หน้าส่วนตัว
สวัสดีค่ะท่านผู้อ่าน ก่อนอ่านตอนนี้ ต้องขอชี้แจงว่า ผู้ใช้นามปากว่าว่า
ผู้เฒ่า..โง่งม รอว่า..เมื่อไหร่จะถึงตอน ของชำร่วย
เชิญติดตามได้แล้วค่ะ
นราสูรย์จรดลด้นนภา
ลุเวลาธาตรีพิสุทธิ์ใส
สรรพสัตว์ลีลาในพงศ์ไพร
ชลธารรินไหลสู่สินธู
หลากหลายสายกลายเป็นมหรรณพ
สร้างพิภพมัจฉาเลิศงามหรู
อีกฝูงเต่า ปลาหมึก กุ้งกั้ง ปู
ล้วนอิงอู่ อ่าวห้อง ท้องทะเล
ผ่านภพหนึ่งถึงใหม่คลื่นใหญ่ซัด
ชเลสัตว์สิ้นซากสลายเส (ชเล= .ในน้ำ)
ระลอกโหม โถมทับ นับนานเน
เปลือกปนเปปลิวซับกับกองทราย
กุมารน้อยกลุ่มใหญ่วิ่งไล่ล่า
สรวลหรรษาฮาเฮมิเหือดหาย
มือเล็กเล็กคุ้ยเขี่ยขุดมากมาย
กอบกระจายจิกก่นค้นเปลือกงาม
บัดเดี๋ยวใจได้เห็นเป็นกองใหญ่
ขัดล้างใหม่เจาะแต่งจนล้นหลาม
ของชำร่วยขายถูกจนลือนาม
ใครล้วนถามยามไหนก็ได้ยล
จะทำบุญขึ้นบ้านงานโกนจุก
ร่วมสนุกสงกรานต์แจกทุกหน
งานแห่ปลาหาทรายได้ทุกคน
สุขเหลือล้น ชำร่วย แทนช่วยแรง
บุรุษเฒ่า หยิบเอา ของชำร่วย
รูปสะสวย หัวใจ ใส่สีแสง
สลักคำ หวานล้ำ มิเปลี่ยนแปลง
ถึงเหี่ยวแห้ง รักอยู่ มิรู้เลือน
ยังจำมั่น ฝันนั้น ลอยพราวเด่น
เคยเดินเล่น เนื้อนวล หาใครเหมือน
นางน้องมอบ ตอบรัก มิแชเชือน
หัวใจเตือน ชำร่วย ด้วยดวงใจ
..
.
เชิญวาดแต่งแต้ม ฝันหวานรัก รักใครรักมันแล้วกันนะคะ ฝันต่อกันเอาเองเถิด
อะไรก็รัก (ตอนของชำร่วย) ก็ต้องจบแค่นี้
อรุโณทัย อาภาภัส
๒๔ พฤษภาคม ๒๕๔๗
บ้านพระประแดง
อาภาภัส 24 พ.ค. 2547 19:48 น. - ID 54085 
980
19
0
24 พฤษภาคม 2547 20:07 น. - comment id 273705
...โย่... สุดยอดค่ะ...นับถือๆ..วันนี้เจอแต่กลอนแบบว่า.. อ่านแล้วช็อคกระแด่วๆ..เก่งๆกันทั้งนั้น.. วีนัสแวะมาชื่นชมนะคะ..** วีนัสก่ะเจ้า
24 พฤษภาคม 2547 20:52 น. - comment id 273728
กลอนแปลกแหวกแนวนะคะ มาชื่นชม+ทักทายค่ะ
24 พฤษภาคม 2547 21:13 น. - comment id 273743
^J^ .................. ....คืนนี้จะฝันต่อครับ.........ฯ
24 พฤษภาคม 2547 21:27 น. - comment id 273748
1.สัมผัสเฟอะฟะ ไม่สละสลวย 2.ใช้คำซ้ำซากในกริยาเดียวกัน 3.เนื้อหาไม่ปะติดปะต่อ 4.ใจความฟ่าม ไม่รู้เรื่องไม่รู้จุดหมายที่เขียนถึง วิญญาณครูเก่าๆคงสะอึกสะอื้น ถ้าคนเขียนแบบนี้เรียกตัวเองว่าเป็นกวี หาพระอภัยมาอ่านสัก 20จบแล้วค่อยเขียนใหม่.
