คล้ายแรมทางกลางป่าอันว้าเหว่ คนลังเลหลงทางอย่างเหน็บหนาว ในห้วงแห่งความมืดช่างยืดยาว ทุกช่วงก้าวทรมานกับการคอย นิยายรักวรรคตอนความอ่อนล้า ส่งความหมายสายตาโหยละห้อย ก็นับวันมันเหมือนฝันเลื่อนลอย คนใจน้อยเลิกรอเพราะท้อใจ เรากำลังกลายเป็นเส้นขนาน ความอ่อนหวานทาบซ้อนความอ่อนไหว ปวดร้าวมากเมื่อเห็นความเป็นไป โดยที่ไม่มีทางหยุดยั้งมัน อวลกลิ่นดอกลั่นทมพรมไอหนาว บนช่วงก้าวอ่อนระโหยโรยแรงฝัน หลังจากอุดช่องว่างระหว่างกัน ยิ่งผลักดันเราห่างกว่าอย่างเคย อาจคือความถูกต้องของความรัก ที่จะหักใจลาอย่างชาเฉย ปล่อยวันวัยแสนหวานให้ผ่านเลย พร้อมกับเอ่ยอำลามันอย่างมั่นใจ พรุ่งนี้และต่อไปในภายหน้า คือเวลาที่ต้องแอบร้องไห้ แต่ริ้วรอยที่เหลือของเยื่อใย จะปลอบในสำนึกหวานลึกซึ้ง
เวทย์ 22 ก.พ. 2546 09:49 น. - ID 29659 
2399
10
0
22 กุมภาพันธ์ 2546 10:56 น. - comment id 110045
เพราะมากครับ..คำที่ลุงใช้ค่อนข้างหลากหลายดี **..ส่วนผมเองตอนนี้คงพักๆก่อน เพราะเริ่มอาการเดิมอีกแล้วครับ นึกคำใหม่ๆไม่ค่อยออก.. **..ผมรอติดตามผลงานลุงเสมอนะครับ
22 กุมภาพันธ์ 2546 11:19 น. - comment id 110047
หน้าส่วนตัว
..เพราะมากค่ะ คุณลุงเวทย์
ทำไมใครชื่นชมลั่นทมนัก
คราอกหักร้าวระบมแสนขื่นขม
โชยกลิ่นหอมอ่อนอ่อนไร้ระทม
มวลกลิ่นลอยคอยสายลมหอมชื่นใจ..
22 กุมภาพันธ์ 2546 21:18 น. - comment id 110114
เรน..กราบลุงเวทย์..สวยๆค่ะ...
..นานจัง..ที่เรนม่ายได้อ่าน..บทกวีของลุงเวทย์..
คิดถึง..นะค่ะ..
เรน..จริงๆ.. (ล๊อคอินม่ายได้นะค่ะ..)..
.
23 กุมภาพันธ์ 2546 08:41 น. - comment id 110143
ความถูกต้อง..ของความรัก..
ยากจะหักใจลา..อย่างชาเฉย..
อยากปล่อยวัน..เวลาความคุ้นเคย..
อยากจะเผย..เอ่ยคำ..ฉันรักเธอ...
อยากถามความรู้สึก..
ลึกลึก..ที่แอบเพ้อ...
ก้อในวันที่ละเมอ..
ฉันพบเธอ.. แสนมหัศจรรย์..(จัง)...
พรุ่งนี้..กับคำถาม...
ฉันจะตาม..เธอไปในทุกที่..
ทุกอย่าง..กับทางเดินที่มี..
เธอคือ..คนแสนดี..ของฉัน...
นัมเเบอร์วัน....
..เรนขออนุญาต..หัดแต่ง..นะค่ะ..
ก้อ.. เรนรู้..ลุงเวทย์..ม่ายดุ..
..เรนขอบคุณค่ะ...
23 กุมภาพันธ์ 2546 09:35 น. - comment id 110148
ต่อง- อ่านให้มาก ถ้าไม่รู้จะอ่านอะไรก็เอาพจนานุกรมมาอ่านก็ได้ ร้อยกรอง- concept งานชิ้นนี้คือต้องทำให้เห็นว่าดอกลั่นทมหอมอย่างไร แต่ทำได้แค่ที่เห็นนี่แหละ แหะๆ เรน- หนูพัฒนาได้ดี มีอะไรก็เมลถึงลุงอีกได้
23 กุมภาพันธ์ 2546 09:46 น. - comment id 110149
โห...ขนาดขุดกรุงานเก่านะคะ...ทึ่งค่ะ..
23 กุมภาพันธ์ 2546 09:59 น. - comment id 110151
กระทบใจจังเลยค่ะ
23 กุมภาพันธ์ 2546 15:31 น. - comment id 110225
เรนเมล์ไป..หลายฉบับแร้วค่ะ..
สงสัย..เมล์ของเรน...คงหลงทาง..
หรือม่ายก้อ..
เปนเมล์..ที่ถูกdelete...นะค่ะ..
