คงมีสักวัน

แก้วประเสริฐ

         วันหนึ่งนั้นฉันเพลิดเพลินเดินตามห้างฯ
ใจอ้างว้างเหงาหัวใจเปลี่ยวใจฉัน
มองเห็นสาวเขามีคู่พลอดรักกัน
คู่เคียงกันหัวร่อล้อต่อกระซิก

          ฉันยืนเอียงเมียงมองต้องหัวร่อ
โอ้ละหนอโลกเรานี้ช่างวิปริต
นึกว่าสาวกับชายหนุ่มที่ฉันคิด
วิปริตกลับเป็นชายต่อชายปอง

         แต่ยังมองช่างเหมือนสาวจริงๆหนอ
เธออ้อล้อต่อกระซิกไม่มีสอง
เธอเย้าหยอกเหมือนสาวที่ชวนมอง
จนฉันต้องหันมามองดูตัวเรา

         ถึงเป็นชายและสาวประเภทสอง
ตามครรลองโลกยังรับประดับเจ้า
ดีกว่าฉันนั้นไม่มีคู่ข้างเคียงเรา
เขาและสาวยังดีกว่าน่าชื่นชม

         คงได้สมอารมณ์รักสักวันหนึ่ง
ฟ้าท่านซึ่งคงเมตตาให้ได้สม
มีคนคู่เคียงกายให้รื่นรมย์
พากันชมดูตามห้างฯเพลิดเพลินตา

         ก้าวเดินออกทอดน่องพลางครุ่นคิด
ถึงมวลมิตรสนิทที่เราเฝ้าเสน่หา
เรานั้นรักแต่เขาช่างโบกมือลา
เพราะวาสนาเราไร้คู่อยู่เดียวดาย

         ยิ้มให้ตัวมัวเดินพลางห่างไร้คู่
แต่ก็ดูมีความสุขไม่เหือดหาย
แม้จะต้องไปไร้คู่แต่กายสบาย
ฉันจึงหายไปในหมู่ของผู้คน.

               แก้วประเสริฐ.