24 พฤษภาคม 2547 21:27 น. - comment id 273750
1.สัมผัสเฟอะฟะ ไม่สละสลวย 2.ใช้คำซ้ำซากในกริยาเดียวกัน 3.เนื้อหาไม่ปะติดปะต่อ 4.ใจความฟ่าม ไม่รู้เรื่องไม่รู้จุดหมายที่เขียนถึง วิญญาณครูเก่าๆคงสะอึกสะอื้น ถ้าคนเขียนแบบนี้เรียกตัวเองว่าเป็นกวี หาพระอภัยมาอ่านสัก 20จบแล้วค่อยเขียนใหม่.
24 พฤษภาคม 2547 23:09 น. - comment id 273840
ว่าจะแต่งให้แล้ว เห็นคำพูดข้างบน คิดไม่ออก หัวคิดตันเอาดื้อ ๆ เอาเป็นว่าค้างไว้ก่อนนะครับ คงจะเป็นพรุ่งนี้ ตื่นเช้า ๆ อารมณ์แจ่มใส จะกลับมาตอบให้กับกลอนงาม ๆ ชุดนี้
24 พฤษภาคม 2547 23:25 น. - comment id 273863
แต่งได้ไพเราะสละสลวยมากเลยครับอ่านแล้วซึ้งใจจังเลย เก่งมากจริงๆด้วยนะ
แก้วประเสริฐ.
25 พฤษภาคม 2547 00:23 น. - comment id 273935
มารับของชำร่วย ด้วยมาช่วยงานสำคัญ จึงขอให้กับฉัน สักหนึ่งอันนะคนดี *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานเสมอนะค่ะ*-*
25 พฤษภาคม 2547 01:03 น. - comment id 273975
ตอบคุณวีนัส ขอบคุณที่มีนำใจมาอ่านนะคะ ไม่ใช่เก่งนะคะ เพียงแค่คิดจะเขียนก็หัดนะคะคำใดไม่แน่ใจก็เปิดพจนานุกรมกลัวเขียนผิด แตการผูกเรืองบางทีขณะแต่งกลอนข้างเครื่อง มันก็ได้เท่าที่นึกต่ะ เทพธิดาความรักนามวีนัส ชื่อบ่งชัดมัดใจชนใหลหลง มาอวยเอื้อเกื้ออ่านหวานพะวง ตอบตามตรงคงนอบขอบพระคุณ อรุโณทัย อาภาภัส
25 พฤษภาคม 2547 01:11 น. - comment id 273977
ตอบคุณเจ้าสาวแห่งโลกวิญญาน
ไม่หรอกนะคะหากเราคิดอย่างบทละครมันก็พอได้ บางทีกับการเขียนหาคำมาใช้ขณะที่ความรู้เราจำกัด แล้วชอบเขียนข้างเครื่องคือคิดทันทีจะไม่ได้ความรอบคอบค่ะ
แต่เอาแค่มาอ่านก็ขอบคุณมากเลยค่ะ
อรุโณทัย อาภาภัส
25 พฤษภาคม 2547 01:15 น. - comment id 273978
ตอบคุณกฤษณะ
ดีค่ะ..อิอิ ..แล้ว ขอให้พบแต่สิ่งที่ดีงามนะคะ
อรุโณทัย อาภาภัส
25 พฤษภาคม 2547 02:48 น. - comment id 273989
ตอบขอบคุณคุณตุ้ยนุ้ย
ขอบพระคุณมากที่มาอ่านและช่วยแสดงคำติชม ตื่นมาตอนห้าทุ่มกว่า คุยกับน้องที่เป็นผู้พิพากษาชื่อตุ้ยพอดี ผู้หญิงนะ คุยเสร็จก่อนเที่ยงคืนเปิดเน็ตพอดี แล้วก็มาอ่าน ต้องอมยิ้มเลย ขอบคุณคุณจริงๆเลยค่ะ คุณต้องเป็นผู้รู้ทางภาษาไทยแน่เลย เช่นเป็นอาจารย์ภาษาไทย หรือนักวิจารณ์ผลงานทางภาษาไทย ขอบคุณตามที่บอก ตอนสมัยเรียนหนังสือจำได้ว่าอาจารย์ท่านจะสอนให้ดูยทกลอน อย่างที่คุณพูดทั้งหมดเลย ต้องขอโทษด้วยจริงๆไม่เจตนาทำให้ภาษาแย่ลงนะคะ แต่ด้วยยังมีความรู้ทางภาษาไทยน้อยมาก อือ.คือเรียนภาษาอังกฤษมา แต่ทุกวันก่อนจะเขียนจะยกมือกราบหรือตั้งจิตว่า ขอให้ลูกได้ช่วยชาติในหนทางที่ลูกพอทำได้ แม้จะไม่ดีนัก แต่ก็หวังใจจะให้ภาษาไทยคงอยู่ตลอดกาล ดุจเราสำนึกถึงความดีและความเสียสละของบรรพบุรุษค่ะ
ทุกครั้งที่นึกถึง จะนึกถึง รัชกาลที่ ๖ รัชกาลที่๒ รัชกาลที่๔ รัชกาลที่๕ ท่านสุนทรภู่ พณท่านมล.ปิ่น มาลากุล ครูผู้สอน ครูของดิฉันในความหมายก็คือทุกคนทั้งเขียนหนังสือและไม่เขียนหนังสือ ทั้งที่เอ่ยนามและไม่เอ่ยนาม ดิฉันจะชื่นชมว่าคำบอกให้เราได้รู้มากยิ่งขึ้นมีค่าที่สุด
ไม่ทราบคุณตุ้ยนุ้ยรู้จัก ท่านอาจารย์ผะอบ โปษกฤษณะไหมคะ ดิฉันจำคำท่านขณะที่ท่านมาบรรยายและสอนให้อ่านหนังสือ ตอนนั้นท่านพูดเรื่องลิลิตพระลอ ดิฉันจำว่าท่านบอกว่า การอ่านหนังสือให้เราอ่านเป็นสิบๆครั้ง เราจะได้อารมณ์ และความรู้สึกที่ไม่เหมือนเดิม ความรู้และความเข้าใจเราจะเพิ่มมากขึ้น ความซาบซึ้งในคำประพันธ์จะซึมเข้าไป
พอดีตั้งแต่เด็กๆชอบอ่านหนังสือมาก อ่านบางเล่มซำแล้วซำอีก แฮ่ะๆ เปล่าชอบนะ มันไม่มีให้อ่านแล้วก็ไม่รู้จะไปไหน จะทำอะไร ก็นอนแอ้งแม้งอ่านหนังสือค่ะ ตาเลยเสียถ้าไม่มีเลนส์
ตาชาตินี้ก็คงไม่ได้มาอ่านกลอนงามๆในไทยโพมแน่ๆ ที่สำคัญไม่ได้เจอความกรุณาของคุณนะ.
เสียใจแย่เลย55555
ต้องขอขัดใจคุณสักนิดเถอะนะ ตรงที่คุณไปเอามาจากไหนว่าดิฉันเป็นกวี อย่าคิดแหม่งๆอย่างนั้นสิคะ ดิฉันถูกพิพากษาโดยกระทันหันนะนี่กรรมจริงๆ
ช่วงนี้เห็นเขาแต่งกันเรื่องกวี พอดีไม่ได้เล่นเน็ตหลายวัน มีแอบเข้าไปตอบอยู่หนึ่งราย
คือดิฉันคิดว่าทุกท่านรักในภาษานะคะ ไม่งั้นเขาคงไม่มาเขียนให้เสียเวลา ยุคนี้ยุคหน้าเงินนะคะ ทำแล้วขาดทุนไม่มีใครทำหรอก(ตรงนี้ขอโทษทุกท่านหากดิฉันพูดเกินไป)
ย้อนไปตรงรายที่ตอบดิฉันยังไปแอบโย้คำว่ากวี เป็นกีว เลย คือไม่ชอบเห็นคนวิพากษ์วิจารณ์คำนี้ แล้วคุณเล่นมายกให้ดิฉันเป็นมัน
ไม่เหมาะนะคะ เลยทำให้ดิฉันต้องไปเปิดพจนานุกรมนักเรียนฉบับปรับปรุงแก้ไขขององค์การค้าของคุรุสภา
กวี(กะวี) ดูกวิ (กะวิ) ป.ส.(ไทยเราเขียนเป็นกวี) น. ผู้คิด ผู้แต่ง นักร้อง ในคัมภีร์พุทธศาสน์แบ่งนักประพันธ์เป็น ๔ จำพวกคือ ๑ จินตกวี
แต่งโดยความคิด ๒.สุตกวี แต่งโดยได้ฟังมา
๓. อรรถกวี แต่งตามความจริง ๔. ปฏิภาณกวี แต่งกลอนสด ว.ฉลาด รู้ ตื่น(คือไม่มัวหลับตา);
มีความคิด ชำนาญ
เฮ้อ....กว่าดิฉันจะพิมพ์หมดถึงนี่ให้คุณได้อ่านนะ มันเหนื่อยกว่าคิดกลอนอีก เพราะจิ้มดีดน่ะค่ะ
ดิฉันขอบพระคุณคุณอย่างสูงที่ให้เกียรติอ่านและบอกกล่าว ดิฉันเคยเรียนจากอาจารย์ท่านจะกล่าวตามที่คุณพูดทั้งสิ้น แต่จากเหตุที่บอกเพียงเรารักที่จะทำบางอย่างดิฉันก็ว่าเป็นสุขนะ
คุณพิมพ์ board.thaimisc.com/arphapas คุณจะเจอเว็บบอร์ดที่เป็นชื่อดิฉัน ซึ่งดิฉันได้รับความกรุณาจากข้างบ้านเขาเป็นเด็กๆกันมีความรู้คอมพิวเตอร์ เขาจัดมาให้เขียน เรื่องไม่ค่อยดีค่ะ แต่อย่างน้อยก็มีที่เราจะเขียน แล้วก็คุณพิมพ์ชื่อ อาภาภัส เป็นภาษาไทยนะคะ ในgoogles จะเจอจุดแลกเปลี่ยนความรู้ ดิฉันก็ไปอาศัยเขาเขียนเรื่องเด็กๆแต่มันเล็กน้อย เนื่องจากทุกที่บอร์ดจำกัดเนื้อที่ทำให้เราต้องจบเรื่องลง มันสั้น แต่อยากให้คุณไปร่วมอ่านแลเขียนด้วยเป็นบอร์ดของมหาวิทยาลัยนเรศวรค่ะ
เนื่องจากงานในหน้าที่ดิฉันเยอะแล้วพิมพ์ไม่เก่งกว่าจะทำได้ใช้เวลาพอสมควร
ขอเฮ้อ.อีกทีนะคะ555555 แค่ตอบคุณคนเดียวนี่ก็ ตีหนึ่งสื่สิบเก้านาทีแล้วค่ะ แล้วยังไม่จบนะ
ขอบคุณในความกรุณาของคุณมาก มาอ่านอีกนะคะ ถ้าดิฉันไม่ง่วงเสียก่อนดิฉัน จะแต่งเรื่องตุ้ยนุ้ย นะคะ แต่ดูเหมือนเคยมีคนทางใต้บอกว่า คำว่าตุ้ยความหมายไปทางลบ ถ้าดิฉันแต่งให้ ขอเป็นความหมายตามความความเข้าใจนะคะว่าใครคนหนึ่งที่อ้วนๆแต่น่ารักนะคะ ดูเบอร์โทรศัพท์แล้วโทรมาคุยกันนะคะ ถ้าหากมีคำที่จะแนะนำเพิ่มเติม
ตีสองหนึ่งนาทีแล้วจบเสียที ขอให้คุณน่ารักตลอดไป รู้มั้ยพระอภัยมาอ่านตั้งยี่สิบรอบมันแปลว่าชอบนะ ดิฉันหลงรักพระอภัยแย่เลย55555 รักคุณนะ ขอบคุณมากค่ะ
ท้ายสุดนี้ใดๆที่ล่วงเกินไม่เหมาะกราบขออภัยท่านทั้งหลายไว้ค้วยค่ะ มาช่วยกันรักภาษาของชาติเราเถิดนะคะ ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนที่ใด เมื่อมีโอกาส ขอเราจงบอก จงช่วยกันด้วยความภาคภูมิใจว่าบรรพบุรุษของเรา ตั้งแต่ครั้งสมัยพ่อขุน ที่ทำให้เราได้เรียนรู้ และสืบต่อกันมาจนเป็นชาติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก โลกของคนที่ล้วนหัวใจสะอาดและงดงามค่ะ..ลาที
อรุโณทัย อาภาภัส
๒๕ พฤษภาคม ๒๕๔๗ (จดหมายนี้ยาวชนิดเขียนข้ามวันข้ามคืนเชียวนะ555555)ล้อเล่น
บ้านพระประแดง
0๑- ๓๓๐๙๘๑๒
25 พฤษภาคม 2547 03:05 น. - comment id 273991
ตอบขอบคุณคุณชัยชนะ
นั่นแน่ จะแอบมาคุยอีกรอบล่ะสิอิอิ อย่าคิดไกลค่ะ ดิฉันกลับคิดว่าเป็นสิ่งที่ดีค่ะ คุณพ่อดิฉันสอนเสมอหากลูกพอใจจะทำอะไรลูกจงทำ
ลูกอบ่าเพียรดีใจเมื่อได้รับคำชม และอย่าเสียใจเมื่อถูกว่า นี่เป็นคำสอนของคุณพ่อที่อบรมเสมอมา เสียดายที่คุณพ่อท่านป่วยจนเดี๋ยวนี้ท่านไม่สามารถบรรยายธรรมะหรือชี้แนะได้อย่างแต่ก่อนแล้วค่ะ คุณพ่อชื่อ
เชาวน์ แฮ่ะๆ ลูกคณหมอเชาวน์ชาวโก-ลกค่ะ
แต่ตอนนี้เราอยู่กันที่เชียงใหม่ด้วยค่ะ ดิฉันอยู่พระประแดงค่ะ
คิดถึงคุณเสมอ
อรุโณทัย อาภาภัส
25 พฤษภาคม 2547 03:08 น. - comment id 273992
ตอบขอบคุณคุณแก้วประเสริฐ ขอบคุณมากที่กรุณามาแวะเยี่ยมนะคะแถมให้กำลังใจด้วยค่ะ
25 พฤษภาคม 2547 03:17 น. - comment id 273994
ตอบขอบคุณคุณผู้หญิงไร้เงา
ขอบคุณนะคะที่กรุณามาอ่านและเขียนกลอนให้ ของชำร่วยถ้าดิฉันมีโอกาสพิมพ์หนังสือจะส่งให้ แต่ดิฉันคงต้องฝึกฝีมืออีกนาน จริงๆชอบแต่งเรื่องสั้นๆเชิงความรู้นิดหน่อยแล้วชอบให้เด็กๆอ่านด้วยเหตุว่ากว่าเราจะโตมา เด็กๆก็จะได้เรียนรู้จากผู้ใหญ่ค่ะ
มีหนังสือของคุณพ่อที่ท่านพิมพ์ไว้ค่ะ เคยแจกไปบ้างกับท่านผู้ใหญ่และเพื่อนๆบางคน ท่านทำไว้ให้ลูกๆ นี่แหละค่ะความห่วง ความรักของผู้ใหญ่ ขอบคุณมากนะคะ
25 พฤษภาคม 2547 03:58 น. - comment id 273995
เรียนคุณผู้อ่านทุกท่าน
บังเอิญว่าเมื่อตอบขอบคุณทุกท่านเสร็จจึงได้ไปอ่านคำสอนของคุณเวทย์ที่ท่านกรุณามากและคุณปีกฟ้านำลงมาให้อ่าน และยังพูดถึงงานของพี่วาณิช จรุงกิตอนันต์ด้วย ดิฉันเลยอยากมาบอกให้ใครที่จะช่วยกันรักภาษาไปอ่านนะคะ
คุณเวทย์ท่านเก่งมากค่ะ แต่ท่านคะ ร้อนตัวนิดเดียวจริงๆค่ะ คำว่า ชเล(ในนำ) เปิดจากพจนานุกรมค่ะ แค่เข้ามาเขียนก็มิกล้าอาจเอื้อมกว่าผู้รู้ ใจรัก แต่ไม่มีเวลาจึงไม่ค่อยพิถีพิถันที่จะแต่งไว้ล่วงหน้าแล้วมาขัดเกลาน่ะค่ะ
แต่ต่อไปจะพยายาม ชอบคำนี้มากค่ะ วรรคทอง
ท่านกรุณาของอาภาภัสที่ผ่านมาได้ไหมคะ ขอให้มีวรรคทอง บ้างได้ไหม หรือจะให้ปรับตรงไหนกรุณาด้วยนะคะ
แต่เรียนให้ท่านทราบว่าจะแต่งเรื่องบางครั้งเหมือนอ่านสนุก จากที่ผูกเรื่อง กลอน อะไร..ก็รัก เป็นเหตุเกิดโดยบังเอิญคือ ขี้เกียจคิดชื่อเรื่องบ่อยๆ แล้วก็ลองสมมุติว่าเป็นละครค่ะ
ถ้าไม่สมควรก็ถือเสียว่าตรงที่มีภาษาพอจะให้เด็กๆได้เห็นว่าหากต้องการรู้ก็ต้องค้นคว้าด้วยค่ะ
พอดีที่บ้านมีหนังสือเรียนเก่าๆไปดูที่แผงข้างทางเป็นตำราภาษาไทย หลักและการใช้ภาษาไทยที่เขียนโดย ตามสมัยที่หนังสือเขาพิมพ์นะคะคือ ผู้ช่วยศาสตราจารย์เสนีย์ วิลาวรรณ ในหนังสือจะมีตอนสอนแผนผัง คำกลอน กาพย์และโคลง ทุกครั้งที่แต่งก็จะอาศัยแบบแผนในนั้นค่ะ ไม่ทราบปัจจุบันท่านผู้นี้อย่างไร แต่ขอกราบมาแทบเท้าเลยค่ะ ที่ได้ใช้เป็นแนวทางที่อยากให้เด็กๆหันมาเห็นความยิ่งใหญ่ของชาติไทยค่ะ และเห็นความสำคัญของบรรพบุรษ และครูอาจารย์ค่ะ
ด้วยความเคารพ
อาภาภัส
25 พฤษภาคม 2547 05:48 น. - comment id 274009
ของชำร่วย ที่ระลึก ใช้แทนตอบ เพื่อส่งมอบ คนร่วมงาน นั้นมายมาก เรื่องหัวใจ ใช้(ของขวัญ) สมควรฝาก แวะมาปาก ให้ข้อคิด สะกิดไป มอบสิ่งของ กำนัล หวานสดชื่น ใจเริงรื่น ทั้งผู้รับ และผู้ให้ โลกสดสวย ด้วยรัก จริงจากใจ สุขกระไร ไม่เทียมเท่า คลอเคล้าเคียง มีงานมงคลเมื่อไหร่บอกนะครับ จะได้ไปรับแจกของชำร่วย
25 พฤษภาคม 2547 07:47 น. - comment id 274021
พี่ตะวันหวานคะ มาอ่านตรงคอมเม้นท์ อารมณ์สุนทรีเท่าที่จะมีในสมองน้อย ๆ มันแห้งหายไปเลยอะ แต่งกลอนไม่ออก ใคร่เรียนให้พี่ทราบนะคะ คำว่า ตุ้ย ในภาษาของชาวใต้ แปลว่า... เป็นคำที่เหมาะสมกับคน ที่เข้ามาคอมเม้นท์ให้พี่อะค่ะ มัทมะรู้ว่าเค้าเข้าใจตั้งชื่อให้เหมาะกับตัวเอง หรือว่ามีเจตนาอย่างไร เห็นพี่ตอบเค้าเสียยาวเป็นกิโล มัทก็เป็นห่วงกลัวพี่จะเอาสมอง ส่วนที่สมควรคิดเรื่องที่เป็นความสุขใส่ตัวเอง ไปใช้ในสิ่งที่ไม่สมควร มะเห็นจะแปลกดอกนะคะพี่ตะวัน มัทก็ไม่เคยเก่งภาษาไทย แต่ที่มัทแต่ง เพราะมัทชอบอ่านกลอน แต่งไม่เป็น ก็ขอให้ได้อ่าน กรุณาปล่อยคอมเม้นท์ของคุณตุ้ย.....นุ้ย ทิ้งลงขยะเสียนะคะ จะได้ไม่มีกลิ่นรบกวนค่ะ รักและคิดถึงพี่ตะวันหวานค่ะ เป็นห่วงพี่เสมอ
25 พฤษภาคม 2547 09:42 น. - comment id 274069
สวัสดีค่ะคุณอาภาภัส... ดาหลาขอโทษที่เข้ามาเกะกะในบ้านของคุณนะคะ.... ดาหลาอยากจะมาให้กำลังใจค่ะ.....คุณอาภาฯตอบให้คุณตุ้ยนุ้นได้ดีมากๆเลยค่ะ....ดาหลาขอชื่นชมหัวใจอันงามบริสุทธิ์ของคุณอาภาฯนะคะ... ดาหลาอ่านงานของคุณอาภาฯทุกครั้ง....คุณเขียนงานได้ดีมากๆเลยค่ะ...มีสาระน่าอ่านทุกครั้งและยิ้มได้ทุกทีค่ะ... ดาหลาขอให้คุณอาภาฯมีความสุขมากๆนะคะ...
25 พฤษภาคม 2547 11:02 น. - comment id 274101
ว่าจะผ่านไปอดไม่ได้..คุณตะตุ้มตุ๋ย...มรรยาทน่ะมีมั้ย..เจ้าของเรื่องไม่ได้ขอความกรุณาให้ช่วยวิจารณ์ เข้าข่ายอะไรล่ะ...ยื่นบัตรซะก่อน... ตรงนี้อยู่กันแบบสนุกสนาน.อยากให้อ่านดูดี สนองตัณหาคุณ...ไปที่ๆคุณมา ป่าช้าเปิดใหม่นั่นแหละ.. หัวขาวแล้วนะเรา..แค่อยากจะให้คนรู้ อยากเด่น ว่าเป็นครู..แค่นั้น.ทำลายความคิดฝันของคนอื่น..นี่นะ.คนมีวัยวุฒิ..ไอ้เรื่องที่ตัวเองเขียนน่ะ..ขายพอเลี้ยงตัวเองได้มั้ย.. ไม่อยากยุ่งเลย พวกกวีไส้แห้งทั้งหลายเนี่ย..ทีหลังจะ ยื่นเท้ามา..กรุณายื่นบัตรก่อนด้วย.. ให้ปีกฟ้า.ออกมาบอกซิ..ว่าใครเขียนไม่ได้เรื่อง ไม่ต้องลง..เขาคงจะไม่เขียนกันเอง.. ขอร้องว่า..ท่านกวีใหญ่ทั้งหลายอย่ามาวุ่นวายแถวนี้อีก..ไม่เช่นนั้น..นอกจากเราจะเริ่มลงมือด่าแล้ว..จะตามไปที่ป่าช้านั่นด้วย.. ขออภัย..ที่ให้ความหมายในคำพูด มิค่อยสุภาพ.. สวัสดีครับ.... อ้อ..สวัสดีสมาชิกทุกท่านที่อยู่ข้างบนด้วย..
25 พฤษภาคม 2547 13:44 น. - comment id 274170
ของชำร่วยช่วยงานบ้านไกลใกล้ แทนน้ำใจงดงามยามคิดถึง แม้นน้อยนิดราคาค่าคำนึง แต่แสนซึ้งค่าน้ำใจใหญ่เหลือเกิน
25 พฤษภาคม 2547 14:32 น. - comment id 274201
พี่แต่งกลอนเก่งเหมือนเดิมนะครับและเก่งขึ้นเรื่อยสมกับพี่ที่จบมานะ ยศ ไม่ค่อยมีเวลาว่างนะครับ เพราะต้องหาอะไรทำ ตามภาษาคนเหงาหงอยต่อไป ช่วงนี้ ยศ ไม่ได้เข้าตอบกลอนพี่และเพื่อน ๆ คงไม่ว่ากันนะครับ ยังคิดถึง พี่ ภัส ของ ยศ เสมอนะ ครับ สุดท้ายนี้ ขอให้พี่ พักผ่อนเยอะ ๆ นะครับ จะได้มีแรงสู้กับวันใหม่ที่ดี (เรื่องของเรื่องเด๋วเป็ฯหมีแพนด้า) อิอิ
25 พฤษภาคม 2547 15:03 น. - comment id 274235
ตั้งใจมาอ่านงานงาม.. แต่ไหงอ่านจบแล้วความชมชื่นไม่ทันหายกลายกลับเจอความคิดเห็นบางอันที่อ่านแล้วใจหายยิ่ง.... ถึงคุณอาฯ ด้วยซื่อใสจากใจดวงนี้อยากให้คุณเขียนงานงามอย่างที่คุณคิดและเยี่ยงที่คุณเป็นต่อไป... วิถีที่แตกต่าง และรสนิยมการเขียนงานทุกคนมีลีลาเป็นของตนเสมอ... บรมครูทั้งหลาย กวีทั้งโลก ล้วนมีวิถีเป็นของตนทั้งสิ้น... วันนี้เรามีงานงามหลายของครูหลายท่านให้ภาคภูมิ แต่ในความเป็นกวีของแต่ละท่านมิใช่เพราะแต่ละท่านยึดมั่นติดแน่นกับวิถีใดที่ใครสอนมา... ทุกคนเลือกรับและเลือกเป็น เลือกนิยม เลือกชื่นชมได้อย่างเสรีทั้งสิ้น ที่นี่อาจมีหลายคนที่เก่งสำคำลือลั่น งานงามตามแบบตามวิถีที่บรรพชนสร้างไว้เป็นแนว.. แต่ถ้างานใดแปลกแหวกใจบางคน แหวกแนวบางอันไปบ้าง ควรหรือที่จะใช้ถ้อยร้อยคำให้รู้สึกกันเยี่ยงนี้ ควรหรือที่จะติงติงานนั้นจนอ่านแล้วรู้สึกเสื่อมเสียน้ำใจยิ่ง.... ต่อให้ภาษางามสัมผัสถูกต้องลีลาภาษาอลังการแค่ไหนแต่ถ้ามาจากดวงใจที่มาดหมายทำลายทำร้ายทิ่มแทง ให้แหนงหน่ายใจกัน งานนั้นถึงจะงามล้ำก็หาควรชูเชิดไม่.... ที่นี่ ผมว่าทุกคนทุกดวงใจล้วนมีความรู้สึกรักงานเขียน จะผิดมากหรือถ้าเขียนตามแบบที่อยากเขียนบ้าง อ่านงานคุณให้ชื่นชมเสมอ ที่นี่มีดวงใจอันงดงามมากมาย อยากมาให้กำลังใจอีกคนหนึ่ง... จงภาคภูมิในความเป็นตัวตนที่แท้ของเรา ตราบเท่าที่เรามิได้หมายมาดทำลายทำร้ายผู้ใด.... มาฝากความรู้สึกถึงคุณจากใจจริง ด้วยใจปรารถนาให้ที่นี่งดงาม... ปล.อันที่จริงงานใดใครไม่นิยมก็ติชมได้เป็นสิ่งถูกต้องแล้ว แต่การระมัดระวังความรู้สึกกัน น่าจะเป็นอะไรที่ควรใส่ใจ และน่านิยม
25 พฤษภาคม 2547 15:18 น. - comment id 274247
เขียนยาวไปรึป่าวอ่านเสร็จลบทิ้งก็ได้น่ะครับ.. มิด้เจตนาทำให้ใครหมองใจ.. งานคุณไพเราะมากครับ เขียนเก่งมากด้วย ชื่นชมจากใจครับ
25 พฤษภาคม 2547 19:06 น. - comment id 274354
สวัสดีคับ ผมมาทักทายนาคับ ล็อกอินเข้ามาชมโดยเฉพาะ ^^ รักและเคารพ
25 พฤษภาคม 2547 19:59 น. - comment id 274390
ทุกคน..ย่อมมีความคิดที่แตกต่าง...เราเลือกที่จะรับได้...ในสิ่งที่มีประโยชน์..หรือไม่มีประโยชน์...เราเลือก..ที่จะรับ..ได้นะคะ... แวะมาเป็นกำลังใจค่ะ..
25 พฤษภาคม 2547 20:30 น. - comment id 274408
งดงามมากๆๆ .. แวะมาทักทายพี่อาภาภัสค่ะ .
25 พฤษภาคม 2547 23:25 น. - comment id 274554
แวะมาอ่านค่ะ และคงกล่าวได้เพียง จงมีความสุขในหัวใจทุกดวงใจ อย่างที่โน๊ตของคุณบอกไว้ค่ะ
26 พฤษภาคม 2547 00:33 น. - comment id 274574
อ่านแล้วนะ..บรรยากาศอีมครึม.กว่าจะอ่านจบตาลาย.. ขอบคุณสำหรับความสุขที่มอบให้ เช่นกันขอให้คุณมีความสุข.. แล้วเขียนเรื่อยๆนะ..จะคอยอ่าน..สวัสดีครับ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