เรน..อยากบอกว่า....
เรน..เข้าใจ..
เวลาที่ให้..
ผู้ใหญ่..ไม่มี..(นะค่ะ..)...
อิอิอิ...
23 กุมภาพันธ์ 2546 15:34 น. - comment id 110226
อีกนิดค่ะ...
เขียนหนังสือ..เสร็จยังค่ะ..
เรนจะได้..มากวน..กาละแม..ได้.โดยม่ายถูกดุ..
แว๊ปปปป... เพล้งง!!!
aria a....
23 กุมภาพันธ์ 2546 15:44 น. - comment id 110227
นับๆๆ ตอนนั้นอาเวทย์ กี่ขวบคะ... ห้ามเวลาอย่าเปลี่ยนเวียนผันผ่าน ห้ามสายธารไหลรินผินเหือดหาย ห้ามสุรีย์เจิดจ้าพากาฬกราย ห้ามใจหายหมดรักยากนักเอย อิอิ มีความหลังๆ
23 กุมภาพันธ์ 2546 20:36 น. - comment id 110288
ดอกลั่นทมบานพราวทุกราวกิ่ง ดอกโศกยิ่งบานไสวในใจขวัญ ดอกรักเอ๋ยเคยรอรักทุกคืนวัน ดอกเสน่หาพลันลาลับดับดวงใจ ดอกบานเช้ายังเฝ้าคอยน้อยใจอยู่ ดอกราตรีรู้ใจเศร้าเฝ้าหวั่นไหว ดอกสวรรค์ฝันมลายไร้เยื่อใย ดอกน้ำใจไยแรมร้างห่างกันไกลไปนิรันดร์..
24 กุมภาพันธ์ 2546 19:47 น. - comment id 110429
นกขมิ้นเหลืองอ่อนบินร่อนเร่ ทนว้าเหว่หวาดผวากลางป่าเขา หวังอาศัยลั่นทมเป็นร่มเงา อยากโผเข้าเกาะคอนนอนสักคืน คอยน้ำใจจริงใจไม่จางจืด กลางความมืดความเหงาเศร้าสุดฝืน กับความเจ็บที่จำต้องกล้ำกลืน แอบสะอื้นในอก...ข้านกจร
24 กุมภาพันธ์ 2546 20:02 น. - comment id 110432
ain: ลุงตอบเมลไปทุกครั้งนี่นา แล้วมันหายไปไหนหว่า
ส้มโอ: กลอนบทนี้เขียนตอนอายุ 20
ถึงตอนนี้ก็ยังไม่เคยอกหักหรอก
พุดพัดชา: ขอบคุณสำหรับบทกลอน
นักสิทธิ์ตอบให้แทนแล้ว..อิอิ
25 กุมภาพันธ์ 2546 09:35 น. - comment id 110503
พุดพัดชามีความสุขใจทุกครั้งที่ได้เขียนบทกวี ในทุกนาทีที่ได้มานั่งตอบบทกลอนนักกลอนทุกท่านที่เรารักในสิ่งเดียวกัน..วันเวลาผันผ่านนานแค่ไหน ดวงใจยังเหมือนเดิม..ชีวิตเดิมๆได้ทำสิ่งแสนรัก และฝากความปรารถนาดีแด่ทุกดวงใจ..แค่นี้ชีวิตก็สวยงามมากพอที่จะเป็นพลังฟันฝ่าทุกขวากหนาม..ฝากฟังเพลงหนามชีวิตดูนะคะ เคยฟังมั้ย.. ด้วยรัก..
2 มีนาคม 2546 13:57 น. - comment id 111603
โอ้โฮ.... พึ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ 2515 น่ะ สีน้ำฟ้าพึ่งเกิดอ่ะ.... (เว้นสรรพนามไว้เรียกไม่ถูกเลยนะ) โหหหห.. เรื่องราวอันยาวนาน เก็บมาขานไข..บอกเล่า เจ็บซึมกับความเหงา อ่านแล้วเศร้า..จับหัวใจ อันนิทานเมื่อกาลก่อน เขียนเป็นกลอนมาขานไข อ่านกี่ครั้ง..ก็จับใจ รอ...บทใหม่..ไขแนวทาง แล้วจะรออ่านบทใหม่ ๆ เพื่อเก็บไว้เป็นแนวทางนะคะ.. (ไม่รวมที่กำลังจะไปอ่านย้อนหลังนะคะ)
2 มีนาคม 2546 16:36 น. - comment id 111639
แหะๆ ป๋มยังไม่เกิดเลย....แต่ตอนเด็กๆเคยเก็บไปบูชาพระ....และทัดหู....ดูต๊องๆยังไงไม่รู้....
2 มีนาคม 2546 18:20 น. - comment id 111682
ลุงกลัวว่าจะทำให้ สีน้ำฟ้า กับ ตุ๊กตาไล่เหงา ผิดหวังน่ะสิ เพราะลุงแค่เขียนเพราะใจรักน่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด