มนุษย์..หรือคน..

ผู้เฒ่า

ความเจริญโลกมนุษย์ในยุคนี้
    ทำให้หนีจิตมองประคองศีล
    ต่างดิ้นรนขอแบ่งแย่งกันกิน
    เพื่อชีวินส่วนตัวและครัวตน
          อาจจะมีเรื่องล้นเพราะคนมาก
    คิดลำบากต่างใจให้สับสน
    คล้ายเถาวัลย์คดเคี้ยวที่เลี้ยววน
    คำว่าคนวุ่นวาย.อย่าหมายเลือน
         บางคนโอ่มีค่าไว้ท่ามาก
    นับเป็นปากปราศรัยใจเชือดเฉือน
    สุภาษิตย้อนยอกคอยบอกเตือน
    ไม่เคยเลื่อนใส่สมองตรองไม่เป็น
         บางคนคิดตัวข้าซิว่าใหญ่
    มองใครใครต่ำค่ากว่าจะเห็น
    บทพระธรรมเพาะบ่มให่ร่มเย็น
    คิดว่าเล่นงมงาย.ใช้กำลัง
        บางคนทำเงียบขรึมแต่ซึมลึก
    ที่ร้ายนึก.ซ่อนแฝงแทงข้างหลัง
    ปากว่า.ตาขยิบกระพริบพราง
    ควรระวังคบดูใจให้นานนาน
        บางคนว่าบารมีนั้นดีเลิศ
    ยกกำเนิดอ้างอวดประกวดขาน
    หยามค่าคนกักขฬะคอยระราน
    นิสัยพาลตั้งแต่เกิด.กำเนิดมา
        บางคนโกงขี้ฉ้อสอพลอเก่ง
    ทำนักเลงใจฝ่อ.จ้อมุสา
    จ้องเอาเปรียบผู้คนจนระอา
    แสวงหาผลประโยชน์.โลภไม่พอ
        บางคนมือถือสาก.ปากถือศีล
    มือสาวกินปากป้อง.ยุบพองหนอ
    ผ้าขี้ริ้วซักใส่ใหม่ละออ
    ก็มองพอจะรู้.ดูพิกล
        บางคนเขลาอวดเก่งนักเลงใหญ่
    ชอบโวยวายศักดาเช่นหน้าขน
    เทวดาลืมมอง.ค่าของคน
    คิดว่าพ้นหลุมฝัง.ยังลำพอง
        อันมนุษย์เกิดมาว่าเป็นโชค
    เดินบนโลกร่วมกัน.หมั่นสนอง
    ส่งความรักจากใจ.ให้ร่วมครอง
    ดั่งพี่น้องต่างครัวทุกตัวตน
        จุดสุดท้ายชีวิตคนไม่พ้นหลุม
    ไม่อาจกุมสิ่งใด.กลับไป.ขน
    มาอย่างไรกลับไปเช่นไรคน
    ก็ไม่พ้นตัวเปล่า เหมือนเจ้ามา
        บทสุดท้ายเรื่องคนอยู่บนโลก
    ละความโลภ.เรื่องหลงปลงเถิดหนา
    บนยอดเมรุ.ควันคล้อยที่ลอยมา
    คือสัญญาทุกชีวิต..ต้องปลิดปลง......@