หน้าส่วนตัว
เพราะร้อยลิ้นหมิ่นเหม่ให้ใจต่าง
อีกความห่างทางไกลเกินไปถึง
ทั้งเวลาเหตุปัจจัยคอยฉุดดึง
ให้ใจหนึ่งอาจหันเหลังเลใจ
เพียงหยดน้ำคำคนปนยาพิษ
คอยสะกดเพื่อสมในสิ่งหมาย
เฝ้าป้อนคำทำให้ใจระคาย
เขาสุขใจไฉนเราระทม
ระยะทางห่างไกลสุดปลายฟ้า
แต่ใช่ว่าต้องเป็นอื่นให้ขื่นขม
ให้ความไกลเป็นดั่งเช่นลายลม-
ฝนมาพรมกล้าไม้ได้เติบโต
กาลเวลาพาพบสิ่งใหม่ใหม่
เหนืออื่นใดคือใจที่ยโส
ไม่หวาดหวั่นระแวงแฝงมโน
เปิดช่องโหว่ให้ใครสุมไฟลน
ขอให้มีดวงจิตที่คงมั่น
แม้มีการร้ายใดให้ไร้ผล
ทุกสิ่งยากบากบั่นด้วยอดทน
ยังมีคนรออยู่ที่ตรงนี้
คนไต่ดาว 21 ก.พ. 2547 15:22 น. - ID 47167 
840
2
0
21 กุมภาพันธ์ 2547 16:11 น. - comment id 219136
หลงน้ำคำคน จะจนใจ กลอนเพราะครับ
21 กุมภาพันธ์ 2547 16:58 น. - comment id 219154
:)
22 กุมภาพันธ์ 2547 09:54 น. - comment id 219516
ระยะทางห่างไกลเพียงใดนั้น อย่าได้มั่นสัมพันธ์นั้นไม่เผลอ มีเธอเท่านั้นที่จะเจอ รักของเราเสมอนะคนดี *-*กลอนไพเราะดีค่ะ ความหมายดีมากเลยด้วย*-*
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
