หน้าส่วนตัว
โลกของใครบางคนอาจจะอยู่ระหว่าง...
ทะเลสีฟ้ากับท้องนภาสีคราม
โลกของใครบางคนอาจจะอยู่ระหว่าง....
แนวป่าอันรกทึกกับสายฝนที่โปรยปราย
โลกของใครบางคนอาจจะอยู่ระหว่าง....
หมู่ดาวอันระยิบระยับกับแสงจันทร์สีนวล
แต่โลกของฉันอยู่ระหว่างโต๊ะสี่เหลี่ยมขนาด..
สี่คูณสามฟุต...พร้อมกับคอมพิวเตอร์ตัวหนึ่ง..
มีกระดาษวางกองพะเนิน มีกล่องพลาสติกใส่ปากกา
ปีปฎิทินตั้งโต๊ะและนาฬิกาแขวน
และสิ่งที่มีค่าที่สุดคือ รูปเธอ..บนโต๊ะฉัน
รุ้งสวรรค์ 23 ธ.ค. 2545 19:59 น. - ID 27584 
1517
4
0
23 กรกฎาคม 2553 22:31 น. - comment id 96766
กลอนแต่งปีสี่ห้า แต่ยังมีคนมาทักทายปีห้าศูนย์ เย้ ๆ ๆ เจ้าของกลับมาอ่าน ตอนปี ห้าสาม อิอิ โลกของฉันตอนนี้ มันอยู่กับงานและไหล่เขา บวกกับการที่มีแผ่นดินไหว เบา ๆ บนเกาะไต้หวัน อีกสองปี
24 ธันวาคม 2545 03:03 น. - comment id 102001
.. คุณรุ้ง..กะเรน..มัยเหมือนกันค่ะเนี่ย!!
โลกของเรน..จาต่างกะคุณ..ก้อตรงที่..
ตรงหน้า..คุณมีภาพเธอ..เปนพลัง..
แต่..ของเรน..มีภาพเก่า..ของพ่อ..
นั่งมองเรน.. ....
... ความเหมือน..ที่แตกต่าง..
.. เรนเปนกำลังใจ..ให้..
..อย่าท้อ.. ที่จาก้าว..นะค่ะ...
25 ธันวาคม 2545 19:51 น. - comment id 102156
จ้า
25 ธันวาคม 2545 21:39 น. - comment id 102160
ในโลกของใครบางคน ยังปะปนในวังวนแห่งความเหงา ในโลกแห่งความว่างเปล่า ยังมีนิทานเรื่องเศร้ากล่อมฝันอยู่เรื่อยมา กาลครั้งหนึ่งของความห่างไกล พระจันทร์ร้องไห้อยู่อีกฝั่งฟ้า ค่ำคืนที่มีดาวประดับประดา ไม่มีทางที่พระอาทิตย์จะทอแสงงามตามมาเจอกัน วงโคจรและหน้าที่อันแตกต่าง คล้ายเป็นสิ่งกั้นกลางทางแห่งฝัน ความมืดในยามค่ำคืนกับแสงสว่างในตอนกลางวัน สร้างทางเดินให้ชีวิตนั้นเงียบงันลงไป ฉากสุดท้ายของนิทานเรื่องนี้ ก็หวังให้มีปาฏิหารย์ครั้งยิ่งใหญ่ สุริยุปราครา เชื่อมเธอและฉันให้มาหลอมใจ เวลาสั้น ๆ กับการรอคอยที่แสนยาวไกล ให้คุณค่าและความหมายกับ 1 หัวใจ เกินพอ อืม...อ่านกลอนไหนแล้วดูเหงา ๆ นะจ๊ะ แต่ว่ากลอนเปิ้ลเศร้ากว่า ฮือฮือ นี่คือโลกส่วนตัวของเปิ้ลเอง ไม่เป็นไรนะ...อย่างน้อยไหนก็มีคนในรูปเป็นสิ่งมีค่าที่อยู่เคียงข้างใจไหนอยู่ และก็อย่าลืมว่ามีเพื่อนคนนี้อีกคนนะที่เป็นกำลังใจให้ อยากให้ไหนมีความสุขนะ อืม....ร้องเพลงให้ฟังดีกว่า สวัสดีดวงตะวัน...คืนนี้มีดาวเต็มฟ้าทอประกาย ภาระฉันจึงไม่มีมากมาย พอมีเวลานั่งเขียนถึงเธอ อยู่สบายไหมตะวัน เราไม่เคยได้เจอกันเลยใช่ไหม ทั้ง ๆ ที่ฟ้าเดียวกันเหมือนใกล้ แต่เพราะภาระของเราต่างกัน แม้จะไม่ได้พบเจอเธอ แต่ฉันก็รู้เสมอว่าเธออยู่ตรงไหน และรู้ว่างานเธอหนักเพียงใด เธอต้องดูแลใคร ๆ มากมาย อยากบอกเธอว่าคิดถึง มีฉันที่ยังเป็นห่วงเสมอ แม้ฉันไม่รู้เมื่อไรจะพบเธอแต่ฝันถึงเธอทุกคืน รู้ไหมพระจันทร์ดวงนี้รอพบเจอและคิดถึงเธอเหลือเกิน o^___^o
25 ธันวาคม 2545 22:03 น. - comment id 102163
ซาไหนแต่งกลอนเก่งกว่าเราอีกนะ
3 มกราคม 2546 12:46 น. - comment id 103080
โถ คนเรา แค่รูปเก่าที่ฉันมองเห็นในหน้าจอคอมพิวเตอร์ ทำไม คนคนนี้ถึงได้มองเป็นอีกอย่างไปนะ
30 กันยายน 2549 13:55 น. - comment id 146047
คิดฮอดตลอดเวลา
25 กุมภาพันธ์ 2550 09:20 น. - comment id 146096
เยี่ยมจริงๆ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด