เมื่อยังเด็ก เป็นเด็กกลอน ที่อ่อนหัด ไม่จ้านจัด ถนัดร้อย ถ้อยคำหวาน เขียนหนังสือ ทื่อแข็ง แต่งยืดยาน ไม่เก่งด้าน งานเขียน เรียนกวี ผ่านวานวัน โตหน่อย ถ้อยยังจืด รสความฝืด แสงส่องทาง จางริบหรี่ พยายาม สร้างสรรค์ สื่องานดี กลับจบที่ ความขาด อนาถใจ อนาคต วาดหวัง ตั้งมั่นมุ่ง อยากเรืองรุ่ง ด้านกลอน อักษรไสว ยิ่งฝันเฟื่อง เรื่องหนทาง ยิ่งห่างไกล คงไม่ได้ ดั่งคิด แม้นิดเลย แต่รู้จริง สิ่งนี้ ที่ใจรัก แม้ตามฝัน นั้นหนัก ไม่หักเฉย ขอซึมซับ กานท์กวี ที่คุ้นเคย คือนักเกย งานกลอน อักษรกวน จะฝึกแต่ง แข่งขัน กับวันก่อน คำปอนปอน ร้อนหู ดูแหบห้วน จะหมั่นปรับ ขยับใหม่ ให้นุ่มนวล เป็นมือกลอน จานด่วน ร่วนดั่งดิน..
ลูกเป็ดขี้เหร่ 24 มิ.ย. 2546 21:43 น. - ID 35666 
856
4
0
24 มิถุนายน 2546 23:13 น. - comment id 149444
... แม้ความถอย คำหด ลดไปบ้าง ความแตกต่าง อยู่ที่ว่า เรากล้าไหม ถ้าไม่เริ่ม วันนี้ รอปีใด กลั่นจากใจ แล้วคิดก่อน กลอนจะงาม...
25 มิถุนายน 2546 00:32 น. - comment id 149456
สวยงามมากจ๊า เพ่อ้อม ก็พึ่งหัด ยังใช้ไม่ได้ เหมือนน้องพิมพ์อ่ะ
25 มิถุนายน 2546 10:48 น. - comment id 149492
ต้นสักใช้เวลาเป็นสิบๆปีกว่าที่จะโตพอที่เรานำมาใช้ได้ อย่าหลงว่าตัวเองเก่งแล้วหยุดพัฒนาตัวเองก็พอ
25 มิถุนายน 2546 12:41 น. - comment id 149513
@@คุณแต่งได้สมค่าว่านักฝัน ดูสร้างสรรค์ร้อยกรองให้ผ่องใส หากเหมือนคุณ..เช่นนี้มีทั่วไทย เราคงได้นักกวีที่ดีงาม@@..??
25 มิถุนายน 2546 14:23 น. - comment id 149549
ทั้งงารกวี เรื่องสั้น และบทความ พี่ว่านู๋ทำได้ดีเลยนะจ๊ะ เป็นกำลังใจต่อๆ ไปนะ =^______________^=
25 มิถุนายน 2546 21:11 น. - comment id 149597
ขอบคุณค่ะ ขอบคุณทุกคนเลยนะคะ ขอบคุณคุณแก้วกรุงเก่านะคะ กลอนของคุณให้ข้อคิดกับพิมพ์มากค่ะ พี่ใจปลายทางคะ เรามันหัวอกเดียวกัน สู้เขาๆ อ่า ลุงเวทย์ หนูจะพยายามพัฒนาตัวเองให้ถึงที่สุดค่ะ (แม้อาจจะถึงที่สุดแค่ตรงนี้) ก็จะดั้นด้นพยายามต่อไปค่ะ ขอบคุณนะคะ ขอบคุณ คุณ ดินมากค่ะ คุณเองก็เป็นนักกวีที่ดีงาม หนึ่งในประเทศไทยเหมือนกันนะคะ ขอบคุณจากใจค่ะ พี่แม่มดน้อย (คนสวย)
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
