โรงเรียนเก่า ซุ้มแก้วของเราเจ้าอยู่นั่น แดดสายทายทักรักตะวัน ผุดผ่องผิวอันพรรณราย พระเกี้ยวตราตรูดูสง่า ประดับค่าควรเมืองเมลืองฉาย ประดนใจใครชื่นนับหมื่นชาย ประดุจกายสังกรที่ซ้อนกัน โรงเรือนสองชั้นอันสงบ เขาลบออกไปอยู่ในฝัน เปลี่ยนตึกใหญ่โตอักโขครัน คิดถึงเธอนั้นแทบขาดใจ เสาธงวงกลมเคยข่มเข้ม ครูตีแรงเต็มน้ำตาไหล กลางเพื่อนนับร้อยรอยอาลัย กิ่งสนหวดให้เจ้าไปดี สนามกีฬาใจกล้าหาญ ฤดูกาลบรรลุจตุสี เหงื่อผุดพร่างพราวราวนที ละหยดบ่งชี้น้ำใจชม เสียงระฆังกังสดาลฟังหวานแว่ว แต่ละแก๊งปานแก้ววาวแววถม อาขยานลอยเลื่อนมาเตือนตรม โรงเรียนเลิกเหมือนลมบรรเลงราน โรงเรียนเก่า ซุ้มแก้วของเราเจ้าอ่อนหวาน จักยืนอยู่เนาในไปตราบนาน ร้อยสายบ่ายผ่านคงขานใจ/. .................................................................... จากศิษย์เก่าโรงเรียนชายประจำจังหวัดคนหนึ่ง ขอคิดถึง โรงเรียนเบญจมราชูทิศ จ.จันทบุรี หน่อยนะครับ
ราม ลิขิต 17 มี.ค. 2546 12:41 น. - ID 30754 
3150
5
0
26 มิถุนายน 2553 17:42 น. - comment id 61652
"แกร๊ก..แกร๊ก"เซลอบเด็กผู้ชายในหมู่บ้านตกใจกับเสียงแปลกๆที่ได้ยินมาตลอดทาง "ใครน่ะ" "ฉะ ฉันถามว่าใคร" "สวัสดี!!เซลอบ"เด็กผู้หญิงผมเปียกระโดดขี่คอเขา "นึกว่าใครซะอีก ยัยเปียนี่เอง" "ฉันชื่อ จินนี่ ไม่ใช่ยัยเปีย แล้วตกใจมั้ยล่ะ" "ไม่เลยสักนิด แต่.." "แต่อะไร" "แต่อย่างนี้ไงล่ะ" เซลอบเขกหัวจินนี่ไปทีนึง "โอ๊ย เจ็บนะ" "ก็อยากมาแบบนี้ทำไมล่ะ แล้วมาแบบนี้ท่านอาลอทไม่ว่าหรอ" "เอ่อ..แหะๆ" "นี่แสดงว่าแอบมาใช่มั้ย" "แหะๆ" "โอ้ เธอกลับไปโดนอีกแน่เลย มันน่านัก รีบกลับไปเดี๋ยวนี้เลย ปัดโธ่" "จ้าๆ จะกลับไปเดี๋ยวนี้แหละ ไปนะเลซอบ พรุ่งนี้มาใหม่" "ไม่ต้องมาอีกเลยดีกว่านะ" เซลอบตะโกนไล่หลังไป และ มองดูจินนี่จนลับสายตาไป *****ณ บ้านอาลอท********************* "ไปไหนมา" "นายท่านนนน!!" จินนี่ตกใจมาก ขวับ! มือใหญ่ของอาลอทลากจินนี่เข้าไปในห้องทำงานของเขา "ฉันสั่งเธอว่ายังไง จินนี่" "เอ่อ คือ" "ฉันถามว่ายังไง" "ห้ามออกไปเที่ยวในหมู่บ้าน" "ในเมื่อรู้ นั่นบอกมาสิว่าฉันควรทำกับเธอยังไง" อาลอทบีบแขนจินนี่เป็นเชิงว่าให้ตอบมาเพราะเขากำลังโกรธจัด "แล้วแต่นายท่านจะประสงค์ค่ะ" "ดี" พูดจบอาลอทก็เดินไปหยิบไม้เรียวอันยาวมาจากลิ้นชัก "นะ นายท่านจะทำอะไร" "ทำอะไรเหรอ ก็จะเฆี่ยนลงโทษคนไม่จำยังไงล่ะ" "นายท่าน ขอร้องเถอะอย่าทำอะไรหนู หนูกลัวแล้ว"จินนี่คุเข่าอ้อนวอน "กลัวอย่างนั้นหรอ กอดอด" อาลอทชุกแขนจินนี่ให้ลุกขึ้น "นายท่านไม่เอา ไม้เรียวยาว กลัว กลัวจริงๆ" "ฉันสั่งให้กอดอก ไหนบอกว่าจะไม่ดื้อเชื่อฟังคำสั่งของฉันไงล่ะจินนี่ ลูกน้องไม่รักดี มันก็ต้องเฆี่ยนให้หลาบจำ กอดอกเดี๋ยวนี้" เพี๊ยะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ "ฮือๆๆๆๆ หนูเจ็บ นายท่าน ฮือๆๆ" "เจ็บแต่ไม่จำ นี่มันดื้อด้านแข็งข้อชัดๆ" เพี๊ยะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ "ฮือๆ หนูเจ็บ พอแล้ว" จินนี่ร้องโวยวายออกมาจนแมคที เด็กรับใช้ที่เป็นเพื่อนกับจินนี่เข้ามาห้าม "ท่านอาลอทพอเถอะครับ จินนี่เจ็บแล้วคงจำ ไม่กล้าทำอีก"แมคทีเวียเข้ามาบังจินนี่แล้วอ้อนวอน "นายไม่เกี่ยวถอยไป" ท่านอาลอท ท่านอย่าตีจินนี่อีกเลย จะออกไปดีๆมั้ย หา! หรือจะให้ฉันไปจัดการกับพ่อเธอ เมื่ออาลอทพูดขนาดนั้น แมดทีจึงถอยออกไปดีๆ ยืนขึ้น กอดอก เขากระชากจินนี่ขึ้นมาจากพื้น เพี๊ยะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นายท่านพอแล้ว พี่แมคที เซลอบ ช่วยจินนี่ด้วย ฮือๆๆ อะไรนะ นี่เธอไปหาลูกของไอหมอนั่นมาเหรอ อุ๊บ จินนี่ตกใจที่หลุดพูดไป โธ่ พูดอะไรไม่คิดเลยจินนี่ แทนที่นายท่านจะหยุดกลับทำให้โทษนักกว่าเดิมอีก เฮ้อ แมคทีเวียที่ยืนฟังอยู่ด้านนอกบ่น นี่ เธอ เพี๊ยะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นายท่าน ฮือๆๆ ไม่จำใช่มั้ยๆ เพี๊ยะๆๆ พอแล้ว พอเถอะนายท่าน หนูจำแล้ว จำแล้วนะ พอแล้ว ฮืออออออออ จินนี่หมดแรงยืนเลยล้มลงไปแล้วอ้อนวอน .... อาลอทพูดไม่ออก สงสารก็สงสาร โกรธก็โกรธ พลั๊ก ฟืด พั้ง เขาขว้างไม้ไปไกล แล้วจำไว้ด้วยนะ ว่าเธอเข้าไปในหมู่บ้านนั่นไม่ได้ แมคทีเวียเห็นว่าอาลอทหยุดแล้วเลยเข้ามาประคองจินนี่ นายท่านใจร้าย ไม่มีเหตุผลเลย ฮือๆ เธอว่ายังไงนะ จินนี่ว่านายท่านใจร้าย ไม่มีเหตุผล ได้ยินแล้วยังอ่ะ ฮือๆ อยากโดนอีกใช่มั้ยจินนี่ เมื่อกี้ยังไม่พอใช่มั้ย ฮือๆ ชะ.. พอแล้วจินนี่ พอ ท่านอาลอทครับพอเถอะครับถ้าจะลงโทษเอาไว้วันอื่นเถอะ จินนี่คงต้านไม่ไหวแล้วล่ะครับ ผมกับจินนี่ขอตัวนะครับ เออ มันก็ถูก พายัยนี่ไปที่ห้องซะ ดูแลมันด้วย ครับ *****************ห้องจินนี่*********** แมคทีเวียประคองจินนี่เข้าไปในห้อง แล้ววางให้จินนี่นอนบนเตียง เธอนี่มันอะไร ทำไมชอบต้อต้านท่านอาลอทนัก ทั้งที่ท่านก็ดูจะเอ็นดูเธอมากขนาดนั้น ฮือๆ ก็นายท่านสั่งอะไรไม่มีเหตุผลนี่ เฮ้อออ นอนพักซะ พี่ไปก่อนนะ
17 มีนาคม 2546 13:06 น. - comment id 115587
ถึงไม่ใช่ศิษย์เก่า...แต่มาขอรำลึกด้วยคน
17 มีนาคม 2546 15:55 น. - comment id 115620
กลิ่นไม้เรียวเขวี๊ยบเควี๊ยวเสียวบั้นท้าย เอากาบหมากรองใส่ไว้ใต้ผ้า พอเฆี่ยนขวีบเด้งรับแอ่นไปหน้า ครูจับได้แก้ผ้าเฆี่ยนก้นลาย สมัยนี้ลองไปเฆี่ยนสิ พ่อแม่เขาฟ้องตายเลย
17 มีนาคม 2546 16:11 น. - comment id 115622
ยืนตรง (แม้ขาจะสั้นไปนิด) ร่วมทภความรำลึกด้วยคนค่า..........
17 มีนาคม 2546 20:51 น. - comment id 115773
มาร่วมด้วยช่วยกัน เช่นกันค่ะ
18 มีนาคม 2546 11:42 น. - comment id 116061
อ่านแล้วคิดถึงโรงเรียนเก่าจัง คิดถึงไม้เรียวครูฝ่ายปกครอง ๕๕๕
18 มีนาคม 2546 23:24 น. - comment id 116270
สวัสดีครับคุณตุ๊กตาไล่เหงา, คุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์, คุณลูกเป็ดขี้เหร่, คุณสีน้ำฟ้า, คุณข้าวปล้อง ที่โดนตีหน้าเสาธง แถวเช้า-ตัวผมเองล่ะ ปีนกำแพงแกไปดูหนังตอนกลางวัน ครูผู้ปกครองไล่จับได้ 4-5 คน เช้าขึ้นพิพากษาหน้าเสาธงเลย โดนคนละครึ่งโหล ไม้สนสด แตกกลับบ้าน (เรียกว่านั่งไม่ได้ กระเผลกกลับ) พ่อสงสัย บอกไป พ่อบอกสมน้ำหน้า น่าโดนมากกว่านี้อีก เชื่อไหมครับ ผมไม่เคยปีนรั้วออกไปอีกเลย เข็ด (เปลี่ยนมาเป็นมุดแทน) พ่อแม่สมัยก่อนให้เครดิตครูเต็มที่ ครูสมัยผมเวลาตีจะไม่ใช้อารมณ์ แต่ตีประจานตามโทษานุโทษ แล้วตีจริง ครูที่ตีผมนี่เงื้อสุดหล้า ตีแบบสามัคคีเภทตอนวัสสการพราหมณ์โดนเฆี่ยนยังไงยังงั้น แต่ผมไม่เคยโกรธเคืองเลยนะ ไม้เรียวมันหวาน ขอบคุณมากครับที่แวะเข้ามาคุยกัน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
