หน้าส่วนตัว
กลิ่นหอมดอกไม้ในดงพฤกษาชาติ
ดารดาษต้นไม้ไทยเรียงรายต้น
การเวกหอมหวลเย็นชื่นในนฤมล
ดุจดั่งอนงค์รสรักหวานซาบซ่านส์ทรวง
ห้วงหทัยใจประหวัดใฝ่ใจถึงน้อง
เคยประคองยอดอนงค์แสนสุดหวง
อิงแอบเคล้าน้าวโน้มแนบอกทรวง
เหนี่ยวรั้งดวงหทัยเจ้ามิให้จากไปไกล
เราสองเคยพรอดพร่ำรักใต้เงาพฤกษ์
มีวิหคผนึกรวมตัวส่งเสียงขับขานให้
ผีเสื้อลายหลากสีบินรำวนเวียนไป
ผนึกหัวใจเราขับขานเป็นตำนานทอง
ร่วมประสานตำนานรักไว้ใต้ต้นไม้
จารดวงใจสลักผนึกไว้เราทั้งสอง
ว่าจะไม่แยกแตกรักเพราะคัลลอง
ทำให้สองเราพลัดพรากร้างแรมไกล
ใกล้แล้วหนอการเวกนามของน้อง
พี่ยังจ้องมองต้นไม้การเวกมิไปไหน
มิเลือนลับยังกระชับรักเจ้าไม่ไปไกล
เด็ดดอกไม้ไว้ใต้หมอนนอนสูดดม
สัญญารักฝากไว้จะมาในปีหน้า
เหลือเวลาไม่นานนักรักคงได้สม
ขอเจ้าถนอมรักอย่าให้ใครเชยชม
พี่จะรอดมกลิ่นแก้มนางการเวกนวล.
แก้วประเสริฐ.
3 มีนาคม 2547
แก้วประเสริฐ 3 มี.ค. 2547 15:49 น. - ID 47862 
5400
7
0
3 มีนาคม 2547 17:26 น. - comment id 224382
เฝ้าหอมนวลชวนชื่นรื่นพฤกษา หอมกิริยาน้องนางช่างเสกสรร บรรยากาศรายรอบข้างช่างลาวัลย์ ประสานฝันมั่นรักพี่ที่น้องเอย *** ไพเราะอีกแล้วนะคะ
3 มีนาคม 2547 22:54 น. - comment id 224539
แด่ คุณ น้ำตาอาบแก้ม
วันเวลาหวลชื่นใต้ร่มพฤกษ์
ด้วยระลึกถึงวันเฝ้าคอยหา
เมื่อไหร่หนอจะร่นกาลเวลา
นานนักหนาจะได้สมภิรมย์ปอง.
แก้วประเสริฐ.
ขอขอบคุณมากเลยครับคุณ กลอนคุณซึ้งอารมณ์ยอดเยี่ยมจริงๆครับ ขอเชิญโอกาสหน้าด้วยนะครับผมชอบกลอนคุณจริงๆ หวังว่าจะได้พบกันอีก ขอบคุณ.
3 มีนาคม 2547 23:42 น. - comment id 224566
..๏ หอมเอยเผยกลิ่นคลุ้ง...........จรุงใจ บานเบ่งเพรงกาลไกล.................ไป่ร้าง กลีบดอกออกประไพ..................เพรียกหมู่- ภมรฤา หมายชื่นชระมื่นอ้าง.....................เยี่ยมเย้ายลโฉม ๚ ..๏ เผลอใจหมายเหนี่ยวโน้ม........ชมเชย พลั้งจิตจริตเผย...........................เพลี่ยงพล้ำ พิศมัยใดใคร่เฉลย.......................ร่ายพจน์ ชมแฮ หากแต่คำโคลงย้ำ........................ไป่อ้างเสมือนจริง ๚ ..๏ เครือเถาราวสร้อยพร่าง............สังวาลย์ งามยิ่งอิงโฉมสคราญ....................กลีบแย้ม ใบสดงดงามนาน..........................ไสววับ- วาวนอ เกาะเกี่ยวเพรียวพันแฉล้ม...............สลับล้อเริงลม ๚ ..๏ กลีบดอกออกซอกซ้อน..........แซมสลวย กลิ่นกรุ่นละมุนระรวย....................เฟื่องฟุ้ง หอมหวลป่วนลมระทวย.................เทียมทิพย์- สุคนธ์นา หากแต่ดอกคละคลุ้ง.....................มุ่งให้คืนหอม ๚ ..๏ การเวกเฉกเช่นน้อง...............นวลลออ แม่เอย แผกแต่การเวกพอ.......................รุ่งเช้า หอมใดจักกลายชลอ....................จางกลิ่น หากแม่ยังหอมเย้า........................ชื่นแท้นิจจกาล ๚ะ๛
3 มีนาคม 2547 23:46 น. - comment id 224570
..๏ เด็ดดอกดังบอกให้..................คงความ หอมนักหากหลงยาม....................เยี่ยมใกล้ หอมนวลดั่งชวนหวาม..................ไหวติด เสน่ห์ฤๅ ขอร่ายโคลงชมให้.........................แน่งน้อยคลายเหงา ๚ะ๛ :) สวัสดีค่ะ คุณแก้วประเสริฐ ขออาศัยร่มไพรพฤกษ์ด้วยค่ะ
4 มีนาคม 2547 13:24 น. - comment id 224815
แด่ ยอดหญิงอัลมิตรา
กลิ่นหอมใดในพฤกษ์..............ไพรวัลย์
บ่เทียบเทียมเอนกอนันต์...................มาร์ตี้ กลิ่นได้
เลิศในนอกกลีบพรรณ.......................ไพรพฤกษ์
หอมกลิ่นจรวยจิตน้องครัน.................เฝ้าครวญ ใหลหลงฯ.
อนงค์นารถสูงเกินกว่า..............สุดคว้า
อสุชลหลากหล้าพบหน้า.........................ยากแฮ จริงนอ
ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำล้ำลึก............................ใจถึง
เอนกอนันต์ร้างจิต.................................หมองช้ำ ตัวเราฯ.
แก้วประเสริฐ.
ใต้ร่มแก้วประเสริฐพฤกษาชาติ รู้สึกเป็นเกียรติสูงส่งที่ยอดอนงค์จะมาพิงพัก แม้นกลิ่นหอมมิน้อมชักมากมาย แต่ใจอันบริสุทธิ์คงเพียงพอ..........ขอบคุณมากครับ
4 มีนาคม 2547 13:41 น. - comment id 224829
สัญญารักไว้ให้ให้ใกล้ชิด ให้ยึดติดคงมั่นมั่นห่วงหา พี่จะไปไม่ลับและกลับมา ขอน้องอยู่ใกล้อุราทุกวัน *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ*-*
31 มีนาคม 2547 23:38 น. - comment id 239502
สวยจังค่ะ... ภาษา..และความหมาย... งาน...งดงาม... แวะมาชม...เห็นแล้ว..ก็ชื่นใจ.. แบบไทย ๆ ดี
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
