา แต่เมื่อเราหวนกลับไปแก้ไขไม่ได้อีก ก็ต้องปล่อยให้มันเป็นอดีต คิดถึงมันได้ในบางครั้ง แต่อย่าเศร้ากับมัน เพราะถ้าเป็นเช่นนั้น เจ้าอดึตตัวร้ายอาจกลับมาสะกิดแผลใจของเราได้อีก    
       แต่ในทางกลับกันมองในแง่ดี เมื่อคิดถึงเรื่องราวเช่นนี้ ก็จงทำใจให้มีความสุข คิดว่าที่ผ่านมาเราก็มีสิ่งดีๆให้คิดถึงกับเขาเหมือนกัน 
                                                   จาก..(ใครก็ไม่รู้ที่หวังดีกับน้องเสมอจ๊ะ)
    
    
    ก็อ่านดูอาจจะสับสนบ้างนะครับเพราะพี่แต่งสดๆเลยน่ะ ไม่ค่อยมีเวลาแต่ก็หมายความเช่นนั้นจริงๆ ข้อความใดไม่ตรงกับใจใคร ก็ขอโทษด้วยละกันนะครับ เพราะมันเป็นทัศนคติของพี่เองน่ะครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน